رفتارهای دور از عقل و انصاف مدیر کل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد در مدرسه ای محروم ، غمنامه ای شد در تقویم آموزش و پرورش که دل هر ایرانی فهیم از این رقص نمایشی احسان و نیکو کاری به درد آمد خصوصا معلمان سراسر کشور.
برای نظام آموزشی کشورم متأسفم که چنین افرادی سکان هدایت آموزش منطقه ای را برعهده دارد که جزو استانهای محروم کشور است. معلم یا مدیری که با سیلی یا لگد ، دانش آموز خود را آسیب جسمی یا روحی رسانده است اخراج یا حبس می گردد ( البته اصلا چنین رفتارهایی مورد تأیید نیست) ؛ حال جناب وزیر ، جزای این مدیرکل با نمایش حراج احسانهای مردمی در صحن مقدسه حیاط یک مدرسه محروم چیست؟! یا باید گفت : خلایق هر چه لایق . آیا سهم مردم فقیر جامعه ما حقارت اخلاقی - شخصیتی است؟
لباس های اهدایی را گویی در بازار عید به حراج گذاشته است فقط مانده تا داد بزند ،آنها را یکی یکی در دست گرفته تا آب دهان دانش آموزان جاری شود! یا شلوار را به پای خود می کند که نشان دهد چه خوش آب و رنگ است !
شما مدیر کل محترم ، کدام دوره های آموزشی را گذرانده اید که حاصل یادگرفته هایتان چنین نمایش مفتضحی شده است؟ یا چه رشته ای در کدام سطح خوانده اید؟! مگر من و شما مسلمان نیستیم که با آبروی هموطن نیازمند خود چنین معامله می کنید؟
در سال دو بار ما شاهد جشن که چه عرض کنم نمایش گذشت و مهربانی هموطنان خود هستیم . در نیمه شهریور ماه به مناسبت بازگشایی مدارس و در نیمه اسفند ماه به مناسبت فرا رسیدن عید نوروز. راستی تلاش کنیم واژه ها را بجا و صحیح استفاده کنیم و گر نه متعاقب آن فرهنگ عمومی معنای نادرستی می یابد.
در کشور ما در شرایط خاص موسیقی پخش می شود. موسیقی یکی از ابزارهای غنای فرهنگی یک جامعه است که ما از آن غافلیم. یکی ایام انتخابات جهت برانگیختن شور ملی برای شرکت در انتخابات که از لحاظ روانشناسی صددرصد مؤثر هم هست و حتی فردی که گروه خون رأی دهی در رگ هایش نیست در ساعات یا دقایق تمدید انتخابات ، با یک انگیزش بیرونی، رأی می دهد. دیگری زمان جشن های انفاق و احسان. البته چرا نامش را جشن می نامند در عجبم. چون اولا اعترافی آشکار است که گروه قابل توجهی از جمعیت کشورمان در فقر مطلق بسر می برند و فلاکت جشن نمی خواهد. ثانیا در این میان عزت نفس و مناعت طبع انسان ، مُثله می گردد که به نمایش در آوردن صحنه هایی گاه ناخوشایند آدمی را از طلا بودن پشیمان می گرداند. گاهی اوقات کاش مس باشیم !!!
برچسب نداری یا فقر یا بدبختی در کوچه و پس کوچه یا در مدارس معامله ناخوشایندی است که با گروه های کم درآمد جامعه انجام می گیرد. تصور کنید که یک کودک فقیر سهم خود را در این جامعه از تمامی امکانات مادی و معنوی چه چیزهایی می داند و گناه او از این تولد که اراده ای در آن نداشته یا در انتخاب قشربندی تحمیلی اراده ای نداشته ،چیست؟
آنچه که قابل تأمل می باشد نابرابری در توزیع ثروت باعث به وجود آمدن فقر مطلق در جامعه می گردد و فقط شامل خوردن و پوشیدن نمی گردد. او سقفی برای بالای سر خود می خواهد. او مدرسه ای برای رفتن و باسواد شدن می خواهد. او در خانواده امکانات رفاهی برای راحت زیستن می خواهد. او به رفاه اجتماعی برای موجودیت یافتن حق شهروندی خود نیازمند است.
کنفوسیوس می گوید:
اگر به من ماهی دهی نیاز یک روزم را برطرف کرده ای اما اگر به من ماهیگیری یاد دهی نیاز یک عمرم را پاسخ داده ای.
متأسفانه ما نیاز دو مقطع از سال فقرا را پاسخ می دهیم و این امر به تداوم فقر کمک می کند. قرار بود پرداخت نقدی یارانه فقر مطلق دهک های پایین جامعه را منتفی سازد اما نتنها این مهم نشد بلکه با افزایش قدرت خرید مردم و رشد نقدینگی ، تورم بیشتر و قدرت خرید مردم خصوصا همان فقرا کمتر و کمتر گردید.
مسئولین اقتصادی قطع یقین دلایل عدم موفقیت پرداخت نقدی یارانه را بهتر می دانند، انباشت ثروت در دستان گروه هایی معدود از جامعه و تراکم مفاسد اقتصادی بدون مجازات که هر دائم در حال انباشتگی ثروت فراوانتر است.فرمایش حضرت علی "ع" :
من کاخی ندیدم ساخته شود مگر در کنار آن کوخ های زیادی باشد.
همچنین تفاوت زمین تا آسمان حقوق دریافتی گروه های مختلف شغلی ، هر سه عامل ( انباشت ثروت ، تراکم مفاسد اقتصادی ، تفاوت زمین تا آسمان حقوق های دریافتی ) و شاید برخی علل دیگر ، مانع تحقق اهداف اصلی پرداخت یارانه به صورت نقدی گردید. تناقض سیاست های اِعمالی و همسو نبودن کارکرد وزارتخانه ها در جهتی مشخص و معین ، باعث افزایش فقر نسبی و حتی فقر مطلق در جامعه گردیده است.
دولت باید به فکر تثبیت اقتصاد و توازن عرضه و تقاضای کالاها باشد تا اقتصاد رونق بگیرد و چهره کریه فقر کم رنگ گردد. دولت باید برای تمامی جمعیت در سن اشتغال خصوصا جوانان شغل ایجاد نماید تا ریشه بیکاری و فقر یا مشاغل کاذب از بین برود و گرنه با برگزاری چنین دردنامه هایی با برچسب جشن نمی توان ریشه فقر را کَند.
چند نکته :
مدارس باید از برگزاری چنین مراسمی به دور ماند ، خاطرات تلخ یا غمنامه های بسیاری در مدارس وجود دارد که نیازی به جامعه پذیری این رفتار دیگر در آن نیست.
احسان و نیکوکاری باید به تبعیت از مولای متقیان در خفا و پنهانی انجام گیرد.
کودکان خانواده فقیر را باید از دریافت نقدی یا جنسی کمک ها ، حتی الامکان مطلع نساخت. روح کودکان لطیف و آسیب پذیر است.
از نمایش هر گونه تحویل کمک ها در مدارس جداً باید اجتناب کرد.
کمک های جنسی باید از کالاهایی باشد که فرد دهنده خود مصرف کننده آنست. آنچه برخود نمی پسندی بر دیگری مپسند.
جمع آوری کمک ها در داخل مساجد و محل سرپوشیده انجام گیرد تا معابر عمومی و اذهان جامعه مخدوش نگردد. مردم از دیدن چنین صحنه هایی لذت نمی برند که دردمندتر هم می گردند.
به جای برگزاری دو بار در سال چنین برنامه هایی ، در مساجد امکان تحویل کالا های جنسی یا کمک های مالی در طی سال فراهم باشد. چون فقر و تنگدستی و مصیبت های اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی مردمان بی بضاعت هر روز سال ، آهنگ ناموزون زندگی است .
شهر تبریز به عنوان شهر بی گدا معروف است ، چون از زمان قبل انقلاب در این شهر مؤسسه ای به نام حمایت از مستمندان وجود دارد که توسط افرادی معتمد و دلسوز منابع مالی صندوق های سراسر شهر گردآوری و در امور آموزش و بهداشت و مسکن و ازدواج و اشتغال جمعیت فقیر شناسایی شده شناسنامه دار، هزینه می شود. مردم تبریز اعتماد تام به این مؤسسه دارند. برای همین زنگ در خانه ما هرگز توسط گدایی به صدا در نمی آید چون کارکرد هدایتی سالانه دارد نه مقطعی.
اما در تمامی شهرها کودکان کار هست و مخاطرات عدم تأمین آموزش و سلامتی و امنیت آنان . برای ریشه کنی فقر بهتر است به پوشش بهداشتی و آموزشی این کودکان اندیشید.
ضمن محکوم کردن رفتار غیر قابل بخشش مدیر کل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویر احمد و انتظار واکنش مناسب جناب وزیر به این رفتار ناشایست در محوطه حیاط مدرسه که برای ما معلمان فوق العاده مقدس است و حریم و هویت شغلی مان محسوب می شود، انتظار می رود دولت در فقرزدایی کشور سیاست های خردمندانه تر و مؤثرتری اتخاذ نماید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
نام این موسسه مردم نهاد(( نهضت سبز زاگرس))در خبرگزاری تسنیم به طور مفصل توضیح داده شده
همکار محترم ، اصل و اساس مساله هر چه که
می خواهد باشد یا زمان آن مربوط به کدام عدد
سالی ، شان یک مدیر کل اجرای چنین نمایشی
به هر دلیل و با هر انگیزه ای در محوطه یک
مدرسه نیست . حال می خواهد فرد دیگر از
اعضای فرهنگی باشد.
وظیفه من و شماست از حریم و کیان مدرسه
دفاع کنیم و اجازه هیچ خوش رقصی یا نمایش
هیچ سیاستی را در آن ندهیم.
تایید راست و دروغ ماجرا برعهده مدیر محترم
سایت می باشد. این متن نشانگر خشم و نفرت
یک دبیر بازنشسته است که منقلب شده است.
هیچکس حق ندارد با آبروی خلق محروم بازی
کند به هر بهانه یا عنوانی آن هم در مدرسه.
با تشکر