کيفيت زندگي کاري يعنـي نـوع نگـرش افـراد نسبت به شغل خود يعني اين که تا چه ميزان اعتماد متقابل، توجه، قدرشناسي، کار جالب و فرصت‌‌هاي مناسب براي سرمايه‌گذاري (مادّي و معنوي) در محيط کار، توسط مديران براي کارکنان فراهم شده است. درجه کيفيت زندگي کاري درون سازمان از طريق اندازه گيری رضايت، غيبت کم و انگيزه بالا در کارکنان برآورد مي‌شود. يکي از آفت هاي مهم مديريت، بي توجهي به کيفيت زندگي کاري کارکنان سازمان مي باشد و اين بی توجهی، اثر بخشي و کارايي سازمان را به شدت کاهش می دهد.
به دليل عـدم شناخت كافي مديران سازمان از کيفيت زندگي کاري، اين مقوله، تناسب و اندازه‌هاي واقعي خود را در سازمان ها از دست داده است. کيفيت زندگي کاري يا کيفيت نظام کار يکي از جالب ترين روش هاي ايجاد انگيزش و راهگشاي مهم در طراحي و غني سازي شغل کارکنان است که ريشه در نگرش کارکنان و مديران به مقوله ي انگيزش دارد. ضرورت توجـه به کيفيـت زنـدگي کاري و بهبود آن، يک منطق دارد و آن هم اين است که قسمت قابل توجهي از عمر مفيد انسان ها در محيط کار سپري مي شود.
شاخص هاي بهبود کيفيت زندگي کاري عبارتند از:
1. خشنودي يا رضايت از کار.
2. مشارکت در کار (مانند حقّ اظهار نظر).
۳. کاهش حوادث و سوانح در کار.
۴. حقّ انتخاب (مانند شغل، سرنوشت، تاثيرگذاري و...).
کيفيـت زنـدگي کـاري پايين يعني اين که کارمند شغلش را صرفاً به عنوان وسيله ای برای رفع نيازهای اقتصادي مي داند و کارمندانی با چنين تفکر، غالباً وفاداري کمي به سازمان دارند و عموماً براي جبران كمبودها مجبور هستند دست به کارهاي ديگري نيز بزنند.
در يک نظـر سنجي بين المللـي که در کشورهاي مختلف انجام گرديده، 10400 نفر از کارکنان سازمان هاي مختلف مورد سؤال قرار گرفتندكه مهم ترين انتظارات اين افراد از محيط کارشان را مي توان در 5 مورد زير خلاصه نمود:
1 – برقراري تعادل بين کار و زندگي شخصي.
2 – داشتن شغلي که واقعاً لذّت بخش باشد.
3 – داشتن احساس امنيت و تامين آينده.
4 – داشتن حقوق و دستمزد مناسب.
5 – داشتن همکاران خوب.
در اکثر کشورها، مورد اوّل يعني توانايي برقراري تعادل بين کار و زندگي شخصي، مهم ترين عامل رضايت از محيط کار است. در تمامي کشورها فاصله قابل توجهي بين آنچه کارکنان مي خواهند و آنچه به دست مي آورند وجود دارد؛ به خصوص در مورد پرداخت حقوق، تعادل بين کار و زندگي شخصي و امنيت شغلي.
توجه به مطالب فوق در ارتباط با اهميت كيفيت زندگي كاري در فرآيند ارتقاي سطح اثربخشي، ضرورت توجه به موارد زير را در زمينه ايجاد و تقويت كيفيت زندگي كاري، بيش از پيش مورد توجه قرار مي دهد:
1. مطابقت نظام حقوق در سازمان با پرداخت حقوق در مشاغل ديگر
2. افزايش سطح ايمني محيط كار
3. فراهم كردن زمينه رشد و بالندگي براي كاركنان سازمان
4. منصفانه بودن رفتار مديران با كاركنان
5. ايجاد بستر مناسب جهت ابراز آزادنه انتقادات و پيشنهادات
6. فراهم نمودن جو عاطفي و رواني مثبت در محيط كار
7. توجه و تكريم رفتارهاي قانونمند در سازمان
8. فراهم نمودن جو اعتماد متقابل بين عوامل مديريتي و كاركنان
9. تسهيل شرايط ارتقاي شغلي براي كاركنان
10. كمك به كاركنان در ارتقاي سطح مهارت هاي زندگي
11. تسهيل در دسترسي كاركنان به اطلاعات
12. كاهش رقابت غير سازنده در سازمان
13. توجه به پويايي روابط درون گروهي در سازمان
14. نوسازي سبك سازماني مطابق با يافته هاي علمي و تجربي
15. انساني تر كردن كار با تكيه بر مديريت روابط انساني
16. فراهم نمودن امكانات رفاهي براي كاركنان
17. مشاركت كاركنان در تصميم گيري ها
18. ارائه بازخورد صحيح و موثر به كاركنان از عملكرد خود
19. كاهش تنش هاي كاري در سازمان
20. فراهم آوردن امكانات مرتبط با خدمات مشاوره و روان شناختي براي كاركنان
21. ايجاد فرصت پرورش مهارت ها و يادگيري مستمر در سازمان
22. واگذاري نقش ها و مسئوليت ها به كاركنان ازروي عدالت
23. مشخص بودن سيستم نظارت بر عملكرد كاركنان
24. حركت سازمان به سمت حرفه گرايي
25. تقويت حمايت خانوادگي سازماني
در آخر، آنچه مهم است؛ تاكيد بر اين نكته است كه توجه به هر كدام از فاكتورهاي مورد اشاره فوق مي تواند سطح كيفيت زندگي كاري را در محيط هاي آموزشي در راستاي رسيدن به هدف هاي سازماني، افزايش دهد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.