رای اعتماد مجلس به هر سه وزیر پیشنهادی یک پیروزی سیاسی برای دولت روحانی بود. رای 155 نفری نمایندگان به دانش آشتیانی (کف رای سه وزیر ) نشان داد که دولت علاوه بر داشتن آرای ثابت 100 نماینده فراکسیون امید، در شرایط خاص می تواند آرای نیمی از نمایندگان مستقل و مردّد مجلس را جذب کند. اصول گریان مخالف وزیر آموزش و پرورش، در جلسه سه شنبه 11 آبان 95 استراتژی واحدی نداشتند. بخشی از اصول گرایان، سیاست تهاجمی را انتخاب کرده بودند و عده دیگری سیاست مخالفت غیر فعال . در حالی که نقوی حسینی نماینده ورامین از تریبون مجلس، دولت و شخص رییس جمهور را با ادبیات شناخته شده اصول گرایان تندرو (جبهه پایداری ) به توپ بست. گروهی هم ترجیح دادند بدون سر و صدا آرای مخالف خود را به گلدان بیاندازند.سخنان آتشین و تحریک کننده سیاسی نقوی و نبش قبر سیاسی "فتنه" ، در مجلسی با ترکیب مجلس نهم می توانست موثر باشد. کاری که علیرضا زاکانی در جلسه رای اعتماد دانش آشتیانی در سال 93 انجام داد. اما این سخنان نشان داد که دست مخالفان تندرو در حوزه کارشناسی خالی است. 111 رای عدم اعتماد به دانش آشتیانی نشانه آن است که دانش آشتیانی مسیر دشواری را در پیش رو دارد. این گروه از نمایندگان اقدامات دانش آشتیانی را با حساسیت رصد خواهند کرد. وزیر جدید آموزش و پرورش در جایگاه اجرایی باید با واقع بینی و احتیاط گام های اول خود را بردارد.
دانش در بافت مدیریتی آموزش و پرورش تیم همراه ندارد. گروه های سیاسی اصلاح طلب حامی دانش از او انتظار دارند که حلقه بسته مدیران محافظه کار را بشکند و افراد همیشه در راس ، مانند مهدی نوید ادهم ، سید محمد بطحایی ، بهرام محمدیان ، قدمی ، احمدی ، کفاش و... را کنار بگذارد و از نیروهای جوان تر و متخصص تر استفاده کند. همچنین آنها انتظار دارند که آقای دانش سهم مدیران زن را در مدیریت های فوقانی و میانی افزایش دهد. بعد از گرفتن رای اعتماد ، عزل و نصب های مدیریتی دومین آزمون وزیر است.
در آموزش و پرورش تاکنون بحث برنامه ، تشریفاتی و تزیینی بوده است ، وزرا بعد از انتخاب شدن به جای مدیریت برنامه ای ، به مدیریت سنتی روی می آورند. مدیریت سنتی به جای محور قرار دادن برنامه ها و سیاست ها، " فردمحور" است . افراد جدید تا قبل از گرفتن ابلاغ مدیریت متفاوت به نظر می رسند، اما بعد از استقرار روی صندلی مدیریت، معمولا همان سیاست های گذشته را ادامه می دهند. در مدیریت سنتی برنامه پیشنهادی یک وزیر مشتی شعار و ایده خوب است و وزیر بعد از استقرار درگیر چنان مسایل پیش بینی نشده و درگیری هایی می شود که برنامه را اصولا فراموش می کند.
بر اساس یک دیدگاه که در آموزش و پرورش ریشه دار است ، تحول یعنی جابه جایی افراد و مضمون آمدن یک وزیر از دید مدیران و حتی معلمان این است که افراد برکشیده وزیر قبلی بروند و افراد جدیدی برکشیده و پشت میز بنشینند. گاهی عزل و نصب مدیران تا حد "شخم زدن مدیریت " گسترده می شود . وسیع ترین عزل و نصب مدیران در سال 84 و 85 با روی کار آمدن محمود فرشیدی وزیر آموزش و پرورش دولت اول احمدی نژاد اتفاق افتاد. مضمون تغییرات مخلوطی از مسایل سیاسی و منافع شخصی و گروهی است.
پست در آموزش و پرورش دولتی نوعی امتیاز محسوب می شود و راهی برای دست یافتن به منزلت ، قدرت و ثروت است. مدیران قدیمی ها می خواهند بمانند ، منتظران پست هم دایم به وزیر جدید پالس می دهند که اگر زحمات طاقت فرسای ما نبود الان تو وزیر نبودی . ورود دانش به ماجرای عزل و نصب ها او را درگیر یک داستان دنباله دار و بی پایان می کند که دعوا و قهر و سهم خواهی و سعایت و چاپلوسی از عناصر آن است. مساله عزل و نصب ها دانش را با نمایندگان موافق و مخالف مجلس و شخصیت های متنفذ محلی درگیر خواهد کرد.
آنها که حمایت کرده اند سهم خود را می خواهند . آنها که مخالفت کرده اند برای ساکت ماندن سهم می خواهند. عزل هر مهره عده ای را ناراضی می کند و نصب هر مدیر عده بیشتری را ناراضی می کند.
در مدیریت برنامه محور، معیار ماندن و رفتن مدیران، موافقت یا مخالفت با برنامه های وزیر جدید است و "اجرای برنامه" آن چیزی است که مجموعه مدیران را به هم متصل می کند. دانش باید یک برنامه اجرایی و عملی بنویسد و تیم مدیریتی خود را حول آن سامان دهد.
تجربه فانی در نصب مدیران عضو انجمن اسلامی معلمان برای دانش عبرت آموز است. اعطای پست به عنوان امتیاز و پاداش حد یقف ندارد.
دانش اگر بتواند پست های آموزش و پرورش را از حالت غنیمت سیاسی و باندی خارج کند کار بزرگی کرده است.
من قبلا نوشته ام که در مدیریت آموزش و پرورش بحث اصلاح طلبی و اصولگرایی پوششی برای منافع باندی و شخصی است .
اگر بپذیریم که مهم ترین مشکل آموزش و پرورش پایین بودن بهره وری نیروی انسانی در سطوح مدیریت ، کارشناسی ، تربیتی و آموزشی است ، عزل و نصب باید بر مبنای کارآمدی و فارغ از گرایش سیاسی صورت گیرد.
پاشنه آشیل فانی ، مدیریت ناهماهنگ و طلبکاری بود که اغلب مدیران خود را تابع سیاست های اعلام شده وزیر نمی دانستند و راه خود را می رفتند . حرف وزیر حتی در اتاق های وزارتخانه هم خریداری نداشت.
وزیر آموزش و پرورش نیاز به اقتدار دارد. در نبود اقتدار سنتی ، وزیر باید نوع جدیدی از اقتدار سازمانی مبتنی بر برنامه را جایگزین کند و گرنه منجر به هرج و مرج می شود.
نظرات بینندگان
بزرگان دارند فکر و اندیشه و آب و نان ما را استثمار می کنند.
گدا صفت هایی که حقارت درونی خود رو با ظاهر انقلابی و... پوشانده اند.
به غیر از مسایل معیشتی, گرفتار یک عده مزور حال به همزن شدیم, که به قول دوستمون نمیدونم تحمل و دیدن ریخت این آدمها کفاره کدام گناه ماست.
که توسط دکتر کنارگذاشته شدین و الان احساس ناراحتی دارین
اینکه دکتر به رییس دولت اصلاحات ارادت دارد برکسی پوشیده نیست خود دکتر عکس با ایشان را روی سایتشان گذاشته اند
حالا شما میگین فتنه گر ؟شماهرچی دلتان میخواهد بگین دکتر ما واهمه ای ندارد
عزل مدیران ضعیف انتخاب تیم قوی و معتقد ومتخصص و شروع یک برنامه قوی امید می افریند
شماکه اینهمه دانشمندیدحیفه برنامه هاتون فقط روکاغذبمونه.
بالاخره طفل متولد می شه!؟
حتی به جناب شیرزاد که باید هدفش و جهت گیری شان را مشخص کنند از اینکه وقت شریف را صرف نگارش مقاله می کنند بدون هیچ گونه چشمداشتی !
یعنی نمی شود بدون وابستگی فقط به قصد خدمت وارد شد ؟
واقعا کسی را نداریم ؟؟!!