گروه گزارش/
خبرنگار صدا و سیما در مساله رتبه بندی معلمان از علیرضا منادی رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس چنین می پرسد :
« خیلی از فرهنگیان با من تماس می گیرند و « گِله » دارند از رتبه هایی که بهشان اختصاص داده شده یا این که اصلا فاقد رتبه بندی شدند .
می خواستم ببینم مجلس تو این زمینه می خواد ورود کنه ؟ چه نظارتی خواهد داشت ؟ پرسش « صدای معلم » از سازمان برنامه و بودجه و وزارت آموزش و پرورش آن است که مطابق قانون ؛ « پیش بینی » لازم برای اجرای قانون رتبه بندی معلمان در سال 1402 به چه میزان است ؟
رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در پاسخ چنین عنوان می کند :
« در مورد رتبه بندی مستحضر هستید که یک کار بزرگیه . یک میلیون معلم حدودا داره رتبه بندی میشه .
اول کاره . هیات های ممیزه هم اول کارشونه .
خود وزیر محترم هم به من گفت که ده درصد ما احتمالا خطا خواهیم داشت . این همه تعارف و تکلف نسبت به احساس خشم ، سرخوردگی و بی انگیزگی معلمان در اجرای حقوق و مطالبات قانونی خود از چه ناشی می شود ؟
ممکنه رتبه ها را درست ندند .
کم و بیش بدند .
و بعضی هاشون که مثلا رتبه گرفتند به خاطر ممکنه بارگذاری خوب نشده یا اون شرایطی که لازم بوده احراز نکرده . به هر حال ما پی گیری کردیم . اعتراض وجود داره . امکان اعتراض . دوستان اعتراض کنند .... »
بخش طنز این گفت و گو ، تخفیف سازی و یا کوچک کردن مساله ای است که تحت عنوان « رتبه بندی » می رود تا به واسطه بحران ناکارآمدی و بی کفایتی مقامات مسئول به یک « بحران » تبدیل شود .
واقعا معلمان نسبت به وضعیت شغلی خود « اعتراض » دارند و یا « گله » ؟!
آیا اگر در دولتی غیر هم سو با جریان فکری و سیاسی غالب بر صدا و سیما بود هم از چنین عباراتی استفاده می شد ؟
و اما جملات و عبارات بریده بریده از نهادی که متولی نظارت بر « نهاد آموزش » کشور است .
پرسش « صدای معلم » از رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس آن است که توضیح دهد از تاریخ قانون شدن رتبه بندی معلمان چه مدت گذشته است ؟ آیا مجلسی که قانون تدوین می کند و آن را ابلاغ می کند به « زیر ساخت ها » ی انجام کار هم فکر کرده بود ؟
آقای منادی دقیقا و به صورت شفاف توضیح دهد وضعیت نهایی تدوین « سازمان نظام معلمی » که در مجلس پیشین به سرانجامی نرسید به کجا رسیده است ؟
در این زمینه ؛ « احمد عابدینی » معاون پیشین شورای عالی آموزش و پرورش در گفت و شنود با « صدای معلم » می گوید : ( این جا )
« نه مرکز سنجش ، نه نظام سنجش طراحی شده و نه دوستان درکی از بحث رتبه بندی دارند.
نه، متاسفانه درکی از رتبه بندی ندارند.
چیزی که طراحی شده بود اینها را به هم ریختند و یک سری مسائل دیگری را آوردند .
واقعیت این است که من اصلا نمی توانم اسم رتبه بندی روی اینها بگذارم.
ممکن است بخواهند و به نوعی در قالب رتبه بندی مبالغی را بین معلمان توزیع کنند و متاسفانه این مبلغ هم حداقلی است و رضایت معلمان را جلب نمی کند .
با این اوصاف اسمش را گذاشته اند رتبه بندی !
این سومین بار است که وزارت آموزش و پرورش این خطا را انجام می دهد و به اسم رتبه بندی یک مبلغی را می گیرد توزیع می کند و دوباره این قضیه از اول دارد شروع می شود ...
دوستان نه از تجربیات استفاده می کنند نه خودشان در فرایند قضیه بودند. بعضی از مواقع شاید مثلا ارزیابی های اولیه را با سنجش صلاحیت اشتباه می گیرند. این که فرمی طراحی شود ، تیک زده شود ، چه گواهی نامه هایی گرفتند و چه دوره هایی دیدند و... اینها هیچ کدام سنجش نیستند .
سنجش باید بر اساس ملاک مشخص و یا معیار مشخصی باشد .
افراد با خودشان یعنی با توانمندی خودشان و مستقل از توانمندی و ظرفیت دیگران سنجیده شود. اما هیچ حقی ندارد، رتبه ای نیست ! »
پاسخ رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در این موارد چیست ؟
آقای منادی دقیقا توضیح دهد وزیر آموزش و پرورش چگونه و طی چه مکانیسم و ساز و کاری در حالی که هنوز به زمان پایان اعتراض به نتایج رتبه بندی اعلام شده توسط وزارت آموزش و پرورش باقی مانده متوجه شد که تنها ده درصد احتمال خطا را کشف کرده است ؟ وزیری که تا دیروز عنوان می کرد که شنیده معلمان نسبت به رتبه بندی خود اعتراض دارند ؟ ( این جا )
این همه تعارف و تکلف نسبت به احساس خشم ، سرخوردگی و بی انگیزگی معلمان در اجرای حقوق و مطالبات قانونی خود از چه ناشی می شود ؟
آیا مجلس در این زمینه واقعا به نقش « نظارتی » خود عمل کرده و صدای مردم است ؟ و یا آن که رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در نقش « سخنگوی وزارت آموزش و پرورش » ایفای نقش می کند ؟
آقای منادی به عنوان وکیل ملت به پرسش های « صدای معلم » در گزارش پیشین فکر کند و پاسخ دهد : ( این جا )
« درخواست « صدای معلم » از وزارت آموزش و پرورش آن است که به صورت شفاف و دقیق توضیح دهد از مبلغ مصوب 38 هزار میلیارد تومان چقدر به معلمان پرداخت گردیده است ؟
پرسش « صدای معلم » از سازمان برنامه و بودجه و وزارت آموزش و پرورش آن است که مطابق قانون ؛ « پیش بینی » لازم برای اجرای قانون رتبه بندی معلمان در سال 1402 به چه میزان است ؟
هدف وزارت آموزش و پرورش از عدم تعریف بودجه ی مستقل برای اجرای قانون رتبه بندی معلمان در سال 1402 و ادغام آن در همان اعتبار ادارات امور استانی آموزش و پرورش چه بوده است ؟
رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در بخشی از گفت و گوی خود با خبرنگار صداو سیما به سیاست و رسالت قانون رتبه بندی معلمان اشاره کرده و آن را « افزایش کیفیت آموزش و ارتقای شان و مقام ومنزلت شامخ معلم » معرفی می کند .
پرسش این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه عمومی آموزش ایران آن است که آیا با چنین وضعیتی می توان صحبت از کیفیت بخشی آموزش کرد ؟
آیا ایشان و سایرین اساسا به « نارضایتی فراگیر معلمان » اندیشیده اند ؟
آیا با « معلم ناراضی » می توان به تحولی دل بست ؟
قطعا با چنین تعارف و تکلفی نمی توان اعتماد معلمان را جلب کرد.
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
یکی پیدا بشه
قبل اینکه اینا وارد مجلس بشن، تک تکشون صدا بزنه شرح وظایفشونو توی دو تا گوششاشون بگه
قبل از همه اینا هم باید یا متخصص گوش و حلق و بیتی سلامت ساختمان گوش و یک متخصص اعصاب و روان هم از سالم بودن مغزشان اطمینان حاصل کنن
یکی پیدا بشه
قبل اینکه اینا وارد مجلس بشن، تک تکشون صدا بزنه شرح وظایفشونو توی دو تا گوششاشون بگه
قبل از همه اینا هم باید یا متخصص گوش و حلق و بیتی سلامت ساختمان گوش و یک متخصص اعصاب و روان هم از سالم بودن مغزشان اطمینان حاصل کنن
طبق فیلم، ده درصد سپس شد خیلی، وای به حال بالاتر از ده درصد
از اول استحقاق معلم شدن، درست بوده ؟ که ادامه اش درست باشد.
در ضمن معلمانی با 30 سال سابقه کار داریم که بسیار ضعیفند، آیا ندیدید؟ آیا نمی بینید؟