احترام برومند :
به‌نظرم غم‌انگیزترین و تکان‌دهنده‌ترین خبری بود که در ماه‌های اخیر با وجود انبوه خشونت‌ها و جنایاتی که دنیا را درگیر کرده است، شنیدم. قتل معلمی جوان به‌دست دانش‌آموزی در یکی از مدارس بروجرد. این اتفاق نه به‌دلیل مسایل سیاسی بود، نه اختلافات فرقه‌ای، نه به‌دلیل مسایل مالی‌ای که دایم می‌شنویم.این واقعه با تمام ابعاد هولناکش، هشدار بزرگی است. هشدار به همه ما که جوانی در خانه داریم. هشدار به مسوولان نظام آموزشی کشور. هشدار به جامعه مدرک‌محور. زنگ‌خطر به همه ما که فرزندان مان، جوانان مان باید به هر قیمتی با نمرات فوق‌عالی به منزل بیایند. هشدار به مدارسی که پایین‌تر از معدل 5 / 19 را اسم‌نویسی نمی‌کنند.
آیا با تمام تغییراتی که در ساختار جامعه ایجاد شده، با تغییرات چشم گیر در کودکان و نوجوانان، نظام آموزشی ما نباید تغییر کند؟ و همچنان این سیستم قدیمی آموزشی در کشور باید پا‌‌برجا باشد؟ به یاد می‌آورم کودکی و نوجوانی نسل خودم را. شش، هفت، هشت، دوازده بچه در یک خانه... بدون اینکه پدر و مادر کوچک‌ترین فشار و تهدیدی رویمان داشته باشند، حتی خیلی‌وقت‌ها بی‌اینکه بدانند ما کلاس چندم هستیم! با نمره 12 و 13خوشحال و خندان و امیدوار، با حسی که امروز در کمتر جوانی می‌بینیم، به منزل می‌آمدیم. با معدل12 قبول می‌شدیم، سرشار از نشاط، سه‌ماه تابستان را با نفس آسوده می‌گذراندیم. حالا می‌بینیم سه‌ماه تعطیلی دوست‌داشتنی بچه‌ها هم بازیچه رقابت‌های مدارس غیرانتفاعی شده است. ما جلو معلم و مدیر و ناظم سرمان را بالا نمی‌کردیم و قلبمان تاپ‌تاپ می‌زد. حتی نمی‌توانستیم توی صورت شان نگاه کنیم.
چه‌دلیل یا دلایلی چنین حادثه هولناکی را رقم می‌زند؟ ناامیدی؟ خشونت مستولی بر دنیا؟ خشونت‌هایی که در شبکه‌های مجازی به نمایش گذاشته می‌شوند؟ سخت گیری مدارس و والدین، برای به‌دست‌آوردن نمرات درجه‌یک؟ سیستم غلط آموزشی کشور که فشار بسیاری بر کودکان و نوجوانان وارد می‌کند؟ یا همه اینها؟ نمی‌دانم!
من با شنیدن این خبر به تلخی گریه کردم. برای این معلم بی‌گناه، زحمتکش و جوان و خانواده‌اش... برای پدر و مادر و خانواده پسر دانش‌آموز و البته برای خود این نوجوان، که سال‌های بسیار سختی در پیش دارد.
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.