در انتظار تاییدیه "شاد" !

  اخیراً  آقای قنبرعلی خوش آیینه، معاون پژوهشی، برنامه ریزی و منابع انسانی اداره کل آموزش و پرورش خراسان شمالی گفته "برنامه شاد، هیچ مشکلی ندارد و معلمان کم کاری می کنند و بهانه می آورند". و تهدید کرده که؛ "با مدیران و معلمان که از نصب برنامه شاد خودداری کرده اند، برخورد قانونی می شود".
ایشان در این اظهارات ناپخته خود، مرتکب سه فقره خطا شده که دو مورد آنها حق الناس را نشانه گرفته است :

خطای اول وی، بی عیب و نقص دانستن برنامه شاد است که این، مربوط به ناآگاهی او نسبت به وضعیت اپلیکیشن است که قرار است جای خالی کلاس های درسی تحت مسئولیت او را پر کند.

خطای بعدی او وارد ساختن تهمت به معلمان با به کار گیری عبارتِ "معلمان کم کاری می کنند و بهانه می آورند" است که نسبتی بسیار نامنصفانه و قضاوتی ناعادلانه در حق معلمان می‌باشد.

خطای سوم او به کارگیری زبان ارعاب و تهدید علیه معلمان است؛ وقتی می گوید "با مدیران و معلمان که از نصب برنامه شاد خودداری کرده اند، برخورد قانونی می شود"، نه تنها با این تهدید، نفرت و دلسردی به میان این قشر نجیب می آورد، بلکه ذهن ها را از واقعیت دور می سازد و به جای اینکه نقاط ضعف برنامه "شاد" را واکاوی و برطرف کند، کاربران را متهم به کارشکنی و ذهن مردم و مسئولان را به بیراهه می برد.

البته من قصد پاسخ به ایشان را نداشته و ندارم لیکن تجربه خودم را جهت استحضار وزارت نشینان محترم و اتخاذ تدابیر معقول و منطقی در موقعیت کنونی،  به اشتراک می گذارم.
بسیار قبل تر از اینکه اپلیکیشن "شاد" مطرح و طراحی و ابلاغ شود، بسیاری از معلمان با هزینه خود و با استفاده از پیام رسانهای مختلف، به تدریس پرداختند و اینجانب نیز کانالی در تلگرام درست کردم و تمام مطالب کتاب درس را به تفکیک فصل، همراه با تصویر و توضیح و تلخیص و سئوال، در کانال قرار دادم و آی دی مربوطه را خدمت مدیر محترم مدرسه ارسال و درخواست کردم که آن را در اختیار دانش آموزان قرار دهد و اطلاع رسانی کند که مطالب درسی را در این کانال پیگیری کنند. ولی با وجود اطلاع رسانی مکرر، تعداد دانش آموزانی که عضو کانال شدند خیلی کمتر از حد انتظار بود و مدتها گذشت و از یکصد نفر دانش آموز فقط ۲۷ نفر عضو کانال شدند.

با توجه به این احتمال که شاید دانش آموزان به دلیل فیلتر بودن تلگرام نتوانند عضو این کانال شوند، عین همان کانال را در پیام رسان سروش نیز ایجاد و تمام مطالب درسی را در آن بارگذاری کردم و اطلاع رسانی لازم نیز، هم از طریق پیامک و هم از طریق کانال تلگرامی صورت گرفت ولی از این کانال هرگز استقبال نشد و فقط ۴ نفر به ما پیوستند.

به ذهنم رسید که هر کدام از پیام رسان های "تلگرام " و "سروش" معایب و محدودیت هایی دارند که ممکن است "بلاگفا" آن محدودیتها را نداشته باشد. لذا همه مطالب درسی را به تفکیک فصل در وبلاگ نیز قرار دادم و این اقدام نیز، هم از طریق کانالهای تلگرام و سروش و هم از طریق پیامک اطلاع رسانی شد

.دلایل عدم استقبال دانش آموزان از کانال های ایجاد شده، می تواند مختلف و متعدد باشد که از آن میان، می توان به موارد زیر اشاره کرد؛
 ۱) اغلب دانش آموزان و اولیای شان وسیله لازم از قبیل گوشی هوشمند و تبلت و رایانه و لب تاب برای استفاده از شبکه های اجتماعی ندارند.
 ۲) خانواده های برخی از دانش آموزان به دلیل مشکلات اقتصادی حاضر به پرداخت هزینه اینترنت نیستند و یا واقعاً نمی‌توانند چنین هزینه ای را در سبد نیازهای فرزندان خود لحاظ کنند.
 ۳) فیلتر بودن تلگرام -که قابلیت ها و کارآیی خوبی هم نسبت به سایر پیام رسانه های داخلی و خارجی دارد- آن را از دسترس دانش آموزان خارج می‌سازد. یکی از دلایل عدم عضویت دانش آموزان در تلگرام می تواند فیلتر بودن آن باشد. لازم به ذکر است که بعد از چندین بار اطلاع رسانی حتی کمتر از یک سوم دانش آموزان عضو کانال تلگرامی شدند.
۴) دلیل اینکه دانش آموزان از کانال پیام رسان سروش حتی به اندازه کانال تلگرامی استقبال نکردند، کاملاً روشن است؛ سرعت پایین و ناکارآمدی این پیام رسان.
 ۵) از میزان استقبال و بازدید دانش آموزان از همان مطالب درسی ارائه شده در وبلاگ، بی خبرم. چرا که هیچ بازخورد یا نظری از کسی دریافت نکرده ام.
۶) دانش آموزانی که قبل از شیوع کووید ۱۹، از آموزش در فضای واقعی و کلاسهای حضوری استقبال نمی‌کردند و مطالب کتب درسی جذابیتی برای شان نداشت و با اجبار و اکراه، از دستورالعمل های آموزشی پیروی می‌کردند، بعید به نظر می‌رسد که استقبال چشمگیری از همان کتب و همان مطالب آموزشی در فضای مجازی داشته باشند. (قبلاً نیز یادداشتی در همین رابطه تحت عنوان "فاجعه سقوط طیف متوسط در مدرسه" در پایگاه خبری-تحلیلی صدای معلم تقدیم معلمان بزرگوار و مسئولان محترم کرده ام). ( این جا )

اما با آمدن "شاد" با اینکه با یاد دانش آموزان بی گوشی و بی تبلت غمگین و ناشاد، حس خوبی نسبت به این برنامه پر هیاهو نداشتم و نسبت به کارآیی این اپلیکیشن نوپا تردید داشتم، ولی با توجه به اجباری بودن استفاده از این اپلیکیشن و الزامی بودن حضور دانش آموزان و معلمان در کلاسهای مجازی آن، نسبت به شکل گیری گروههای آموزشی با حضور همه دانش آموزان و معلمان به تفکیک کلاس و ماده درسی امیدوار شدم و خوشحالی خود را در اولین حضورم در گروههای کلاسی ابراز کردم و اظهار امیدواری که؛ تجربه کلاس و مدرسه مجازی، تجربه ای شیرین و پر ثمر برای همه دانش آموزان و معلمان باشد و از دانش آموزان خواستم که حضور در کلاس مجازی را مثل حضور در کلاس واقعی جدی بگیرند و برای گسترش یادگیری خود بیش از پیش کوشا باشند. دانش آموزانی که قبل از شیوع کووید ۱۹، از آموزش در فضای واقعی و کلاسهای حضوری استقبال نمی‌کردند و مطالب کتب درسی جذابیتی برای شان نداشت و با اجبار و اکراه، از دستورالعمل های آموزشی پیروی می‌کردند، بعید به نظر می‌رسد که استقبال چشمگیری از همان کتب و همان مطالب آموزشی در فضای مجازی داشته باشند.

حتی یادآوری کردم که این فضا را نیز یک فضای حقیقی بدانند چرا که همه اعضای آن، افرادی حقیقی اند و حقیقتاً وجود دارند و همدیگر را می‌شناسند و حقوق و وظیفه مشخصی دارند.این نکته را هم یاد آوری کردم که؛ چون توفیق اجباری نصیب همه اعم از دانش آموزان و معلمان شده و مجبورند در برنامه "شاد" حضور داشته باشند و لاجرم به اینترنت وصل اند، می‌توانند علاوه بر استفاده از نکات آموزشی کتب درسی، مفاهیم و موضوعات مشابه را در مرورگرهای مختلف جست و جو کنند و مطالب بیشتری بیاموزند.
اما شمع کم سوی این امید چندان روشن نماند به زودی به خاموشی گرایید و همه کلاسهای "شاد" من بعد از یکی دو ساعت، از نظر محو شدند و ارتباطم مثل بسیاری دیگر از معلمان عزیز، با دانش آموزانم قطع شد.اکنون چندین هفته است که همه دستورات فنی وزارت محترم را به کار می گیرم که کلاسهای "شاد"م دایر گردند اما مشکل به وجود آمده، همچنان باقیست و تنها پیامی که موقع ورود به برنامه "شاد" دریافت میکنم، این است؛ "کد ملی معلم وارد شده مورد تایید نمی‌باشد".
قطعاً دیگران نیز چنین تجاربی دارند. دانش و آگاهی ما از جهان پیرامون و رخدادهای آن، از راههای گوناگونی حاصل و کامل می شود؛ استفاده از تجارب دیگران، مطالعه منابع مکتوب، مشاهده و تحقیق میدانی، وقایع و اتفاقات پر تکرار، بستر جامعه، دامن طبیعت، حوادث غیرمترقبه، تجارب شخصی و حتی بلایا و بیماریها و ... راهها و منابع کسب آگاهی اند.
 
از مسئولین محترم انتظار می‌رود که دیدگاهها و تجارب معلمان را به سان منبع اطلاعاتی مطمئن بنگرند و آن را فدای تعصب نکنند؛ "اختراع دوباره چرخ" بی معناست و اگر مشتاقند موفقیتی در این مسیر ثبت کنند، دانش آموزان غمگین و پدران و مادران شرمگین را هم به خاطر آورند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید