امانی : شورای عالی آموزش و پرورش موقعی می تواند نقش خود را به درستی ایفا کند که بتواند استقلال خود را حفظ کند

صدای معلم :

با عرض سلام و تشکر من به  جهت برگزاری این نشست . اگر بخواهیم به عنوان یک واقعیت و با زبان طنز تلخ بگوییم می توان بر اساس بحران کرونا مدیران آموزش و پرورش را به دو دسته تقسیم کنیم :

مدیران پاسخگو و مدیران غیر پاسخگو.

آنهایی که در این مدت نشست رسانه ای برگزار کردند با پاسخ گویی در ذهن و افکار عمومی مسئولیت پذیری خودشان را نشان دادند و آنهایی که هم تعطیل کردند در کارنامه مدیریتی شان ثبت گردید .

جناب امانی

 می خواهم یک تذکری داشته باشم ، این ارتباطی به پرسش بنده ندارد. در مورد انفعال شورای عالی آموزش و پرورش در غیاب وزیر در جریان رتبه بندی معلمان.

بر اساس آن چه پیش تر در این شورای عالی آموزش و پرورش تایید و تصویب شده است قرار نبوده بحث رتبه بندی معلمان با مشکلات معیشتی معلمان گره بخورد.

آقای عابدینی در این مورد می گوید :

هنوز بعد از گذشت چندین سال ، نوع نگاه ما به رتبه‌بندی صحیح نیست . یکی از مشکلات اساسی این است که رتبه‌بندی را معادل افزایش حقوق می‌دانیم به هیچ وجه در بحث‌های کارشناسی نمی‌خواهیم رتبه بندی را با معیشت معلمان گره بزنیم .

 اگر بُعد کارمندی را در نظر بگیریم مثل همه کارمندان دولت باید بحث معیشت فرهنگیان مورد توجه قرار بگیرد. اگر رتبه‌بندی را با افزایش حقوق گره بزنیم و معادل این بدانیم هر فردی در هر رتبه‌ای قرار گرفت باید حقوقش افزایش یابد که البته باید این اتفاق بیفتد، خطای راهبردی است و رتبه بندی را از مسیر اصلی خود دور می‌کند .

ما نباید یک کار ارزشمند را با بحث معمولی گره بزنیم . تلاش برای افزایش حقوق راهکار‌های متعددی دارد از جمله همسان‌سازی و حق معلمان است که حقوقشان افزایش پیدا کند و در طول تاریخ بنا به دلایلی به معلمان توجه نشده است. ما می‌گوییم چرا تحت عنوان رتبه‌بندی این اتفاق می‌افتد، رتبه‌بندی یک اتفاق خوب است که قرار است تحولی را رقم بزند و در کنار تمام مسائل مربوط به افزایش حقوق و کمی‌گرایی که در آموزش و پرورش وجود دارد رتبه‌بندی موضوعی است برای ایجاد تحول .

هدف در رتبه بندی ارتقای کیفیت تعلیم و تربیت است و نیم نگاهی هم به مسائل کمی داریم؛ چرا این را مطالبه نمی‌کنیم که مگر معلمان کارمند نیستند  ؟ چرا برای وزارت نفت، جهاد کشاورزی و... برای افزایش حقوق رتبه‌بندی اعمال نمی‌کنیم هرآنچه برای کارمندان دیگر انجام دادید برای معلمان هم باید انجام بدهید هرچند معتقدیم معلمی کارمندی نیست و راهبری آموزشی است . »

به نظر می رسد در حال حاضر فلسفه اجرای نظام رتبه بندی معلمان مانند بقیه موضوعات " لوث " شده و به دعوا و مشاجره بر سر نرخ افزایش حقوق ناشی از اجرای رتبه بندی احتمالی تنزل یافته است .

نظر من این است که شورای عالی آموزش و پرورش حافظ منافع خوبی برای مصالح و منافع آموزش و تعلیم و تربیت نبوده است .

و اما پرسش ؛

1- به نظر می رسد شان و جایگاه شورای عالی آموزش و پرورش به عنوان مرجع سیاست گذاری و تعیین خط مشی در این حوزه به آیین نامه نویسی تنزل پیدا کرده است .

بعد نظارتی شورای عالی آموزش و پرورش به محاق رفته است و این شورا نقش حاشیه ای در آموزش و پرورش پیدا کرده و نقش نهادهای موازی و غیرپاسخ گو پر رنگ شده است .

چرا باید این گونه باشد ؟

2- آیا واقعا حضور 22 نفر در این شورا لازم و یا ضروری است ؟

3- زمانی اگر  می خواستند از اتاق فکر آموزش و پرورش نام ببرند دو جا را نام می بردند :

شورای عالی آموزش و پرورش

سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی

آقای امانی

شما فکر می کنید در حال حاضر ، این شورا واقعا چنین نقشی در آموزش ایران ایفا می کند ؟

4- در نشست رسانه ای پیشین از سازمان نظام معلمی پرسش کردم .

شما گفتید که این اولویت شورای عالی آموزش و پرورش نیست .

باز تکرار می کنم مرجع ارزیاب در تعیین صلاحیت های حرفه ای معلمان و فرآیند رتبه بندی باید بر عهده کدام نهاد باشد ؟

آیا اساسا رتبه بندی معلمان بدون حضور چنین نهاد حرفه ای محقق خواهد شد ؟

5- شما پیش تر در 16 مهر 1400 گفته بودید :

« اصل موضوع یعنی اینکه معلمان باید گواهینامه صلاحیت حرفه‌ای داشته باشند در شورای عالی آموزش و پرورش تصویب شده و قطعیت دارد . »

رئیس سازمان مدارس و مراکز غیردولتی وزارت آموزش و پرورش در 8 مرداد 1399 گفته بود :

« در پایان سال 1400، تمام معلمان مدارس غیردولتی که در کلاس حضور پیدا می کنند باید موفق به دریافت گواهینامه صلاحیت حرفه‌ای شده باشند . »

بند 10 از ماده 6 اساسنامه سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک تصریح می کند :

« تدوین چارچوب شایستگی ها و صلاحیت های حرفه ای نیروی انسانی، تعیین سازوکار احراز و صدور گواهینامه حرفه ای »

کی قرار است نظام تعلیم و تربیت به یک عقلانیت حرفه ای در حوزه آموزش دست یازد ؟

امانی:

البته آن نکته نخست شما با سوال بعدی تان مرتبط بود.

من در ابتدا عرض کنم که پاره ای از نگاه هایی که مربوط می شود به تقویت جایگاه شورای عالی آموزش و پرورش در نظام تصمیم گیری کشور و در تصمیم سازی های راهبردی که مورد تاکید جناب عالی بود و مورد تاکید ما هم هست و در این مسیر  در حال تلاش و تکاپو هستیم. جلسات متعددی را با نهادهای مرتبط با این کار داشتیم ، داریم و خواهیم داشت و در تمام این جلسات تلاشمان این است که مناسبات بین سازمان خوب تعریف شود .

 من معتقدم که پاره ای از این مناسبات در طول زمان به دلایل متعدد دچار خدشه شده و تغییر افراد و عدم انتقال پیشینه کار و عدم انتقال تجربیات و حتی عدم آگاهی به نقش هایی که در قانون برای سازمان ها تعریف شده تاثیر جدی می گذارد و گو این که مناسبات بین نهادها از حالت بهینه گاهی تبدیل می شود به حالت کمینه و این به شان و مقام ها آسیب می زند.

 در حدود ده سال اخیر شورای عالی آموزش و پرورش به دلیل نقش کلیدی که در تدوین سند تحول بنیادین داشت به حمد الله جایگاهش به تدریج در اذهان عمومی بهتر شده اما این به آن معنا نیست که تمام آن چیزی که در کانون تشکیل شورای عالی آموزش و پرورش به عنوان جایگاه اصلی این شورا تایید شده و آن این است که هیچ مصوبه ای که مربوط به امور آموزش و پرورش است قبل از تصویب در این شورا از رسمیت برخوردار نخواهد بود .

 این عین ماده 4 قانون تشکیل شورای عالی آموزش و پرورش است. این حالت کم و بیش بعضی جاها جدی گرفته می شد و بعضی جاها شاید اصلا آگاهی کافی نبوده است.

یکی از اتفاقات خوبی که افتاد این بود که در جلسه اخیر - هزارمین جلسه ای که در خدمت آقای رئیس جمهور بودیم - ایشان روی این موضوع تاکید مضاعف کردند و ما هم همین مسیر را دنبال می کردیم و حرکتی که در یک سال گذشته انجام شده است حرکتی است در جهت بهبود جایگاه و ارتقاء جایگاه . این طور هم نیست که این نقش برای خودمان یا برای یک امر شخصی باشد نیست این یک امر ملی ماست که حقوق مربوط به آموزش و پرورش موقعی قوام پیدا می کند - آن اتاق فکری که شما اشاره فرمودید - بر کار احاطه داشته باشد و یک نوع انسجام ، هماهنگی درونی آن هم هماهنگی ناشی از نگاه  عالمانه به آن موضوع شکل بگیرد. این که شما می بینید در شورای عالی آموزش و پرورش تعداد اعضاء که بعضی ممکن است بگویند بیست تا زیاد است بعضی می گویند این تعداد کم است  ؛ اتفاقا این نشان از اهمیت لزوم پختگی عملکرد است. این عنوان را شما در شعار یکصدمین سال ما می بینید که آن " اصالت، استقلال و اتقان " است. اصالت را با آن سابقه صد و بیست و پنج ساله می گویم . هر نهادی نمی تواند بگوید که من اینجا اصالت دارم. اصالت از تاریخ یک نهاد برمی خیزد. استقلال از روح حاکم بر مصوبه شورای عالی می آید و آن این است که شورای عالی آموزش و پرورش موقعی می تواند نقش خود را به درستی ایفا کند که بتواند استقلال خود را حفظ کند . اتقان یک امر درونی است . اتقان قدرت بیرونی نیست . اتقان از درون می جوشد. موقعی که یک امری  بخواهد اتقان درونی داشته باشد باید شرکای آن کار ایفای نقش خوبی کنند.

لذا شما می بینید که سازمان ها و اعضای حقوقی که مرتبطند با کار تعلیم و تربیت و در آنجا عضو هستند و البته افراد حقیقی هم هستند ؛ ترکیب اینها در طول زمان هم نشان داده که در مجموع، این جمع، جمع معتبری بوده است. از شما خواهشم این است که اگر موقعی فرصت کردید بیایید مشروح مذاکرات شورای عالی را راجع به هر موضوعی که مایلید یک کار تحلیلی روی آن انجام بدهید.

 می بینید که جلسات شورای عالی، جلساتی است که از سطح علمی، کیفی و مرتبط با موضوع بالایی برخوردار است.

صدای معلم:

جلسات شما با چه تعدادی تشکیل می شوند؟

ادامه دارد