چند ماه قبل صدای ضبط شده روسای یکی از شهرستان های خوزستان در شبکه های مجازی منتشر و از گروهی به گروه دیگر ارسال می شد و بسیاری از معلمان برایش دست می زدند و از شجاعتش تعریف می کردند !
چنان که این فایل بر می آید این سخنان در حضور امام جمعه آن شهر است . سخنان فرد سخنگو با تپق زدن همراه است ، آغاز سخنرانی را با تعریف از خود و عملکردش شروع می کند و منطقه خود را از لحاظ شاخص آموزشی اول و سپس تصحیح کرده و دوم معرفی می کند پس از آن شروع به طرح برخی مشکلات معیشتی معلمان از قدیم تا حال می کند؛ طرح این مسایل و مشکلات به ذات کار بدی نیست ولی اینکه بخواهیم با طرح آن خود نمایی کنیم کاری بسیار نکوهیده است ؛ سوال اینجاست این آقا که ادعای ریاست دارد به جای نالیدن و درخواست های بسیار بزرگ که انجام آنها بسیار زمان بر است چه کار ملموس و عینی هر چند کوچکی جهت کم کردن مشکلات اداری کرده است ؟
او که به عنوان ریس یک شهرستان فعالیت می کند می داند که حل این مشکلات در عهده ی امام جمعه یک شهر نیست و انتظار چندانی از وی نیست ولی می توان با علم و آگاهی از قوانین و راه های پیگیری در پی حل مشکلات بود .
مدیران نباید مثل افراد عادی در پی نالیدن و درد و دل باشند بلکه به دنبال کم کردن مشکلات هر چند جزیی از مجموعه تحت مدیدیت خود باشند ، اینکه صدای او چرا و توسط چه کسی و به چه منظور ضبط و منتشر شده است سوال های بسیاری را در ذهن ایجاد می کند !
در گرماگرم انتشار فیش های حقوقی ، کمپینی جهت انتشار داوطلبانه فیش ها تشکیل شد . افراد جهت شفاف سازی بیشتر و تطهیر خویش اقدام به انتشار فیش های خود می کردند . طبیعتا ذهن جامعه به سوی افراد و مدیرانی که احتمال حقوق خارج از عرف می رفت معطوف بود ، کمتر کسی در جامعه این انتظار را مدیران آموزش و پرورش حداقل مدیران میانی و پایینی آن داشت که این کار را بکند ولی در این میان « سالار قاسمی » با انتشار فیش خود سعی در کسب محبوبیت کرد ؛ اینکه شفاف سازی در همه بخش های دولت باشد بسیار خوب است ولی سوال اینجاست چرا بخش هایی که برایمان خوشایند است را بزرگ می کنیم ؟
برای مثال ؛ چرا آقای قاسمی لیستی از بستگان و آشنایان نزدیک خود را که در زمان مدیر کلی ایشان به سمت های ستادی و ریاست رسیده اند را منتشر نمی کند ؟
چرا لیستی از پیگیری و دستاورد های آموزشی یا صنفی که در زمان حضور در تجمعات معلمان وعده داده بودند را به صورت علنی ارایه نمی دهد ؟
این اقدامات بیشتر از آن جنبه شفاف سازی داشته باشد جنبه تبلیغات دارد !
همچنین در یکی دو ماه اخیر ، دو بخشنامه مشابه از مدیر کل خوزستان و رئیس یکی از نواحی شهر تبریز در فضای عمومی و گروه ها و کانال های معلمان و برخی تشکل ها منتشر شد که در آن به تسهیل سازی ثبت نام فرزندان معلمان اشاره شد بود تا جایی که نگارنده احتمال می دهد چنین بخشنامه های حمایتی و خدماتی از طرف وزارت خانه نیز ابلاغ شده و می شود ؛ با فرض اینکه این مورد از سوی وزارت خانه ابلاغ نشده است چرا این مدیران تلاش نکردند این مورد را از طریق وزارت خانه به بخشنامه ای کشوری و وسیع و کار آمد تر بدل شود تا چتر حمایتی آن شامل همه معلمان در کلیه مناطق کشور شود ؟
بدیهی است قانونی که در یک استان یا شهر اجرا می شود در جاهای دیگر نیز قابل اجراست !
مشابه این کارها و افدامات کم نیستند ...
این گونه اقدامات پوپولیستی اغلب توسط خود مدیران یا حلقه نزدیکان آن طراحی و انتشار می یابد تا بدین وسیله برای مدیر کسب محبوبیت و اعتبار کند ؛ طبیعتا عده ای بسیاری هم خواسته یا ناخواسته و به دلایل مختلف به این موج پوپولیست دامن می زنند و آن را گسترش می دهند !
از نظر نگارنده ، دلیل اصلی این گونه اقدامات پوپولیستی سطح رفتاری و عطش جامعه معلمان برای دریافت آن است و این مساله مدیران را به انجام دادن کارهای پوپولیستی، بیشتر ترغیب می کند .
اسطوره پوپولیست در آموزش و پرورش « حمیدرضا حاجی بابایی » بود که بسیار مصاحبه می کرد و از نشاندن معلمان در قله مقام و منزلت سخن می راند و در مقابل نقدهای مختلف به عملکردش پشت دیوار پوپولیست پنهان می شد !
فانی نیز در سال های خیر این نوع رفتار را مزه کرد که نمونه بارز آن درگذشت اقای گنگوزهی معلم سیستانی بود .
شوربختانه شاهد آن هستیم که گاه برخی تشکل ها و فعالین صنفی نیز به دام پوپولیست می افتند ؛ برای مثال هستند تشکلی هایی با افتخار دستاورد خود را ملاقات عمومی بی نتیجه با مدیران و گرفتن عکس یادگاری یا در نهایت تقریر یک سری مطالب کلی بیان می کنند .
از سویی ، عده ای تمایل بسیار دارند به اقدامات برخی معلم ها رنگ و لعاب فداکاری و قهرمانی بدهند و آن را به عنوان « قهرمان » به دیگران معرفی کنند !
در زمان انتخابات مجلس فیلم یک دقیقه ای از سخنان آقای نقوی نماینده تهران در گروه ها می چرخید ، فیلم از جلسه استیضاح فانی و اعتراض نقوی به پرداخت ها بود . بیشتر معلمان اسم نماینده و عملکردش و چرایی انتشارش در آن زمان را نمی دانستند ولی همه از شجاعتش می گفتند !
درست در همان زمان فایل صدایی یک زن در مورد معلمان در گروه به صورت مکرر منتشر یافت که ارسال کنندگان آن را به خانم « سکینه الماسی » نامزد پیروز انتخابات نسبت می دادند ؛ به جز « صدای معلم » هیچ رسانه ای در خصوص پی گیری اصل موضوع واکنشی نشان نداد ! ( این جا ) و ( این جا ) .
بعدها مشخص شد که این صدا سخنان یک معلم زن در تجمات معلمان در استان های جنوب کشور بوده است !
این نوع فیلم ها و صداها هم کم نیستند ...
طبیعتا وقتی نماینده یا مسئولی این حرص و ولع را در معلمان برای دیدن و شنیدن این نوع حرف و رفتارها می بیند وسوسه می شود با انجام عملی مشابه دل جامعه معلمان را به دست آورد و به مقصد خویش برسد .
جامعه معلمان بالاخص تشکل و نخبگان آن باید از این فضا فاصله بگیرند و اجازه بهره برداری به افراد فرصت طلب را ندهند و کارها و امورات را به سمت غیر احساسی و غیر پوپولیستی سوق دهند .
امید است که روزی برسد که پوپولیسم کمترین تاثیر و نقش را در فضای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی کشور و آموزش و پرورش داشته باشد .
نظرات بینندگان
این قضیه هم ناشی از این مساله است که هیچگاه آموزش و پرورش در حداقل در ۶۰ سال گذشته جز اولویت های اول تا پنجم حکومت ها قرار نداشته است!
حالا اینکه چگونه می توان رویکرد حکومت ها را به این قضیه تغییر داد نیارمند دیدگاهی علمی و نگارش مقالات متعددی در این زمینه است و با توجه به محافظه کاری عمیق و مقاوم در جامعه ما
...!؟
جامعه به سدت گرفتار مدیران منافق و سیستم منافق پرور شده است.
مسئولین کانون های صنفی با رویکرد انحصار طلبانه ای که در پیش گرفته اند فرصت بدست آمده را هدر خواهند داد!
این در حالیست که فعالان صنفی در 10 سال گذشته حق فعالیت رسمی نداشتند و حال که مجوز نیم بندی دریافت نموده اند به جای استفاده از آن در جهت احیا و فراگیر نمودن تشکل ها فقط به دنبال آن هستند که در یک مجمع و انتخابات فرمایشی موقعیت خود را تثبیت نمایند و این جفای بزرگی در حق مردم و به خصوص فرهنگیان است.
دلسوزان این هشدار را جدی بگیرند.