یادداشتی برای یادداشت شیرزاد عبداللهی : نهاد امور تربیتی هیچ گاه خود را بی نیاز از پاسخ گویی و یا گریزان از نقد نمی بیند

  یادداشتی در سایت صدای معلم به قلم آقای شیرزاد عبدالهی با عنوان "معاونت پرورشی و اقدامات سیاسی ، نمایشی و پرسر و صدا... فعالیت های پرورشی و تربیتی در آموزش و پرورش متولی ندارد ! " منتشر گردید که به سهم خود حرف و حدیث و نقد و نظرهایی در پی داشت که بعضا به صورت کامنت در همان سایت مذکور انعکاس یافت.
اینجانب به عنوان یک مربی تربیتی بازنشسته که همچنان نسبت به فعالیت های پرورشی از عرق و علاقه برخوردارم و هم دستی بر این آتش دارم ؛ مایلم که در این ارتباط چند نکته کلیدی را برای نگارنده محترم متذکر شوم :

1- بیشتر از هر کس شخص نویسنده می داند که انجام نقد منصفانه و عالمانه آن هم در حیطه مسائل اجتماعی و انسانی تا چه پایه دشوار و مبتنی بر آگاهی و احاطه کافی بر همه موضوعات و دایره فعالیت است. از نوع پرداختن و داوری های کلی نویسنده برمی آید که وقوف ایشان بر موضوعات چندان عمیق و گسترده نیست و بیش از هر چیز این امواج تبلیغی منفی و از پیش تعیین شده است که کار داوری شان را به اتهام سیاسی می کشاند و الا یک پدیده اجتماعی و انسانی نظیر مقوله تربیت در مدرسه مصداق هایی که ایشان در نوشته شان برشمرده اند هرگز یک علت تام ندارد.
می دانیم که مجموعه مدرسه یک پازل از نقش کامل تربیت است در کنار پازل هایی که با کارکرد خانواده، اجتماع، صدا و سیما، کوچه و محله، سینما و رسانه ها و... کنار هم چیده می شوند.

2- یادداشت نگارنده به بهانه ی جشن تکلیف 12 هزار نفری دانش آموزان دختر شهر تهران کلید خورده که از آن به عنوان برنامه ای مهیج و مفید یاد می شود. با اینکه اینجانب مدعی نیستم که همه برنامه ها و فعالیت های پرورشی خالی از اشکال است اما برای اثرگذاری بیشتر و تربیت دینی بچه ها که ضمیری پاک و معصومانه دارند باید از قالب های لطیف و موثری با بیان غیر مستقیم استفاده کرد.
جشن گرفتن و استفاده از ابزارها و روش های هنری و شور انگیز و شادی بخش برای فرشتگان کوچکی که تازه به تکلیف می رسند شگرد زیبا و مناسبی است که طعم شیرین اولین نمازها را به کامشان شیرین و عطر خاطره خوش آن را در حافظه همیشه شان جاودانه می کند و چه بسا که سرنوشت تربیتی یک شخص در لابه لای همین برنامه های کوچک و بزرگ طرح ریزی شود.

3- همچنین در این نوشته از برنامه هایی چون اردوهای زیارتی و علمی و تفریحی و نیز راهیان نور یاد شده که آن نیز منصفانه قلمداد نمی شود. آثار هر یک از این فعالیت ها برای صاحب نظران و از جمله نگارنده به وضوح مشخص است ، درباره راهیان نور اما می توان این نکته را نیز اضافه کرد که مناطق بازدیدی که موزه ای کم نظیر از دفاع مقدس به شمار می آید امروز بخشی از هویت انقلابی و ملی و مهین اسلامی ماست.

مناطقی که به خون هزاران شهید مخلص آبیاری شده و هر قطعه از آن حماسه ای از دلاوری ها، رشادت ها و ایثارهای جوانان و رزمندگان مظلوم ایرانی و مسلمان را حکایت می کند، حتما این ارزش را دارد که بارها و بارها مورد بازدید و درس آموزی واقع شود.

اتفاقا در این مورد خاص ما بایستی نسبت به مسائل جنبی آن مثل محل های اسکان، تغذیه، فعالیت های محتوایی و وسایل نقلیه و ایاب و ذهاب حساسیت نشان دهیم تا مبادا این برنامه مفید و خاطره انگیز با کمبود هایی آسیب ببیند و همه اهدافش محقق نشود.

4- آخرین پیشنهاد حقیر به نویسنده محترم اینست که برای دست یابی به یک نقد سازنده و مفید که اتفاقا در زمان دولت تدبیر و امید مورد استقبال قرار می گیرد، به خود زحمت بدهند و فعالیت های گذشته و حال تربیتی را از نظر بگذرانند.

اطلاع از برنامه های گذشته و حال تربیتی، تغییرات، آثار و فعالیت های جدید در مقایسه با قبل و رصد کردن تک تک فعالیت ها از نزدیک می تواند کار منتقد را آسان و به واقعیت نزدیک کند.

5- مطمئن باشید نهادی که به دست شهیدان عزیز رجایی و باهنر بنیان نهاده شده، هیچ گاه خود را بی نیاز از پاسخ گویی و یا گریزان از نقد نمی بیند و با همه بضاعت موجود می کوشد تا همچنان شفاف و انقلابی در مسیر تعلیم و تربیت اسلامی گام بردارد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید