در نوشته‌ی قبلی با عنوان « نوشتن؛ مواجهه‌ای فعال با تجربه‌ی زیسته » ( این جا ) ؛ شاهد نظرات جالبی از دوستان بودیم. اما یکی از دوستان به اسم مستعار « میانه » در کامنتی پرسیده بود:
« هر کس یه چیزی می نویسه و میگه نویسنده‌ام. این کارها چه فایده‌ای داره؟ این نوشته‌ها به چه درد می‌خوره؟ میشه یکی توضیح بده؟ »
در پاسخ به این سوال، متن زیر را آماده کرده‌ام:
همسفر گرامی،
در قلمرو بیکران نوشتن، گویی در دریایی بیکران از کلمات غوطه‌ور می‌شویم ؛ سفری اودیسه‌وار به ژرفای وجودمان که در آن، هر واژه گویی دریچه‌ای به سوی دنیایی ناشناخته از خویشتن خویش می‌گشاید.
در این قلمرو، خاطرات، افکار و احساساتمان، همچون پروانه‌های رنگارنگ در رقصی بی‌وقفه به دورمان می‌چرخند و ما با قلمی جادویی، آنها را به داستان‌هایی بدیع و خواندنی تبدیل می‌کنیم.
گویی با هر کلمه، لایه‌ای از وجودمان را عریان می‌کنیم و آن را با صرافت تمام به نمایش می‌گذاریم. از خاطرات خنده‌دار دوران مدرسه گرفته تا غم‌های نهفته در اعماق وجودمان، همه و همه در این قلمرو بیکران، مجال بروز می‌یابند.
اما شاید این سوال در ذهنمان نقش ببندد که « مگر می‌شود پرده از اسرار درونمان برداشت و آن را در معرض دیدگان همگان قرار داد؟ » . آری، این امر نه تنها شدنی است، بلکه ضرورتی انکارناپذیر در مسیر خودشناسی و تعالی است.
نوشتن، همچون آینه‌ای صاف و بی‌غش، تصویری بی‌نقص از وجودمان را به ما نشان می‌دهد. با هر واژه‌ای که به رشته تحریر در می‌آوریم، گویی لایه‌ای از ابهامات را از چهره خویشتن خویش کنار می‌زنیم و به درک عمیق‌تری از خودمان دست می‌یابیم.
این سفر پرفراز و نشیب، گاه ما را در طوفان‌های سهمگین افکار غرق می‌کند و گاه در سکوت مطلق فرو می‌برد. اما در هر دو حالت، لذتی وصف‌ناپذیر در کشف ناشناخته‌ها، آفرینش و به اشتراک گذاشتن تجربیاتمان با دیگران، یار و همراهمان خواهد بود.
نوشتن، پلی است که ما را به جهانیان پیوند می‌دهد. با هر کلمه‌ای که می‌نگاریم، گویی با مردمانی از دورترین نقاط زمین به گفت و گو می‌نشینیم و تجربیاتمان را با آنها سهیم می‌شویم.
در این قلمرو بیکران، زمان و مکان معنا و مفهومی ندارند. ما می‌توانیم در گذر تاریخ سیر کنیم، به سرزمین‌های گوناگون سفر کنیم و در اعماق وجود انسان‌های دیگر سرک بکشیم.
در این سفر شگفت‌انگیز، گنجینه‌ای گرانبها از آموزه‌ها را به ارمغان خواهیم برد. احترام به خود و دیگران، چگونگی رویارویی با مشکلات و لذت بردن از زندگی، تنها گوشه‌ای از این آموزه‌های ارزشمند هستند.
تنها توشه‌ای که برای این سفر بی‌انتها نیازمندیم، قلمی سرشار از شور و اشتیاق و قلبی آکنده از عشق به نوشتن است. با اتکا به این دو گوهر گرانبها، سفری اودیسه‌وار به ژرفای وجودمان را آغاز خواهیم کرد و گنجینه‌ای از آموزه‌ها و تجربیات ناب را به ارمغان خواهیم آورد.
پس درنگ جایز نیست!
قلم و کاغذ را در دست بگیرید و به قلمرو بیکران نوشتن قدم بگذارید.
مطمئن باشید که این سفر، سرآغازی برای دگرگونی و تعالی شما خواهد بود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.