نماینده دانش آموزان : ما دانش آموزان پایین ترین رکن آموزش و پرورش هستیم ؛ مشاور کنکور در مدارس داریم اما مشاور خانواده خیلی کم !

کیارش علی زاده - منطقه 3 پایه دوازدهم

ما دانش آموزان پایین ترین رکن آموزش و پرورش هستیم. مشکلاتی که ما داریم با نسل هایی که قبل از بودند خیلی فرق می کند. حتی دانش آموزی که الآن سال یازدهم است  مشکلاتش با ما فرق می کند و حالا تصور کنید سبک زندگی ما با پدر و مادرمان چقدر فرق دارد. پدر و مادر من طور دیگری زندگی کردند و من به گونه ای دیگر زندگی کردم. مطمئنا مشکلاتی که آنها داشتند را من درک نمی کنم و مشکلاتی که من دارم آنها درک نمی کنند. در نتیجه دانش آموز یا فرزند ممکن است به دانش والدینش اعتماد نکند و به سمت فضای اجتماعی و یا دوست برود و این باعث می شود اطلاعات غلط بگیرد.

مشکلاتی که ما داریم فقط در گفتار نیست. مشکلات درسی من که سال دوازدهمی هستم خیلی زیاد است و باعث می شود که من در درس غوطه ور بشوم و نتوانم زیاد به پدر و مادرم توجه بکنم. باید هشت درس را در کنکور امتحان بدهم و یک درس زمین شناسی هم هست. چقدر این هشت درس من را تضعیف می کند که من نتوانم با پدر و مادرم ارتباط برقرار بکنم. علاوه بر آن درس هایی است مانند مدیریت اجتماعی و مدیریت سبک خانواده و علوم اجتماعی. این درس ها به صورت امتحان نهایی برگزار می شود و من الآن نمی دانم بروم این درس ها را بخوانم یا درس های کنکورم را بخوانم. درس کنکورم را به صورت تشریحی بخوانم یا تستی. این مشکلات باعث می شود من دانش آموز هم از درس زده بشوم هم از والدین زده بشوم و آنها هم مشکلات مرا درک نمی کنند بنابراین به سمت فضای مجازی می روم که این فضا مانند یک چاقو است ممکن است روی لبه درستش راه بروم یا روی لبه تیزش بروم و به من آسیب برساند. مشکلات تفاوت نسلی بوده و هست و تنها روشی که می توانیم این تفاوت را کمتر بکنیم این است که در مدارس مشاور خانواده بگذاریم. مشاور کنکور در مدارس هست ولی مشاور خانواده در مدارس خیلی کم است و اگر باشد می تواند خیلی کمک بکند به روابط بین والدین و فرزندان.

دانش آموز :

ریحانه ریوندی -  منطقه 20 پایه دهم

مسئله ای که مطرح است و علاوه بر نظراتی که دوستان ارائه دادند اختلاف سنی بین نوجوان و خانواده دیده می شود به خاطر ازدواج های دیرهنگام که انجام می شود و فرزند آوری بعد از سال های سال و اختلاف سنی بین آنها که مطرح می شود و برمی گردد به عدم درک و تفاهمی که در خانواده می تواند وجود داشته باشد. فضای مجازی دغدغه ای شده طبق تعریفی که خود خانم دکتر ابتکار داشتند که فضای مجازی هم برای نوجوان معضل است و هم برای خانواده. اگر از پدر و مادر بپرسید می گویند نوجوان درگیر این فضا است و اگر از نوجوان بپرسید می گوید پدر و مادر. یک نوجوان درگیر فضای مجازی نیست درگیر انسان های مجازی است که در آن فضا وجود دارند و سکوتی که شما گفتید در خانواده سکوت تعبیر می شود و صدایی می شود که ممکن است بین انسان ها انعکاس داشته باشد که بازخوردهای مثبت و منفی در پی خواهد داشت.

ما یک کتابی به نام سواد رسانه ای داریم در پایه دهم دوره دوم متوسطه که باید آن را بخوانیم. ولی چیزی که می خواهم بگویم من دانش آموز پایه دهم علوم انسانی هنوز این کتاب را دریافت نکرده ام و هنوز در مدرسه شروع به تدریس نشده است و تازه فهمیده اند این کتابی که قرار است روی آن کار بشود درباره فضای مجازی است. به نظر من باید این به طور بنیادی کار بشود . به نظر من باید سواد رسانه ای را از سن پایین تر شروع بکنیم و در مدارس بیاوریم این بهتر نیست چون شما حتی الآن کودکان و نوجوانانی را می بینید که از سن دوازده سال یا حتی پایین تر در فضای مجازی مشغول هستند و به آن دسترسی دارند و حالا این که این کتاب در پایه دهم شروع به تدریس می شود ممکن است برای آموزش این کتاب کمی دیر شده باشد. سن نوجوانی بسیار سن مهمی است و سنی است که در آن تاثیرات همسالان به شدت بر روی یک نوجوان دیده می شود و مسئله دوست یابی هست که در فضای مجازی خلاصه می شود . اگر ما بیاییم همین کتاب سواد رسانه ای را به صورت ریشه ای کار کنیم و دبیران قدری داشته باشیم که بتوانند تاثیرگذار روی کتاب کار کنند درباره موضوعاتی که در آن مطرح است و می تواند خیلی کمک کند به نسل چهارمی که ما هستیم و نسل قبلی که پدر و مادر و خانواده ما را در بر می گیرد و راه کارهای اساسی تری را می خواهد از آموزش و آگاهی و قطعا قابل پذیرش به ما بدهد.

سید مهدی قامت- منطقه 5 پایه دوازدهم

اول یک خواهشی دارم از جناب آقای وزیر خواهشمندم که یک جلسه دیگری با موضوع مشکلات درسی مخصوصا پایه دوازدهم که فوق العاده حساس است و ما کنکور داریم و به آینده مان مربوط است. جلسه ای هم در مورد کتاب های درسی آموزشی سال دوازدهم بگذارید چون الآن مبحث جلسه متفاوت است.

 این دو سوال که مطرح شد ارتباط خیلی نزدیکی با هم دارند و این که علت همدیگر هستند. مثلا فضای مجازی باعث دوری از خانواده شده است و دوری خانواده باعث روی آوری به فضای مجازی می شود. ریشه اینها دو عامل است یکی عامل خارجی که همان جنگ نرم به حساب می آید و یک عامل داخلی. برای حل این مشکل اول باید از خودمان شروع کنیم. یکی از عوامل که ریشه داخلی دارد مشکل اقتصادی است. یک نوجوان هفده هجده ساله علاوه بر درس باید تفریحاتی را داشته باشد و اکثرا خانواده ها تک فرزند هستند و دیگر آن ارتباطات و دید و بازدیدهایی که قبلا بوده نیست و وقتی خواهر برادری نباشد و ارتباطی نباشد و جای آنها را به افرادی که در فضای مجازی است می دهد و حرف هایش را به آنها می زند. کوچکترین تفریحات مانند سینما و تئأتر خیلی علاقه مند دارد قیمت بلیط هایش نسبت به چهار سال پیش بیشتر شده و اگر کسی بخواهد علاوه بر درس خواندن یک تفریحی داشته باشد و کتاب بخواهد بگیرد زیر بیست هزار تومان نیست و اگر به کلاسی برود باید ماهیانه خرج زیادی برای آن بکند. در این مشکلات اقتصادی که والدین ما در گیر آن هستند امکانش وجود ندارد و به خاطر همین مبلغ پانزده تا بیست هزار تومان ماهیانه خرج می کند و تمام آن نیازهایش را در فضای مجازی برطرف می کند و واقعا مشکل بزرگی را به وجود آورده است. به نظر من یکی از مهمترین مشکلات ما که ریشه در تمام جامعه و مدرسه و خانواده دارد مشکل اقتصادی است که خیلی از مشکلات دیگر را به وجود آورده است.

ادامه دارد

پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی