مقام معظم رهبری،سال 1396 را سال تولید و اشتغال نام نهاده اند. شایسته و بایسته است همه مسئولان خرُد و کلان و به تبع آحاد ملت ،تلاش،همدلی و هم اندیشی درجهت شناسایی و رفع کاستی ها و موانع موجود و سیاست گذاری برای اجرایی شدن این هدف مّلی و تاثیرگذار بر مطالبات برحق آحاد جامعه را واجب عینی بدانیم.
همگان نیک می دانیم که جهان امروز، عصر ارتباطات فراگیر و بهره مندی انسان از علم و دانش روز در تمامی زمینه های اقتصادی ،فرهنگی ،اجتماعی ، صنعتی ،کشاورزی ،سیاسی و... دارای مزیت نسبی عام المنفعه بوده و می باشد و ملل جهان را گریزی از پذیرش این واقعیت نیست.
دراین گفتار به شرح ردیف های برشمرده ذیل ،سعی برآن است تا با زبانی رسا و عامیانه برضرورت تحقق اصولی و نهادینه شدن فراگیر این هدف ملّی پرداخته شود :
الف: امروز ایران عضو ناظر ولی بدون حق راًی در سازمان جهانی تجارت،(wto) می باشد که از 196 کشورجهان ،159 کشور عضو رسمی دارد و 29 کشور متقاضی عضویت در آن سازمان جهانی هستند.
شکی نیست طی چند سال آینده ناگزیر همه کشورها باید برای پویایی درازمدت اقتصاد و تجارت خود به عضویت آن سازمان درآیند.
با عنایت به اینکه ایران خواهان و درحال گذار از مرحله عضو ناظر به عضورسمی و دارنده حق راًی درآن سازمان است ؛طلب می نماید مراقب باشیم ضمن پذیرش اهداف و مقررات جهان شمول آن سازمان زیربار تعهداتی برویم که کمترین آسیب به تولید کنندگان فعلاً کوچک دارای مدیریت شایسته سالار در ایران وارد شود و قادر باشیم در کوتاه مدت آنها را حمایت مالی و تسهیلاتی نماییم تا قادر و توان رقابت در بازار داخل کشور را داشته و مازاد تولیدات شان از مزیت نسبی برخوردار باشد و ان شاالله برندهای ایرانی ،کرسی و قله های موفقیت برحق خود درآن سازمان را فتح نمایند.
ب:خوشبختانه مجلس شورای اسلامی با آینده نگری و درک صحیح از اوضاع داخل کشور و جهان و با هدف فراهم نمودن زیرساخت های لازم در آذرماه سال 1393 به ندای برحق و مطالبات آحاد جامعه لبیک گفت و طی مصوبه ای تمامی شرکت های وابسته به اُرگان و نهاد های خاص را ملزم به پرداخت مالیات و... به خزانه دولت نمود،( این جا ) ولی متاسفانه به نظر می رسد هنوز محقق نشده است ؟!
ج:( ن والقلم و ما یسطُرون) زمانش فرارسیده تا بیش از پیش حرمت این پیام آسمانی را ارج نهیم و رخصت دهیم اصحاب رسانه به ویژه خبرنگاران ،رسالت حرفه ای خود را با نگاهی تیزبینانه تر از همیشه در مواجهه با هرگونه فساد آشکار و پنهان در جامعه ؛ هرچه مسئولانه و شفاف تربه منصه ظهور برسانند.
بدیهی است لازمه تحقق این مّهم ، الزام مدیران خرُد و کلان و مسئولان ارشد نظام به بازگذاشتن درب دفترشان به روی خبرنگاران و پذیرش آنان برای مصاحبه و پاسخ به سئوالاتشان با چهره ای گشاده و صادقانه بوده و می باشد ،با این شرط منطقی که اگر گزارش خلاف واقع و کذب علیه آن مدیر یا مقام ارشد کشور انتشار دادند محاکمه و به اشد مجازات محکوم شوند.
بدون تردید تحقق و نهادینه شدن این روش در کشور باعث خواهد شد دست رانت بازان و مدیران بی علم و دانش روز از سیستم اجرایی و خزانه کشور قطع شود و مدیران خردمند و دارای بار علمی و دانش روز و تجارب اجرایی که به حمدالله در داخل کشور و اقصی نقاط جهان کم هم نیستند ولی مهجور واقع شده اند ؛ سکان کارهای اجرایی و برنامه ریزی خرُد و کلان کشور را تصاحب برحق نمایند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
چه سود از گریه واشک وشکایت ؟
نه مردی هست کزتو دست ،گیرد!
نه گوشی که نیوشد او صدایت!
تولید در کشور ما به دلیل بالا بودن هزینه پول و بهره وری پایین و وجود رقیب قدرتمند دولتی و ایضا عدم گردن ننهادن بانک ها به سیاست های مدون حمایت از تولید و بورس بازی آن ها به صرفه نیست و از طرفی محصول تولید کالاست و نیاز به بازار دارد؟! در بازار داخلی که با توجه به تورم و رکود بی سابقه و پایین آمدن قدرت خرید بدنه اجتماع کالا روی دست تولید کننده باد کرده و به دلیل قیمت تمام شده بالا نیز نمی توانیم با رقبایی چون چین در بازار جهانی رقابت کنیم!
البته تحریم ها و عدم گشایش ال سی، مواد اولیه و عقب ماندگی تکنولوژی و ماشین آلات را نیز نمی توان از نظردور داشت!
فرض کنیم که تولید کردیم : بازار مصرف آن کجاست؟
مثلا جایگاه اتومبیل ایرانی در کجای جهان قرار دارد؟
پراید ما فقط در بازار انحصاری داخلی است که مشتری دارد آن هم با این قیمت بالا! اگر مردم مجبور نبودند حتی به آن نگاه هم نمی کردند!