" مهرور " معلم البرزی : با این معضلات ساخته ایم ! زندگی را به جای این که " تفسیر " بدهیم ، " تغییر " بدهیم !

گروه گزارش/

در حالی که تشکل های فرهنگیان برنامه مشخصی برای گرامی داشت « روز جهانی معلم » نداشته و وزارت آموزش و پرورش دولت مسعود پزشکیان حتی از صدور یک پیام برای این روز جهانی استنکاف ورزید اما « رضا قاسم پور کنش گر آموزشی و خبرنگار صدای معلم » در استان البرز با هماهنگی « حسین موسوی یکتا » مدیر موزه  ی خصوصی تمبر یکتای کرج نشستی را به این منظور در این مجموعه تدارک دیدند .

این نشست یکشنبه 15 مهر در محل این موزه تاریخی برگزار گردید  و تعدادی از فرهنگیان شاغل و بازنشسته با حضور در این نشست به بیان دیدگاه های خود پرداختند .

 در پایان علی پورسلیمان مدیر صدای معلم به عنوان سخنران به بیان دیدگاه های خود به مناسبت روز جهانی معلم پرداخت .

در این نشست سه ساعته رضاقاسم‌پور در سخنان آغازین ضمن تبریک و تسلیت مناسبت‌ها افزود:

در کنار ۱۲ اردیبهشت روز ملی معلم در کل دنیا ۵ اکتبر روز جهانی معلم نیز گرامی‌داشته می‌شود.

این دو مناسبت فرصتی برای مرور چالش‌های دستگاه‌ تعلیم و تربیت است .

قاسم‌پور با یادآوری مطالبات صنفی فرهنگیان تصریح کرد :

مطالبات فرهنگیان در دو شاخه اصلی منزلت و معیشت قابل تقسیم بوده و فعالان صنفی فرهنگی مصمم هستند مطالبات به ‌حق خود را از مجاری قانونی پیگیری نمایند .

در ادامه حاضرین در نشست ضمن بحث و بررسی آخرین وضعیت معلمان در دولت پزشکیان نقطه‌نظرات خود را در خصوص چالش‌های پیش روی آموزش و پرورش در موارد زیر به اشتراک گذاشتند :

- اوضاع نابه سامان معیشتی

- بیمه‌های ناکارآمد فرهنگیان

- وعده‌های بر زمین مانده از نظام هماهنگ پرداخت‌ها

- طرح رتبه‌بندی یا حقه‌بندی

- فرهنگ امنیتی مستولی بر امنیت فرهنگی در دولت سیزدهم

- برخورد با فعالان صنفی معلمان

نبود تشکل‌های واقعی فرهنگیان مدیریت‌های ناکارآمد مستقر در استان و... »

 « ذکریا مهرور » از معلمان باسابقه البرز در این نشست گفت :

« من 84 سال معلمی کردم . 30 سال آموزشی بودم . 30 سال هم در آموزشگاه ها بودم . 21 سال در غیرانتفاعی ملاصدار . 20 سال هم در غیرانتفاعی های دیگر به علاوه ضمن خدمت و دانشگاه آزاد ....

روزی که معلم شدم همین دغدغه هایی که عزیزان اشاره کردند من هم داشتم و الان هم همچنان مطرح هستند .

با توجه به جو و نگرشی که در ایران هست چه در میان دولت مردان و چه در میان مردم ( به نظرم ؛ مشکل بیشتر خود مردم هستند ) چون دولت مردان هم از جانب همین مردم می آیند و با خودشان مشکلات را به بالا می برند .

با توجه به این جو ، گمان نمی کنم صد سال و یا حتی دویست سال آینده هم این معضلات حل شوند .

با این معضلات ساخته ایم !

اما با توجه به شرایط کنونی چگونه می توانیم یک گام جلو برویم ؟

اول که خودم معلم شدم مانند سایر معلمان روی محفوظات بچه ها کار می کردم .

دیدم این روش آنان را تبدیل به کیسه و یا صندوق می کند و فایده ای ندارد .

من که با این روش آموزش دیدم ؛ چه شدم ؟

به این ها متد دادم .

در واقع ؛ زندگی را به جای این که « تفسیر » بدهیم ، « تغییر » بدهیم .

یاد بدهیم چگونه زندگی را تغییر دهیم .

مشکلی که ما در آموزش و پرورش داریم این است که نمی دانیم دانش آموزی تربیت کنیم که بتواند زندگی را تغییر دهد .

اگر این تغییر حاصل نشود ؛ چند صد سال آینده هم همین خواهد بود .

تصمیم گرفتم در این مسیر ، « خودم » هم تغییر کنم . نباید که فقط « دانش آموز » تغییر کند .

یک معلم باید هم بخواند ؛ هم بنویسد و هم پژوهش کند .

به خواندن و نوشتن روی آوردم . مقاله های متعدد در روزنامه ها و مجلات نوشتم . کتاب نوشتم .

البته در کنار آن کشاورزی و باغبانی هم می کنم .

افتخار من این است که می توانم شخم بزنم و از درختان نگهداری کنم .

اعتقاد من است که باید ابتدا « تغییر » را در « خودمان » ایجاد کنیم . بعد به دانش آموز یاد بدهیم که خودش را تغییر دهد .

بعد تغییر را در محیط پیرامون و جامعه اش شروع کند .

یکی از راهکارهای تغییر هم « مطالعه » است .

ما فقر فلسفه داریم . فقر تاریخ داریم .

مردم ما تاریخ نمی خوانند و تاریخ را نمی دانند » .

در بخشی از این نشست ؛ موسوی مدیر موزه  به تاریخچه موزه و نیز افتخارات این مجموعه از سوی مجامع معتبر علمی بین المللی پرداخت .

موسوی تاکید کرد که تاکنون از سوی هیچ فرد و یا نهاد دولتی مورد حمایت قرار نگرفته است .

تاکید ایشان بیش تر روی حمایت معنوی بود .

در پایان ؛ « علی پورسلیمان ؛ مدیر صدای معلم » به بیان دیدگاه ها و مواضع خود پرداخت .

پورسلیمان گفت :

« بسیار موجب شادمانی است که امروز در خدمت شما هستم برای دیدار با شما و نیز یادآوری برخی نکات در ارتباط با روز جهانی معلم .

« یونسکو با همکاری سازمان جهانی کار در سال ۱۹۶۶، روز پنجم اکتبر، برابر با ۱۳ مهرماه را روز جهانی معلم اعلام کرد.

 بسیاری از کشورها با پذیرش این روز به اهمیت آموزش و تدریس و نقش معلمان بهای بیشتر دادند و بودجه و امکانات بسیاری را صرف گسترش سیستم آموزشی کشور خود و ارتقاء شرایط کار و دانش معلمان کردند .

در بيست و پنجمين اجلاس كنفرانس عمومي يونسكو با شركت نمايندگان بيش از يك صد كشور عضو (كه محمد نجفي وزير وقت آموزش و پرورش ايران و هيات همراه نيز حضور داشتند و مصوبات را امضا كردند)؛

روز پنجم اكتبر به نام روز جهاني معلم علام شد .

اين تصميم و توافق جهاني عملا از سال 1994 با پيام مدیر كل يونسكو به رسميت شناخته شد و به اجرا درآمد كه هر ساله پيام تازه اي ناظر به اوضاع جهاني به همين منظور صادر مي شود .

ستاد بزرگداشت مقام معلم در وزارت آموزش و پرورش دولت اصلاحات به مديران مناطق و مدارس كشور توصيه كرد تا روز پنجم اكتبر ( برابر با سيزدهم مهرماه) با برپايي مراسم و جشن هايي براي تقدير از معلمان «روز جهاني معلم» را گرامي بدارند .

