صدای معلم:
رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش در گردهمایی رؤسای نواحی و مناطق آموزش و پرورش استان اصفهان گفته است :
« برای اولین‌بار، تأمین امنیت آزمون‌ها به عهده وزارت کشور سپرده شده است و این موضوع در شورای تأمین استان‌ها و شهرستان‌ها نیز پیگیری می‌شود » .
آیا این کار مبنای قانونی دارد ؟
عابدینی:
این که مبنای قانونی داشته باشد ما اصلا چنین چیزی نداریم. به نظر من مبنای قانونی نمی خواهد.
این مساله خیلی به « امنیت » مربوط نیست اما بیشتر حکایت از ناتوانی نظام تعلیم و تربیت دارد .
ما در این زمینه قبلا هم مشکل داشتیم و نتوانستیم امنیت آزمون ها را برقرار کنیم و سرانجام آن را به یک حوزه ای که جنبه نظامی انتظانی امنیتی دارد واگذار کرده ایم .
نمی دانم کجا این تصمیم گرفته شده یا ایشان خودشان این موضوع را عنوان کرده اند.
به هر صورت ؛ به نظر من این تصمیم برای جایگاه آموزش و پرورش خیلی مناسب نیست.
صدای معلم:
صحیح است .
نهاد تعلیم و تربیت برای برگزاری امتحاناتی که در ان انجام می شود می خواهد از همکاری نیروهای نظامی و انتظامی استفاده کند ؛ این وجهه تربیتی ندارد و به قول شما اقتدار یا توانایی دستگاه آموزش و پرورش برای حتی انجام موضوعات ساده و بدیهی ر از بین می برد .
شما قبلا معاون پیشین شورای عالی آموزش و پرورش بودید . بالاخره یک کاری که انجام می شود و یک تصمیمی گرفته می شود آن تصمیم باید مبنای قانونی داشته باشد.
در آیین نامه اجرایی مدارس یا قوانین شورای عالی آموزش و پرورش چنین چیزی آورده نشده که برای تامین امنیت ما می توانیم از چنین نهادهایی کمک بگیریم یا حداقل این مسئله در چنین مراکزی مطرح شده و یا نشده است .
اما آیا چنین مدیرانی خودشان می توانند راسا تصمیم بگیرند؟
عابدینی:
قانون آنچه که من می فهمم بیشتر در حوزه با دو رویکرد مصوب می شود. یکی بحث ممنوعیت ها است که تصریح می کند این بخش ها ممنوع است.
و دیگر آن که جاهایی که نیاز به مجوز دارد مجوز صادر می کند. بقیه کارها و موضوعات و فعالیت های بین این دو مسئله دیگر وقتی نه ممنوعیتی وجود دارد نه جوازی صادر شده این گونه نیست که خارج از این فردی یا سازمانی نتواند عمل کنند.
آن چیزهایی که قانون ممنوع نکرده و می تواند انجام بدهد منع قانونی ندارد و یک جایی هم که تکلیف می کند و بیان می کند که مکلف است و پس از آن جزء وظایف اش می شود که باید حتما انجام بدهد.
تقریبا می شود گفت قانون سه کارکرد می تواند داشته باشد : ورود از بیرون از آموزش و پرورش به چنین موضوعاتی اصلا به صلاح نیست و حتی اگر آموزش و پرورش در چنین مسائلی ضعف داشته باشد باید که خودش رشد کند و خودش ضعف هایش را برطرف کند .
ممنوعیت ها ، جوازها و تکلیف ها.
اصل این است که بر امنیت موضوع به عنوان یک اصل تاکید می کند .
فکر می کنم این مساله در مصوبه مربوط به فن آوری مورد تاکید قرار گرفته است. اما این امنیت را می توانیم از طریق ابزارهای فنی و هوش مصنوعی فضای قابل کنترل که داریم برقرار کنیم و یا از طریق نرم افزاری انجام دهیم .
اگر قرار است امنیت آزمون ها تامین شود ؛ سازمان سنجش خیلی بالاتر است و گسترده تر هم می تواند این کار را انجام دهد تا این که نهادهایی مانند ارتش و سپاه و نیروی انتظامی را در این مساله دخیل کند که این خیلی با اصل موضوع منطقی نیست.
اما این که حتما باید تصریح کرده باشد و یا قانون یا اجازه داده باشد که به فرض وزارت آموزش و پرورش از یک حوزه نظامی و انتظامی کمک بگیرد اصلا قانون چنین رویکردی ندارد و شورای عالی آموزش و پرورش هم اصلا ورود پیدا نکرده است تا جایی که من از این موضوع اطلاع دارم.
صدای معلم:
به نظر شما این تصمیم در کجا گرفته شده است ؟ آیا در مرکز ارزشیابی گرفته شده یا در نهادهای دیگری اتخاذ شده است ؟
عابدینی:
من خبر را دیشب دیدم و از منبع اصلی خبر اطلاعی ندارم.
من در زیرنویس شبکه خبر دیدم .ممکن است یک نظر شخصی باشد و مصاحبه کرده باشد .
اصل خبر را پیگیری کنیم که آیا نظر شخصی است و یا مصاحبه است یا در یک مرجعی این موضوع تصویب شده و تاکید شده که چنین اتفاقی بیفتد.
صدای معلم:
به هر صورت بحث وجهه و عواقب غیر آموزشی و ضد تربیتی که از رهگذر این تصمیم احتمالی ممکن است عاید نظام آموزشی شود از نظر شما به عنوان کارشناس آموزش و پرورش این موضوع قابل دفاع نیست ؟
عابدینی:
دقیقا .
در هر مرجعی این تصمیم تصویب شود .حتی اگر یک مرجع قانونی هم تصمیم بگیرد این شان جایگاه تعلیم و تربیت را تنزل می دهد به شدت برای حوزه تعلیم و تربیت این تصمیم مخرب است و نگاه، نگاه غلطی است.
در این تردیدی نیست.
صدای معلم:
در واقع ؛ فضای مدارس پلیسی می شود ؟
عابدینی:
ما در مصوباتمان بارها تاکید کرده ایم در جاهای مختلف بر اعتبار آموزش و پرورش پافشاری کردیم که حتی اگر مشکلی هم وجود داشته باشد نیروی انتظامی حق ورود به حوزه تعلیم و تربیت را نداشته باشد ، ندارد و نباید داشته باشد چه برای معلم چه برای دانش آموز.
فضای تعلیم و تربیت جایگاه خاصی دارد و ما نباید آن را به این مسائل آلوده کنیم ؛ ناتوانی خودمان را به گردن دیگران بیندازیم و از ابزارهایی استفاده کنیم که شان و جایگاه تعلیم و تربیت را زیر سوال ببرد.
در هر مرجعی هم تصویب شده باشد که احتمال خیلی ضعیف می دهم در یک مرجعی تصویب شده باشد بیشتر ممکن است نظر شخصی آن فرد باشد و یا در آن فضا برداشت درستی از صحبت ها نشده باشد چون تحلیل است.
من واقعا نمی دانم چه اتفاقی افتاده است ولی این تفکر بسیار غلطی است که ما به هر بهانه ای تاکید می کنم به هر بهانه ای بیاییم ناتوانی و ضعف خودمان را بخواهیم با ابزارهای غیر تعلیم و تربیتی جبران کنیم .
در حال حاضر آن قدر فن آوری در دنیا توسعه پیدا کرده و ما می توانیم از این فرصت استفاده کنیم و نیازی به این گونه تصمیم ها نیست .
اساسا سپردن به یک سازمان دیگر غلط است. شما این همه دارید تلاش می کنید و کنکور را زیر سوال می برید . ما می خواهیم آزمون های نهایی برگزار کنیم . به جای یک آزمون چهار آزمون برگزار کنید . سه تا آزمون برگزار کنید بعد خودتان می مانید !
صدور کارت می ماند !
مشکل امنیت به وجود می آید . سوالات تان لو می رود و بعد می آیید برای جبران این نقص که خودت به وجود آوردی و به یک سازمان غیر تعلیم و تربیتی متوسل می شوی و این اصلا قابل دفاع نیست.
صدای معلم:
منظور شما این است که این تصمیم نشان دهنده نهایت سوء مدیریت یا ضعف مدیریت در آموزش و پرورش است که چنین کارهایی را انجام می دهد ؟
عابدینی:
هم ضعف است و هم فهم .
اگر فردی کوچک ترین عِرقی نسبت به آموزش و پرورش داشته باشد و درست آن را بفهمد و کارکرد تعلیم و تربیت را در حوزه فرهنگ خوب بفهمد به جد از ورود حوزه های نظامی و انتظامی به حوزه ی فرهنگ نه تنها استقبال نمی کند بلکه جلوگیری می کند .
اگر هم چنین چیزی مطرح شود خودش مانع آن می شود .
ورود از بیرون از آموزش و پرورش به چنین موضوعاتی اصلا به صلاح نیست و حتی اگر آموزش و پرورش در چنین مسائلی ضعف داشته باشد باید که خودش رشد کند و خودش ضعف هایش را برطرف کند .
این وضعیت در طولانی مدت کاملا به ضرر تعلیم و تربیت تمام می شود .
پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان