بازنگری در مأموریت و ساختار نهضت سوادآموزی یک ضرورت است

  واپسین روزهای ۱۴۰۰ با صدور حکمی از سوی حجرگشت مدیرکل آموزش و پرورش استان البرز  ،امیرحسین فراغت به عنوان سرپرست نهضت سوادآموزی استان البرز منصوب شد.

در رزومه فراغت کارشناس مسئولی نهضت سوادآموزی و حراست ناحیه ۱ کرج دیده می شود.

امروز به بهانه دیدار نوروزی در میز خدمت با ایشان گپ و گفت مختصری داشتیم .

وی معتقد است:

« از آنجا که جهاد تبیین در حوزه سوادآموزی دو وجهی پویاست؛ برای تبدیل شدن به یک نهضت عمومی و مردمی، نیازمند مجاهدت، ممارست و تکیه بر توانایی‌ها و قابلیت‌های جهادی تمامی همکاران پرتلاش می باشد نه صرفاً نیازمند بخشنامه، ساختار، تشکیلات رسمی و سازمانی مشخص و این جنگ نرم در برابر تهاجم های همه جانبه محقق نمی‌شود جز با تغییر نگرش‌ها و باورهای همکاران، سواد آموزان ، خانواده ها و در نهایت جامعه اسلامی و در واقع نیاز به یک «جهاد روشنگری» با زیربنای درست است. در این اوضاع و احوال نابه سامان اقتصادی و مسائل پیرامونی آموزش و پرورش همچون مسائل منزلتی و معیشتی معلمان معترض، کیفیت نازل آموزش و پرورش در مدارس دولتی و... صرف هزینه برای نهضت سواد آموزی چندان عقلانی به نظر نمی رسد.

لازم به ذکر است که الهویی (معاون اسبق و نادری رئیس اسبق نهضت سواد اموزی) در این پست خدماتی خوبی ارائه کردند.

نهضت سواد آموزی یکی از نهادهای برآمده از انقلاب اسلامی است که بنا بر ضرورت روز و بر پایه فرمان تاریخی رهبر انقلاب تشکیل شد. فلسفه وجودی این نهاد، استمرار پیام خودباوری و تداوم شعار استقلال و آزادی و رسالت خطیر آن ریشه کنی مطلق بیسوادی بود.

بدون شک نهضت سواد آموزی خدمات قابل توجهی در کم کردن بیسوادی در سه دهه اول انقلاب داشت و برخی از تحصیل کردگان این سیستم، در حال حاضر از مسئولین و کارمندان دولت می باشند.

رویکردهای اصلی نهضت سواد آموزی

در این سازمان سه رویکرد به عنوان رویکردهای اصلی دنبال می شود و تمامی فعالیت ها بر مبنای آنها پیش می رود:
-  حداکثر انعطاف
-  حداکثر مشارکت
-  حداکثر سودمندی

طرح های خواندنی متعدد مثل خواندن با خانواده، حلقه های کتابخوانی، مسابقه های کتابخوانی، انشا نویسی و بهره مندی از امکانات شبکه های اجتماعی نیز از تازه های این سازمان می باشند.

 آموزش گروه های هدف

آموزش گروه های سنی مختلف هدف، بر پایه شاخص های ملی و نیز شاخص های جهانی است.

نهضت سواد آموزی مدعی است در گروه سنی ۱۰ تا ۴۹ سال که اولویت اصلی سازمان محسوب می شود، درصد باسوادی به بیش از %۹۴/۷ رسیده است، یعنی حدود ۲ میلیون و ۶۹۰ هزار تن به عنوان بیسواد مطلق ثبت شده اند.

 لزوم بازنگری در مأموریت و ساختار نهضت

از آنجا که امروزه بسترها و ضرورت های صدور فرمان تاریخی ۷ دی ۵۸ امام خمینی (ره) دچار دگرگونی و تحول شده و همچنین تغییر تعریف سواد از خواندن و نوشتن به توانایی تغییر و با توجه به ظهور و بروز شبکه های اجتماعی و امکانات و قابلیت های گسترده فضای مجازی، ضرورت بازبینی در ساختار و نوع فعالیت نهضت سواد آموزی بیش از پیش احساس می شود.

همان طور که قانون اساسی به عنوان میثاق ملی ایرانیان هر از چند گاهی بنا بر ضرورتها و اقتضائات زمانی و مکانی مورد بازبینی قرار می گیرد. بهتر است آموزش و پرورش، نهضت سوادآموزی را به تدریج به بخش خصوصی واگذار کرده و به جای هدررفت بودجه آموزش و پرورش برای میانسالان و پیرسالان، به سرنوشت کودکان و نوجوانان بازمانده از تحصیل و تارکان تحصیل دوره کرونایی همت گمارده و بار سنگینی را از دوش نحیف و ناتوان خود بردارد.

 زمان از زمانه جا مانده است!

امروزه سرعت رشد تکنولوژی ها سرسام آور است. با ورود اینترنت و ظهور شبکه های اجتماعی ذائقه مردم ما تغییر کرده است. اینترنت با درنوردیدن مرزهای جغرافیایی بر چهار محدودیت بزرگ زمان، مکان، زبان و امکان فائق آمده است. تکنولوژی های جدید و فناوری های نوین به مثابه چاقوی دو لبه ای هستند که هم می توان از آنها در رشد و بهبود سیستم آموزشی بهره جست و هم در مسیرهای ناصواب.

با بهره مندی مثبت از شبکه های مجازی می توان با صرف حداقل هزینه، بسیاری از علاقه مندان پراکنده و مخاطبان خاص نهضت سوادآموزی را آموزش داد و تشکیل کلاس های حضوری را به حداقل رساند.

 نهضت سوادآموزی و تارکان و بازماندگان تحصیل کرونایی

ضرورت بازنگری در مأموریت و ساختار نهضت سواد آموزی زمانی بیشتر حس می شود که در نظر آوریم درصد قابل توجهی از دانش آموزان در دوره تحصیلی متوسطه اول و دوم بنا بر دلایل متعدد (عدم تأمین آینده شغلی از مسیر درس، کودکان کار، کودکان بد سرپرست و بی سرپرست و....) از ادامه تحصیل منصرف شده و جذب بازار کار و یا در مسیر بی خیالی، افسردگی و بی مسئولیتی قدم می گذارند و باری بر دوش ناتوان اجتماع پیرامونی خود می شوند.

در این اوضاع و احوال نابه سامان اقتصادی و مسائل پیرامونی آموزش و پرورش همچون مسائل منزلتی و معیشتی معلمان معترض، کیفیت نازل آموزش و پرورش در مدارس دولتی و... صرف هزینه برای نهضت سواد آموزی چندان عقلانی به نظر نمی رسد.

بهتر است آموزش و پرورش، نهضت سوادآموزی را به تدریج به بخش خصوصی واگذار کرده و به جای هدررفت بودجه آموزش و پرورش برای میانسالان و پیرسالان، به سرنوشت کودکان و نوجوانان بازمانده از تحصیل و تارکان تحصیل دوره کرونایی همت گمارده و بار سنگینی را از دوش نحیف و ناتوان خود بردارد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید