تقدیر ِ قدر نشناس ، وقتی که رفت ؛ رفتی شاید شبی بیایید اما سر ِ مزارم!

این روزها که خوبی؛ بد نیست روزگارم

شبها ، ستاره ها را دیگر نمی شمارم

هرکس به کسب و کاری ، مشغول و بنده  باری!

با"خواب"یا "خیال"ت  سرگرمِ کرد و کارم

دیری ست دور ماندم ، از شعر و شور ماندم

الحق! به زور ماندم ...گویی در احتضارم

دست ِ مرا تو کوتاه ،  از قصد  آفریدی

مقصد ، دراز و پا ، لنگ ... اینها هم از تو دارم!

گُم کرده ام گمانم  جایی ، یقینِ خود را

گشتم ؛ نبود! ...  باشد! من  باز  امیدوارم

پنهان تر از تو که نیست "خبط و خطای بنده"!

تا هست "امید بخشش" ؛ گیرم "گناهکارم"!…

فرقِ شکسته ی من  با تو _همیشه  باقی ست

تو پشت ِ پرده ：شاکی ؛  من： شُکر ِ آشکارم

قول و قرار بستی ، هر بار، هم  شکستی

إقرار می کنم ： من ، جای ِ تو  شرمسارم...

یک دل ، نه!... صد دل از من بُردی ؛ به باد دادی

حقِّ تو بیش از اینهاست !……منّت نمی گذارم

غیر ِ "تو" هرچه خوردم ؛ یا "غبطه"بود یا "غم"

ماندم ：چگونه ماندم؟! از بس که زرد و زارم...

تقدیر ِ قدر نشناس ، وقتی که رفت ؛ رفتی

شاید شبی بیایید  اما سر ِ مزارم!……

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید