« تنبیه بدنی جرم است» عنوان مطلبی است که در کانال تلگرامی تحت عنوان « روژنامه » سردشت درج شده بود. کمیسیون اجتماعی، فرهنگی، حقوقی شورای اسلامی شهرستان سردشت با استناد به ماده های از آیین نامه اجرایی مدارس موضوع تنبیه بدنی دانش آموزان را تیتر عنوان مطلبی نموده و انتشار داده است.
نظر به این که عضوی از جامعه فرهنگی بوده و شناخت نسبی از اختیارات، وظایف و همچنین عملکرد شوراهای محترم اسلامی این دوره دارم، نگاشتن نکات زیر جهت یادآوری و پیشنهاد به این بزرگواران را ضروری می دانم؛
خوشبینانه ترین فرضی که بر مبنای انتشار این مطلب می توان قائل گردید، اطلاع رسانی و آشنایی شهروندان به حق و حقوق خودشان می باشد. اگر چه بندهای اشاره شده مصوبه های قانونی وزارت آموزش و پرورش بوده و به زیر مجموعه این وزارت خانه هم در قالب بخش نامه و آیین نامه های داخلی ابلاغ گردیده است ، نقد و بررسی این قانون خارج از حوصله این نوشتار است. امّا ذکر چند نکته و پرسش در این مورد خارج از لطف نخواهد بود؛
کمیسیون مربوط در زمینه آشنایی شهروندان با حقوق شهروندی خود تاکنون چند سمینار، میزگرد، همایش، پوستر، جزوه ، کتابچه و....منتشر نموده است؟ ( البته اقدامی در زمینه تجلیل از صاحب قلم شهرستان جناب آقای فریدون حکیم زاده از طرف کمیسیون مذکور صورت گرفت که فارغ از نقاط قوت و ضعف ،ضمن مشارکت در برنامه به صورت حضوری و کتبی از گردانندگان تشکر نمودم) . تلاش های اعضای کمیسیون، شورای شهر و شهرستان از رئیس تا سخنگو و سایر اعضا در کدام محفل علمی و عمومی نسبت به اختیارات، وظایف و عملکرد شورا شهر و شهرستان روشنگری نمودند؟ چالش ها را بحث نموده و نسبت به حل آن ها درخواست مشورت از متخصصان کرده اند؟ نقاط ضعف و قوت شورا و شهرداری را بیان نموده اند؟
دانستن حق مردم است و کسی هم منکر این اصل بدیهی و مسلم نمی تواند باشد. وجود کاستی ها و ضعف در نهاد آموزش و پرورش هم همانند سایر نهادها و ارگان ها قابل انکار و چشم پوشی نیست.آنچه مایه تعجب و گله مندی است عدم رعایت اولویت بندی و دغدغه مندی این عزیزان در شرایط و موقعیت فعلی شورا می باشد.
قطعا مایه خرسندی نگارنده، عموم شهروندان به ویژه جامعه فرهنگیان می بود اگر شورای محترم شهرستان، شهر، کمیسیون های زیر مجموعه شان با توجه به شرح وظایف محوله علاوه بر مدیریت درست مجموعه تحت نظرشان بر عملکرد سایر نهادهای دیگر شهرستان هم اشراف اطلاعاتی می داشتند و نظارت و همکاری می کردند.
آنچه متأسفانه واقعیت موجود است خلاف این تصور می باشد. برای عینی شدن موضوع ،اعضای محترم این کمیسیون و سایر اعضا در راستای رفع چالش های موجود آموزش و پرورش از جمله؛ کمبود امکانات ،فضای آموزشی و.... چه اقداماتی انجام داده اند؟ چند بار به صورت جمعی نه فردی ـ چون در اکثر زمینه ها متأسفانه فردی یا چند نفره عمل نمودند ـ در مدارس حضور یافته و از مشکلات و نقاط قوت از نزدیک با خبر شده اید؟
به عنوان منتخبان مردمی و ریش سفیدان شهرستان در چند مراسم روز معلم شرکت نموده و یک دست و همدل این روز را هر چند کلیشه و نمادین هم شده تبریک خشک و خالی گفته اید؟
آیا درصد حضور فرهنگیان را در مشاوره و عضو کمیسیون هایتان از جمله کمیسیون فرهنگی ،اجتماعی ارزیابی نموده اید؟
اگر از جنگ و جدل و لابی گری های فرسایشی بر سر تقسیم پست ها داخلی شورا و انتخاب شهردار ، عزل و نصب های داخل شهرداری و... که متأسفانه مختص این دوره هم نیست و هر بار هم همانند خوره به جان صف اتحاد، همکاری و همدلی اعضا می افتد و در همان گام های اولیه فضای وهم آلود ، متشنج و بی اعتمادی می آفریند بگذریم ؛ آنچه مختص این دوره است شدت این ناهماهنگی ها، تک روی ها و مهم تر از هم چالش بزرگ مالی، هزینه کردهای بی پشتوانه، ابهام در حساب های مالی در شهرداری تحت نظارت شورای فعلی است.
پرداختن به جزئیات این موضوع و حکم دادن در مورد آن خارج از تخصص و اختیار بنده و بر عهده مسؤولان و نهادهای مربوط است امّا آنچه تاکنون روشن شده است محکومیت قضایی شهردار سابق منتخب شورا و اخطار کتبی هم به برخی اعضا شورا است.
متأسفانه نه شورای شهر و نه شورای شهرستان هم در این مورد روشنگری لازم برای افکار عمومی انجام نداده اند تا واقعیت ها از زبان ارگان رسمی خودشان بیان گردد و حتّی برخی از اعضا به جای توضیح و قبول اشتباهات عمدی و غیر عمدی خود به توجیه و لاپوشانی موضوع پرداخته اند.
وقوع چنین رخ داد ناخوشایند و غیر مسؤولانه ای نه تنها وجه و جایگاه اعضای شورا را نزد افکار عمومی و مسؤولان تنزل داده است بلکه شعور شهروندی مردم این شهرستان هم را در مقابل سایر شهروندان این مملکت به خاطر چنین انتخابی جریحه دار نموده است به طوری که اقدامات مثبتی هم اگر صورت گرفته که بنده براین باورم که انجام شده است و سیاه و سفید دیدن مطلق را باور ندارم. چنین عملکرد ناپسندی بر تمام زوایا این اقدامات سایه انداخته است.
هر چند موضوع اصلی این یادداشت نقد بر درج مطلب غیر ضروری و غیر مرتبط با وظایف از طرف کمیسیون فرهنگی، حقوقی، اجتماعی شهرستان بود امّا آنچه نگارنده را بر آن داشت تا چنین نکاتی را یاد آوری نمایم، عدم موضع گیری،شفافیت و بی تفاوتی و بی توجهی شورای محترم در موارد مشابه به افکار عمومی است همچنان که قبلاَ اشاره گردید.
حتّی اگر موضع گیری مذکور شخصی هم باشد با توجه به درج عنوان کمیسیون، سایر اعضا کمیسیون و شورای شهرستان و شهری با توجه به دلایل ذکر شده نمی توانند بری از این بازتاب باشند.
اگر بنا به رعایت مصلحت شهروندی، دادن فرصت کافی اصلاح امور و جبران کاستی ها به مسؤولان و دلایل دیگر که ذکرشان لازم نیست از طرف شهروندان موضع گیری ها خاصی صورت نمی گیرد ، دال بر عدم آگاهی از حقوق شهروندی و وظایف این نهادها نیست (نگارنده به عنوان یک شهروند نظرات،انتقادها و پیشنهادهای خود را به صورت حضوری و کتبی خدمت منتخبان خودم ارائه نموده ام).
اعضای محترم شورا و کمیسیون های مرتبط قبل از هر قضاوتی شهروندان و سرمایه های این شهرستان هستند امّا پرسش این است که این بزرگوران به نسبت جایگاه و فرصتی که خداوند،دولت و ملت در اختیار آنها قرار داده است در مقابل توقع و انتظارات موکلان خود چگونه عمل نموده اند؟
آیا منافع و مصالح عمومی شهروندان را مد نظر قرار داده اند یا حب و بغض شخصی، قالب بندهای فرضی شهروندان،ملاک عمل در تصمیم گیری هایشان بوده است؟ قضاوت در این مورد را به وجدان بیدار خودشان و عموم شهروندان منصف واگذار می نماییم.
در پایان لازم به ذکر است که انتخابات در کشور ما چند لایه و چند مرحله ای است و لایه ها و طیف ها مختلفی در طی این فرآیند مشارکت دارند. نکته دیگر به دلیل عدم وجود انتخابات حزبی به ویژه در شهر های کوچک منتخبان در حد انتظار، خودشان را پاسخ گو نمی دانند.
طبق روال موجود در مرحله ای داوطلبان از طرف نهادهای گزینشی و تأیید صلاحیت که مرحله سرنوشت سازی هم هست انتخاب می شوند و در معرض قضاوت و انتخاب عمومی قرار می گیرند. در این مرحله؛ اشخاص، جریان ها فکری، تشکل های مدنی، نهادها و ارگان های دولتی و عموم مردم هر کدام بنا به سهم و جایگاه و نقش خودشان مشارکت دارند. بنابراین منصفانه این است که در میزان موفقیت یا عدم موفقیت این انتخاب هر کدام به نسبت سهم و نقشش، جایگاه داده شود.
نتایج عملکرد انتخابات شورا متأسفانه مؤید این نکته است که هر کدام از این طیف ها و لایه ها در سنجش و نوع انتخاب شان عاری از کم دقتی،گاهی کج سلیقی و کمی وسع دید هم نبوده اند.
نگارنده هم به عنوان یک انتخابگر خود را مصون از مشارکت در این نوع انتخاب نمی داند.
امید است خطاهای گذشته تجربه ای از کار فراروی انتخاب های آینده مان باشد و اندکی حافظه ی تاریخی مان را به روز و تقویت نماییم.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
دشمن درجه دو انها دانش اموزان بی تربیت و والدین هستند