با وجود آن بیش از دو دهه از این واقعه می گذرد هنوز « روز جهانی معلم » جایی در تقویم رسمی وزارت آموزش و پرورش باز نکرده است .

پس از دولت خاتمی ؛ در 8 سال دوران احمدی نژاد هیچ گاه به این مناسبت پرداخته نشد .

در دولت روحانی هم وضعیت با ثباتی حاکم نبود .

فانی و حاجی میرزایی برای این مناسبت پیام دادند اما بطحایی هیچ گونه اشاره به آن نکرد .

جمعه 13 مهرماه  1397 « سیدمحمد بطحایی  وزیر آموزش و پرورش  با حضور به عنوان سخنران پیش از خطبه‌های نمازجمعه تهران به بیان مشکلات و مسائل آموزش و پرورش پرداخت .

با وجود آن که روز جهانی معلم بود و ایران یکی از اعضای یونسکو بوده و رسمیت این روز را سال ها قبل پذیرفته است اما وزیر آموزش و پرورش حتی اشاره ای به این روز هم نکرد .

بطحایی سال تحصیلی جدید را تبریک گفت . .

هفته نیروی انتظامی را هم تبریک گفت اما در مورد روز جهانی معلم سکوت کرد .

مشابه همین وضعیت در سال نخست دولت پزشکیان هم رخ داد .

علیرضا کاظمی نه تبریکی ارسال کرد و نه پیامی در پرتال وزارت آموزش و پرورش منتشر شد .

در عوض ؛ برای هفته ی نیروی انتظامی پیام داد .

پرسش من این است که آیا نیروی انتظامی به معلمان و علایق و مناسبت حرفه ای آنان نزدیک تر است یا نیروی انتظامی ؟

چرا یک وزیر پیام می دهد و در دولت خاتمی مراسم گرفته می شود اما در دولت دیگر سکوت می کنند و رد می شوند ؟

این همه تفاوت سلیقه و نگرش از کجا می آید ؟

آقای کاظمی پیش از رای اعتماد مجلس در گفت و گو با روزنامه آرمان امروز بیان کرده بود که صدای همه معلمان خواهد بود .

پس چه شد ؟

در پرتال « کمیسیون ملی یونسکو ایران » آخرین اخبار به شرح زیر هستند :

دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران منصوب شد

•  مهر ۱۲, ۱۴۰۳

پیام تسلیت معاون وزیر و دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو- ایران به‌مناسبت شهادت سید و سرور مقاومت؛ سیدحسن نصرالله

•  مهر ۸, ۱۴۰۳

در بخش « اهداف » این کمیسیون چنین ذکر شده است :

رسالت اصلی کمیسیون ملی در کشور، تعیین خلأها، تمرکز نیروها بر حوزه‌های اولویت‌دار و بحران‌زای ملی و جهانی و اجتناب از تلاش‌های حاشیه‌ای است. کانون اصلی فعالیت‌ها، مطالعه و بررسی اندیشه‌ها و تبادل اطلاعات و توسعه توان و ظرفیت کشور در زمینه آموزش، علوم، فرهنگ و ارتباطات با توجه به معیارهای بین‌المللی است.

 راهبرد اصلی در هدایت اقدام‌ها موارد زیر است:

 تقویت ارتباط بین تحقیقات و سیاست‌گذاری‌ها‌، شناسایی و تعیین خط‌ مشی‌های موفق، توسعه ظرفیت‌های نهادی و انسانی کشور و حساس‌کردن دولت و جامعه نسبت به موضوع‌های مهم و روزآمد جهانی.

« معیارهای بین‌المللی » دقیقا چه هستند ؟

آیا پرداختن به این مناسبت و سایر موضوعات تطبیقی در دایره ی « موضوع‌های مهم و روزآمد جهانی » نمی گنجند ؟

در واقع متولی یونسکو در ایران خودش در این سکوت کرده و حرف و پیامی به مناسبت روز جهانی معلم ندارد .»

مشروح این نشست در « صدای معلم » منتشر خواهد گردید .

پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید