در قلمرو هستی، انسان موجودی یگانه است که موهبت تجربه را به شکلی عمیق و پیچیده دارا می‌باشد. این تجربه، دریچه‌ای به سوی دنیای رنگارنگ ادراک، احساس و اندیشه می‌گشاید و بستری برای خلق و آفرینش فراهم می‌کند. نوشتن، به مثابه ابزاری شگفت، تجلی این تجربه یگانه را بر پهنه ی هستی نقش می‌بندد و به مثابه ی پلی میان ذهن و عین، اندیشه و واقعیت عمل می‌کند.
نوشتن، فراتر از صرف به رشته تحریر درآوردن کلمات، سفری اکتشافی در ژرفای وجود است. در این سفر، نویسنده با چالش کاوش در تجربیات زیسته خویش روبه رو می‌شود و به واکاوی خاطرات، احساسات و افکار خویش می‌پردازد. این واکاوی، به مثابه ی تفحصی عمیق در اعماق وجود، فرصتی برای خودشناسی و تعالی را فراهم می‌کند.
در جریان نوشتن، نویسنده با چالش گزینش و سازماندهی افکار خویش روبه رو می‌شود. این امر، به مثابه ی تمرینی ذهنی، قدرت تفکر انتقادی و تحلیلی او را تقویت می‌کند و به او می‌آموزد که با وضوح و دقت بیشتری به پدیده‌ها بنگرد و افکار خویش را به شیوه‌ای منسجم و منطقی بیان کند.
علاوه بر این، نوشتن به عنوان ابزاری قدرتمند برای برقراری ارتباط با دیگران عمل می‌کند. نویسنده با به اشتراک گذاشتن تجربیات و افکار خویش، پلی میان دنیای درون خود و دنیای پیرامون خویش می‌سازد و فرصتی برای تعامل و گفت و گو با دیگران فراهم می‌کند. این تعامل، به گسترش دیدگاه‌ها و غنی‌تر شدن تجربیات او می‌انجامد و به او کمک می‌کند تا جهان را از منظرهای گوناگون بنگرد.
نوشتن، به مثابه ی آینه‌ای صاف و زلال، تصویری از تجربیات زیسته ی انسان را به نمایش می‌گذارد و دریچه‌ای به سوی دنیای درونی او می‌گشاید. این آینه، بازتابی از پیچیدگی‌ها، تناقضات و زیبایی‌های وجود انسان را به تصویر می‌کشد و به خواننده فرصتی برای تأمل و تأمل در ماهیت هستی خویش می‌دهد.
در نهایت، نوشتن به مثابه ی ابزاری برای خلق و آفرینش عمل می‌کند. نویسنده با به کارگیری قدرت تخیل و خلاقیت خویش، داستان‌ها، اشعار و متون دیگری را خلق می‌کند که بازتابی از تجربیات و دیدگاه‌های او هستند. این آفرینش، به غنی‌تر شدن فرهنگ و تمدن بشری می‌انجامد و به نسل‌های آینده فرصتی برای یادگیری و الهام‌گیری می‌دهد.
نوشتن، سفری بی‌پایان در قلمرو تجربه‌ی زیسته است. سفری که با هر گام، به درک عمیق‌تر هستی و خویشتن خویش می‌انجامد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
بسیار عالی
چون نوشتن محصول داده ها و تخیلات انسان است پس تنها آموزش نیست بلکه همانطوری که قلم زدید نوشتن تنها چه و از کجا و چرا گفتن نیست بلکه چگونه گفتن است زیرا یکی از فرایند قلم و زبان آفرینش ادبی است زیرا انسان به التذاذ نیز به پای دانستم نیاز مند است
قلمتان نویسا و خودتان مانا
ارادتمند فرهاد عیسایی
اینا چه کاربردی داره ؟این نوشته به چه دردی میخوره لطفا یکی توضیح بده
تحسین و آفرین مجدد به خوی و مقام شما به خاطر اینکه شرط معلمی (آموختن به و آموختن از را همیشه دارید ) یعنی نوشتن تنها مصدری است که هم می تواند دو تا متمم فعلی داشته باشد معلم واقعی کسی که تا آخر هم بیاموزد و هم یاد بگیرد
پیروز و خجسته فرجام باشید
دکتر عیسایی عزیز،
به استناد مطلب آموزنده شما،
معلم معتقد است که دانش‌آموزان لوح نانوشته‌ای نیستند و او گنجینه‌ای از دانش برای آموختن به آنها دارد.
بر خلاف تصور برخی، دانش‌آموزان از بدو تولد هیچ نمی‌دانند و معلم با انبوهی از اطلاعات در انتظار انتقال دانش به آنهاست.
معلم می‌داند که دانش‌آموزان نیز تجارب و آموخته‌های خود را دارند، اما او با دریایی از علم آماده‌ی یاری رساندن به آنها در مسیر یادگیری است.
دانش‌آموزان در آغاز راهِ دانش‌اند و معلم با کوله‌باری از تجربه و علم، راهنمای آنها در این مسیر خواهد بود.
اینا چه کاربردی داره ؟این نوشته به چه دردی میخوره لطفا یکی توضیح بده
سلام دوست عزیز ،
به صورت ساده تر عرض می‌کنم:
نوشتن جمله و ادعای نویسندگی، کاربردهای مختلفی میتونه داشته باشه، از جمله:
۱ـ نوشتن میتونه راهی برای بیان افکار، احساسات و تجربیات باشه و به افراد کمک کنه تا خودشون رو بهتر بشناسن.
۲- نوشتن میتونه ابزاری برای به اشتراک گذاشتن ایده ها، داستان ها و اطلاعات با دیگران باشه و به ایجاد ارتباط و درک متقابل کمک کنه.
۳ـ سرگرمی: چه به صورت داستان نویسی، شعر، خاطره نویسی یا هر نوع نوشتن دیگه ای باشه.
۴- نوشتن میتونه به عنوان ابزاری برای یادگیری و آموزش استفاده بشه، به طوری که افراد میتونن با نوشتن افکار و ایده هاشون، درک خودشون رو از یه موضوع خاص عمیق تر کنن.
۵ـ ایجاد تغییر، به طوری که افراد میتونن با نوشتن در مورد مسائل مهم، آگاهی عمومی رو افزایش بدن و برای عدالت و برابری تلاش کنن.
در یک جمله: نوشتن میتونه راهی برای بیان خود، ارتباط با دیگران، یادگیری، سرگرمی و ایجاد تغییر باشه.