پیشنهادهایی برای تحصیل در بحران کرونا

وقتی که مشکلی پیش می آید ؛ چگونه آن را حل می کنیم، آیا یک مشکل، یک راه حل یا دو یا سه راه حل دارد؟ آیا راه حل ها از نظر میزان سختی در یک حد می باشند؟

به نظر می آید کسانی که در راس تصمیم گیری ها در وزارت آموزش و پرورش قرار دارند مشکلات را به گونه ای دیگر دیده و حل می کنند.

به نظر می آید در آن بالا مشکل را درست نمی بینند و بررسی نمی کنند، مثل این است که کسی در بالای کوه نشسته باشد و نمی تواند مشکل مردمی که در پایین کوه نشسته اند را به خوبی ببیند و در آن بالا برای خود راه حل هایی تبیین می کند که چاره کار نیست بلکه تنها نام راه حل دارند.

یکی از این مشکلات در آموزش و پرورش ایران که بعد از بحران یک بیماری همه گیر آغاز شد، مشکل تحصیل دانش آموزان و یادگیری و یاددهی آنها بوده است.

این مشکل را چگونه می توان حل کرد؟

در اوایل تیر ماه امسال، مثل این است که وزارت آموزش و پرورش در حال بررسی موضوع است و آن چنان درگیر و مشغول است که کسی چنین نیست. این وزارت در بررسی های اولیه به این نتیجه رسیده است که باید ساعات آموزشی زیادتر شده و کار معلم بیشتر شده تا دانش آموز از دروس خود عقب نماند.

اما باید دید این تنها راه حل است یا آخرین راه حل، آیا راه حل های دیگری وجود ندارد؟!  آیا به ذهن آن بالای کوه نشین ها تنها این راه حل رسیده است؟! آیا در کشورهای دیگر همین کار را کرده اند.

بگذارید چند راه حل را بررسی کنیم:

1-   کاهش میزان حجم کتب آموزشی می تواند یکی از بهترین راه حل ها باشد یا تدریس مطالب مهم و اصلی کتاب .

این روش را می توان گفت در تمام دروس می توان اجرا کرد. در برخی درس ها کمتر و در برخی بیشتر، برخی درس های حفظی و کلامی، نمی توانند در آینده ضرر چندانی به دانش آموز وارد کنند، در درس هایی مانند ریاضی نیز می توان درس یا صفحه کمتری حذف کرد. اما همان ریاضی نیز قابل کاهش هست.

با کاهش این دروس می توان گفت در تحصیل آینده دانش آموز، تاثیر چندانی مشاهده نخواهد شد.

از فواید این راه حل، تمرکز بر روی مطالب مهم و یادگیری قوی تر آن ها خواهد بود و همین طور این کاهش سبب می شود که در آینده دانش آموز، حداقل پایه های یادگیری آن موضوع را داشته باشد و همچنین در این وضعیت بحرانی با حجم زیاد مطالب، درگیر نشده و مطالب درسی را بدون یادگیری قوی از سر نگذراند.

البته این نکته نیز باید گفته شود که فی الواقع بسیاری از مطالب کتاب های درسی غیرلازم و قابل چسم پوشی می باشند. به عبارتی کاهش حجم کتاب ها از سال های قبل باید صورت می گرفت و همچنین نوع نگاه به آنها.

کتاب های درسی ایران بیشتر بر اساس حجم و تعداد صفحات چینش شده است نه بر اساس نیاز روز و موضوعات مهم و خلاقیت و آزادی معلم.

2-   استفاده از فضاهای بزرگتر برای یادگیری

مثلا می توان در هر مدرسه، سالن یا حیاط آن را به شکلی آماده کرد که فاصله لازم رعایت شود و هر روز یک پایه تحصیلی و در طول هفته یک روز یا دو روز در اختیار آن پایه تحصیلی قرار گیرد.

همچنین می تواند از فضاهای دیگر در مکان های دیگر شهر و روستا استفاده کرد که توان ایجاد فاصله گذاری دارند

3- در اختیار قرار دادن امکانات لازم برای معلم و دانش آموز جهت برقراری ارتباط تصویری

4-   آماده سازی فیلم های آموزشی تمام کتب برای دانش آموزان

به عبارتی بسیاری از دروس نیاز به معلم ندارند به خصوص دروس پایه های بالاتر، دانش آموز بیشتر می تواند خود خوان عمل کند و همچنین در کنار آن ساعاتی را برای رفع اشکال در مدارس یا به صورت مجازی قرار داد.

و ....

البته باز هم می شود فکر کرد و فکر کرد و راه ها و راه های دیگر پیدا کرد، فقط کمی فکر کردن می خواهد و نیاز به رسانه ای کردن و جار و جنجال و هوار نخواهد داشت که من راه حل دارم.

پس این روش پیدا کردن راه حل مناسب می باشد یعنی چینش همه راه حل ها و شمارش خوبی ها و بدی های آنها و لیست کردن انها به نوبت و به کارگیری.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید