گروه گزارش/
در چند روز گذشته ، پرتال وزارت آموزش و پرورش نامه ی جمعی از اعضای هیئت‌علمی و کارشناسان پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش خطاب به وزیر آموزش و پرورش را منتشر کرد .( این جا )
در این نامه چنین آمده است :
« دانایی و توانایی رمز و راز توسعه و پیشرفت در دنیای امروز به شمار می‌رود و اساس تحقق آن بر پایه تحقیقات علمی استوار است. هیچ کشوری بدون پژوهش پیشرفت نمی‌کند و تنها راه موفقیت در رقابت، دانشی جهانی و جلوگیری از وابستگی متکی به آن است.
تدبیر حضرتعالی در خصوص استقلال پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش به‌عنوان بازوی علمی وزارت وزین آموزش و پرورش حاکی از اهمیت به جایگاه پشتوانه‌های علمی و تحقیقات در تصمیم‌سازی بوده و حمایت و پشتیبانی جنابعالی از موجودیت پژوهشگاه موجب مباهات جامعه فرهنگی و علمی کشور است و این حسن تدبیر به‌عنوان سندی ماندگار است که همواره به نیکی از آن یاد خواهد شد.
پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش نیز می‌کوشد ضمن برداشتن گام‌های مؤثر در مسیر تحقق هدف پژوهش یعنی رسیدن به مرجعیت علمی و حضور در جمع سرآمدان علمی و فناوری و حل مسائل کنونی و آینده کشور بسترساز پژوهش و تولید علم در مرزهای دانش جدید دنیا در حوزه تعلیم و تربیت باشد. این که گروهی احساس مسئولیت کنند اما فضای غالب بی تفاوتی باشد ، می تواند نشان از حضور فرهنگ پژوهش در یک سازمان داشته باشد ؟
بدین‌وسیله اعضای هیئت‌علمی و کارشناسان پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش مراتب قدردانی و سپاس خود را از جنابعالی بابت این تصمیم و تدبیر عالمانه تقدیم داشته و امید دارند که در ظل توجهات حضرت باری‌تعالی و تداوم حمایت از مقام عالی وزارت بیش از پیش منشأ اثرات پایدار برای پیشرفت آموزش و پرورش کشور عزیزمان باشند .
توفیق روزافزون آن مقام محترم را از درگاه خداوند متعال مسئلت داریم . »
نخستین نکته این است که محسن حاجی میرزایی به عنوان وزیر آموزش و پرورش فاقد مدرک دکتری است . آیا کسانی که خود را سرآمد پژوهش در آموزش و پرورش تصور کرده اند یک جست و جوی ساده در این مورد نکرده اند ؟
محسن حاجی میرزایی دارای مدرک کارشناسی علوم اجتماعی از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی از دانشگاه آزاد اسلامی است. استقلال یک مجموعه علمی مانند پژوهشگاه امری قابل دفاع و ستایش است مشروط به آن که برنامه ای منسجم و نظام مند برای نگهداری آن وجود داشته و روحیه چاپلوسی ، محافظه کاری و فرهنگ تعارف جایگزین روح پژوهش نشود .
کسانی که حال و حوصله یک جست و جوی ساده اینترنتی را ندارند ، چگونه و با کدام پشتوانه می خواهند فرهنگ و زیر نظام های پژوهش را در آموزش و پرورش پیاده کنند ؟
بحث استقلال پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش از دیرباز مطرح بوده است .
فرهاد کریمی به عنوان «رئیس پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش» در تاریخ 3 تیر 1399 از سوی وزیر آموزش و پرورش حکم انتصاب گرفت اما پرسش این است که با این انتصاب مستقیم مشکل استقلال در پژوهشگاه حل می شود ؟
پرسش « صدای معلم » آن است که آیا استقلال در چارت اداری و مالی می تواند به استقلال در فرهنگ سازمانی بینجامد ؟
آیا رئیس پژوهشگاه که حکم انتصاب خود را از وزیر آموزش و پرورش دریافت کرده می تواند فردا نظری خلاف مافوق خود صادر کند ؟
آیا پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش می تواند در محتوای فکری هم استقلال علمی و عملی داشته باشد ؟
در جایی که رئیس آن که نمی تواند در یک نشست رسانه ای نظر صریح و شفاف خویش را در مورد " تعطیلی بیش از یک سال مدارس بر اثر کرونا " بیان کند و دائما حاشیه می رود؛ آیا می توان سخن از استقلال پژوهشگاه به میان آورد ؟ اکنون که دیگر پژوهشگاه زیر مجموعه سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی نیست ؛ آیا این پژوهشگاه جرات اعتراض و انتقاد نسبت به سیاست های این سازمان را دارد ؟
چهارشنبه 19 آذر 1399 نشست رسانه ای در پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش برگزار گردید . ( این جا )
« صدای معلم » در این نشست از رئیس پژوهشگاه پرسید :
« آقای کریمی!
شما اول صحبت هایتان به عملکرد کارگروه فوری مطالعات پژوهشگاه و آن را به عنوان یک کارنامه مثبت و یا نقطه روشن در کلیت این پژوهشگاه معرفی کردید اما در ادامه و در پاسخ به پرسش ها مواضعی را بیان کردید که بر خلاف توصیه های سیاستی آن کارگروه به ویژه در حوزه " آموزش حضوری " بود .
به قول معروف : اگر در خانه کس است ، یک حرف بس است !
پرسش این است که کدام موضع درست ، منطقی و علمی است و این تفاوت و تضاد ناشی از چیست ؟ » کسانی که حال و حوصله یک جست و جوی ساده اینترنتی را ندارند ، چگونه و با کدام پشتوانه می خواهند فرهنگ و زیر نظام های پژوهش را در آموزش و پرورش پیاده کنند ؟
پرسش این است که چرا پژوهشگاه نباید در این موارد به صورت " رسمی " موضع داشته باشد ؟
آیا تاسیس کارگروه هایی مانند آن چه در بالا ذکر شد ، نشان از موازی کاری ، انفعال سازمانی و فقدان برنامه و شفافیت نیست ؟
این که گروهی احساس مسئولیت کنند اما فضای غالب بی تفاوتی باشد ، می تواند نشان از حضور فرهنگ پژوهش در یک سازمان داشته باشد ؟
در نمونه ای دیگر ؛ « صدای معلم » در چند گزارش به دخالت حوزه علمیه در امور آموزش و پرورش انتقاد کرد .
این رسانه پرسش های جدی و صریحی را در مورد ورود غیرعلمی و خارج از برنامه به محتوای کتاب های درسی مطرح کرد .
جمعی از کنش گران حوزه آموزش و فعالان حوزه عمومی در این عرصه با انتشار نامه ای خطاب به مسئولان نسبت به دخالت های حوزه علمیه در نهاد تعلیم و تربیت عمومی و خدشه دار شدن استقلال حرفه ای مدرسه واکنش نشان دادند . ( این جا )
حال باید پرسید که پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در کجای این مساله قرار دارد ؟
اکنون که دیگر پژوهشگاه زیر مجموعه سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی نیست ؛ آیا این پژوهشگاه جرات اعتراض و انتقاد نسبت به سیاست های این سازمان را دارد ؟
پرسش این است که آیا پژوهشگاه با توجه به پیشینه بیش از دو دهه ای خود می تواند در تاسیس فرهنگ پرسشگری ، تفکر انتقادی و مطالبه گری در آموزش و پرورش محافظه کار نقشی ایفا نماید ؟
استقلال یک مجموعه علمی مانند پژوهشگاه امری قابل دفاع و ستایش است مشروط به آن که برنامه ای منسجم و نظام مند برای نگهداری آن وجود داشته و روحیه چاپلوسی ، محافظه کاری و فرهنگ تعارف جایگزین روح پژوهش نشود .
پایان گزارش/
نظرات بینندگان
تواضع کاری، باعث می گردد که جناب
وزیر تصور کنند که بر عرش الهی اجلاس نموده اند و تحصیل کرده های
فراتر از ایشان در حال عبودیت هستند.
چنین عجز و ناتوانی از هیئت علمی
جای شگفتی است.
استقلال پژوهشگاه یا خود آموزش و پرورش، حق چندین قرنی است نه نوظهور.
به قول صدای معلم، همان ابتدای دکتر دکتر گفتن انسانهای سطحی اندیش،
با یک جستجو بیان کردم که دکتر نیستند. تحجر و استثمار آموزش و پرورش از ماست که برماست.
ولی استقلال مالی از نان شب هم واجب تر است!
آفتابه ولگن هفت دست شام وناهار(خروجی)هیچی!!!!
جناب آقای وزیر محترم
تنها راه حل تلاش 7ساله و شبانه روزی مدیران این پژوهشگاه ناکارآمد برای مستقل شدن انحلال قطعی است .
در این پژوهشگاه مطابق آمار موجود تعدادی عضو هیئت علمی پیرو خسته که غالبا نزدیک به چهل سال سابفه کار دارند و از ورود نیروی جوان به این حلقه کهنه مقاومت و خودداری می کنند.
این افراد محترم حتی حال رفتن تا نزدیکترین مدرسه به پژوهشگاه را هم ندارند .
وزارت آموزش وپرورش نیاز به یک مدیریت هماهنگی امور پژوهشی دارد که بدون اقدام به هرگونه استخدام با کمترین مسائل حاشیه ای و اداری از ظرفیت دانشجویان دوره دکتری وکارشناسی ارشد معتبر ترین دانشگاههای کشور برای حل مسائل متعدد نظام آموزشی کشور استفاده نماید.
رسانه و پژهشگاه اگر مستقل نباشه لای جرز می خورده. نگاهی به حبرگزاری های تسنیم و فارس و میزان و و حتی صدا و سیما ... کی اینها یه خبر درست به مردم داده اند ...
نه درست شدنی نیست فقط و فقط واسه نونه!
«امید آن که ترازوی طبعتان را مکدر ننموده و خاطر منور را مغشوش نکرده باشیم که ابر بخشش دانشتان بر این شوره زار باریده و از دریای دانایی شما دانه های الماس سخن روییده. ما ظهور عطر را ز غنچه تا به گل شدن انتظار می کشیم خاک تشنه است و ما از این کویر خندقی به سوی جویبار می کشیم. ایزد منان همگان را در راستای استیلای ملت و استبفای میهن مستدام دارد
مثل اینکه دوره قاجار است و ناصرالدین شاه بر تخت و رعیت داره ...منو بیشتر یاد فیلم های قاجاری می اندازه که چاکران فتحعلی شاه در مقابل شاه قدر قدرت اظهار سرسپردگی می کنند...
مدیر کل استان خانم منافی برای وزیر هم خواند:
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
البته در طول این دیدار همه از عنوان «دکتر» برای وزیر استفاده کردند ...
فقط و فقط اگر دست نمایندگان مجلس را از گلوی آموزش و پرورش بردارید کار کرده اید کارستان استقلال پژوهشگاه پبشکش. اصلا اگه پژوهشگاه یه تحقیق جامع انجام بده و نتایجش این باشه که مربی پرورشی چیزی زائد در مدارس است آیا یک روز هم می تونه به حیات ادامه بده پژوهشگاه؟
ببینید کار از بیخ خرابه هنوز دارن آخوندها را میارن آموزش و پرورش و پژوهشگاه را پر خواهند کرد از ...
وزیر مثل قطار اسباب بازی مسیرش از قبل مشخص و اگه خارج بشه از ریل کله پا میشه...
در حال حاضر در سه ساختمان جداگانه مستقر هستند اگر در این ساختمانها بیماران کرونائی را قرنطینه و مراقبت کنند بهتر است تا این دوستان به صورت تمام وقت وبا تمام قوا استقلال مالی را پی گیری نمایند .
بهتر است بدانی اغلب اعضای هیات علمی پژوهشگاه ، از بهترین دانشگاه های کشور پذیرش داشتند ولی ماندن در پژوهشگاه را به رفتن به دانشگاه ها ترجیح دادند
لازم نیست برای شما بگویم که کار در مراکز پژوهشی از کار در دانشگاه ، به مراتب سخت تر است
همین که پژوهشگاه علیرغم همه حسادت هاو دشمنی های دیگران موفق به نگهداشتن و ارتقای هیات علمی خود شده ، دستاورد بسیار مهمی است
تا کور شود هر آن که نتواند دید
ماه رمضان است / مراقبت کنید افطار لازم نشوید
خواهش میکنم آب را همان جایی بریزید که سوخته است
اینکه یک عده پژوهشگر با نام و نشان تعلیم و تربیت کشور
از وزیر آموزش و پرورش ، به خاطر تلاش برای استقلال یک مجموعه فاخر پژوهشی تشکر کرده اند، چرا اینقدر برای عده ای ، گران تمام شده؟؟ مگر شما سازمان پژوهشی ها ، ۱۰ سال آزگار پژوهشگاه را به اسارت نگرفتید و چه دسته گلی در این ۱۰ سال به سر پژوهش کشور زدید؟؟ همه مراکز پژوهشی آموزش و پرورش به یمن مدیریت درخشان شما تعطیل شد!! مگر به سبب بیعرضگی مسوولین وقت، خاک پژوهشگاه را به توبره نکشیدید و مگر همه مایملک پژوهشگاه را به تاراج نبردید؟؟اگر پژوهشگاه ضعیف شده متهم ردیف اول در این قضیه سازمان پژوهش و دولت دهم است
پژوهشگاه با همین عده محدود و بودجه بسیار ناچیز، در حد صفر، کارهایی را به ثمر رسانده که سازمان پژوهش عریض و طویلتان با آن برج و بارویی که ساخته و قصر هایی که بر افراشته و درآمد های نجومی که از ۱۰۰ ملک استیجاری کسب می‌کند ، خواب آن عملکرد را هم نمی تواند ببیند.
در مصرف آب صرفه جویی فرمایید!
در ضمن یادتان نرود که کیسه موسسات کنکوری را هم باید پر کنید
بهتر است به جای این خزعبلاتی که در مورد پژوهشگاه می بافید
به این فکر کنید که چیکار کنید تا درامد بیشتری از قبل فروش زودهنگام مطالب کتاب درسی و فروش آن به موسسات کنکوری کسب کنید
محمد امین جان شما فرد تحصیل کرده ای هستید
آرامتر باشید
فعلا از انحلال خبری نیست .
این حرفها دور از جایگاه پژوهشگاه است و به اعتبار نیروهای خدوم این مرکز علمی لطمه وارد می کند.
به نظر می رسد چند نفر از نیروی اداری وقت بسیار زیادی برای این موضوعات صرف می کنند و به آن دامن می زنند .لذا باید از ورود به این مباحث کم اهمیت پرهیز نمود .
کاملا مشهود است که گزارشگر محترم براساس یک سری مفروض های ذهنی از پیش تعیین شده که آنها را ثابت شده تلقی می کند پرسش های خام خود را مطرح کرده است. با مروری بر متن گزارش مشخص می شود که مفروض های ذهنی چون «آنها خود را سرآمد پژوهش می دادند»، «اعضای پژوهشگاه افراد بی تفاوت هستند»، «حال و حوصله ندارند»، «روحیه ی چاپلوسی، محافظه کاری و فرهنگ تعارف دارند» و ... ازجمله ی مواردی ست که در طراحی پرسش های خام نویسنده ی شبه پرسشگر اثر گذار بوده است. بدیهی ست هیچ فردی هیچ گاه از اثرگذاری مفروضه های ذهنی قبلی بر گفتار و کردار مستثنی نیست امّا بین یک فرد پرسشگر و یک فرد عامی این تفاوت است که فرد عامی از اثرگذاری مفروض ها یا آگاهی ندارد ویا اگر دارد هیچگاه به دنبال شواهد کافی توِأم با استدلال برای اثبات آنها نبوده است. حال باید دید شبه پرسشگر محترم این مقاله به کدام گروه تعلق دارد : سوال1-آیا شما برای تأیید مفروضه های ذهنی خود غیر از یک برگه ی تقدیرنامه که در آن سهواً اشتباهی رخ داده است شواهد کافی دیگری دارید؟ مسلماً یک تقدیرنامه نمی تواند نمونه ی معرفی برای شواهد کافی باشد
امّا ملاحظه می شود، گزارشگر محترم صرفاً با شواهد ضعیف مفروضه های ذهنی خود را اثبات شده تلقی می کند و به خود حق می دهد براساس آنها پرسشگری کند. امّا به راحتی می توان با انجام یک تحقیق میدانی و اسنادی درخصوص آثار تولید شده ی پژوهشگاه و کار بست آنها در سطوح وزارتی و مدارس(مصوّبه های شورای عالی آموزش و پرورش، دستورالعمل های اجرای معاونت ها به مدارس درخصوص انجام فعالیّت ها، توصیه های کاربردی دربرنامه های درسی، توصیه های کاربردی برای تصویب دستورالعمل های اجرایی در عصر کرونا و...) کلیه ی مفروض های ذهنی گزارشگر محترم را با احتمال 99 درصد، رد کرد. سوال2-آیا با شواهد ناکافی می توان پرسش های خام، نقد خام، قضاوت نادردست و حکم ناروا برای یک موضوع یا افراد یک مجموعه طراحی و صادر کرد؟ پاسخ خیر است. یادآور می شود در یکی از نوشته ها یا پاسخ های خواندگان در صدای معلم جناب پورسلیمان محترم را به دلیل دفاع از حضور دانش آموزان در مدارس در دروان کرونا، دوستدار و از ذینفعان مدارس غیر انتفاعی قلمداد کرده بودند و به کیش خود عمکرد شما را زیر سوال برده بودند.
آیا براساس شواهد ضعیف این افراد می توان آقای پور سلیمان را سودجو، منفعت طلب، محافظه کار و ... قلمداد کرد؟ پاسخ خیر است. پس شما چگونه براساس شواهد ضعیف به امضاءکنندگان تقدیرنامه و درنتیجه تمام اعضای پژوشگاه، برچسب ناروا می زنید؟ و شاید بعد از خواندن نکات مطرح شده در پاسخ به این نوشته کردار ناپسند خود را پرسشگری قلمداد می کنید؟ آری پرسشگری تابع قوانین خود است. اگر با قواعد آن آشنایید و بویژه شواهد کافی دارید نقد خود را با پرسشگری آغاز کنید ولی اگر نه، بدون نقد( که برشواهد کافی استوار است)، بدون قضاوت و صدور حکم صرفاً پرسش بدون جهت مطرح کنید تا پرمعانی شوید. البته پیشاپیش یادآور می شود پاسخ به پرسش های این گزارش آماده است اما چون با توهین و افترا شروع شده بود در اینجا فعلا در شأن صدای معلم نیست که پاسخ داده شود تا شاید اصلاحاتی در نگرش نویسنده ی این گزارش ایجاد شود با این وجود صدای معلم می تواند از طریق نامه نگاری رسمی به پژوهشگاه برای ارائه پاسخ اقدام کند که صد البته مانند همیشه پژوهشگاه از آن استقبال خواهد کرد
با توجه به آنچه گذشت، با عرض پوزش جناب پور سلیمان عزیز شما پرسشگری نکردید بلکه ادای پرسشگری را در بدترین شکل آن نشان دادید و بانی واکنش های بی ادبانه و تهی از پاسخ های منطقی در خوانندگان شدید که با یک نگاه اجمالی به پاسخ ها می توان گفت شما فقط احساس کینه، حسادت و کردارهای غیر مؤدبانه را تحریک کردید نه روشنگری. برای اصلاح خودم، شما و برخی خوانندگان توصیه زیر را دارم:
از خدا جوییم توفیق ادب
بی ادب محروم ماند از لطف رب
بی ادب تنها نه خود را داشت بد
بلکه آتش در همه آفاق زد
آقای علی
ضمن تشکر از مطالب مشروح شما .
این همه صغری کبری چیدید اما به پرسش ها پاسخ ندادید !
پایدار باشید .
آقای علی
" خود گوئی و خود خندی
عجب مرد هنرمندی "
کار رسانه پرسشگری و مطالبه گری است .
واقعه ای در یک محیط پژوهشی رخ داده و صدای معلم بر اساس فکت ها ، پرسش هایی را مطرح کرده است .
کدام اشتباه ؟
هنوز یک پژوهشگر نمی داند و نمی فهمد که کارش مجیز گویی مدیران نیست ؟
روح پژوهش پرسشگری و کشف حقیقت است نه ماله کشی و توجیه اشتباهات سازمان .
پایدار باشید .
چه حوصله ای !
چقدر حراف!
این علی آقا فکر کرده گرارش پژوهشی می نویسه
فکر نکنم کسی از این همه مطلب نوشته شده چیزی متوحه شده باشد.
چنین ادبیات وعصبانیتی از یک انسان تحصیلکرده بعید است .
بنده قصد جسارت نداشتم
جنابعالی هم زیاد خودتان را اذیت نکنید
به لطف خداوند متعال در کادر مدیریت پژوهشگاه یک تیم قوی وپیگیر با محوریت آقای رئیس برای استقلال پژوهشگاه به صورت شیانه روزی مشغول فعالیت می باشند .