ژانت کهن صدق در سال ۱۳۲۴ در تهران زاده شد.
پدرش و مادرش بازرگان بودند و از هیچ کاری برای پیشرفت دخترشان در ورزش که شیفته آن بود، فروگذار نمی‌کردند.
او دبستان و دبیرستان را در مدرسه‌های زرتشتیان تهران به پایان رساند و از دانشگاه تهران مدرک کارشناسی تربیت بدنی گرفت و آموزگار ورزش دبیرستان‌های تهران و مربی تنیس و دو سرعت زنان شد. همزمان در باشگاه‌های هم‌کیشان یهودی‌اش به آموزش دو میدانی می‌پرداخت.
۱۳ ساله بود که نخست در میان تیم‌های آموزشگاه‌های تهران و دو سال پس از آن در میان تیم‌های نوجوانان کشور در رشته دو صد متر درخشید.
۱۷ ساله بود که در چند مسابقه کشوری در دو ۸۰ متر و صد متر مقام اول را به دست آورد و رکورد دو صد متر را در ایران شکست.
۱۹ ساله بود که رکورد دو صد متر خودش را به ۱۲ و نیم ثانیه رساند که در آسیا بی‌سابقه بود: «این بهترین خاطره ورزشی من بود. می‌خواهم همه جهان من ایرانی را بشناسند». ( 1 )
« کهن‌صدق در یک مسابقه‌ی ورزشی در اکتبر ۱۹۶۵ موفق به شکستن رکورد دو ۱۰۰ متر و در دو ۶۰ متر با مانع ایران شد. سی‌وپنج هزار ورزشکار یک‌صدا نام او را فریاد می‌زدند و نشریه‌ی ورزشی هفتگی کیهان ورزشی این دونده‌ی زن را به عنوان ورزشکار سال ایران انتخاب کرد. محبوبیت ژانت کهن‌صدق هم از قهرمان‌بودن ورزشی‌اش نشات می‌گرفت و هم از اخلاق و هم‌این‌که او یک معلم نمونه بود.
مجله‌ی دنیای ورزش در آن زمان در مورد این ورزشکار ایرانی یهودی تیتر زد که «ژانت رکورد ۱۰۰ متر ایران را به گور بُرد.» سیمین شفیقی که ۲۸ سال سن داشت و دانش‌جوی سال آخر ادبیات بود و کاپیتان تیم ملی بسکتبال زنان و ژانت که ۲۳ سال سن داشت به اتفاق هم در آن روز برای تدریس عازم دبیرستان بودند که در تصادف جان سپردند. «با اتومبیل شماره ۲۱۱۶۶ تهران الف از دانشکده ملی حرکت کرده نزدیک پل ونک با اتومبیل کرایه خط شمیران به رانندگی محمود تجریشی رو در رو قرار گرفت. سرنشینان در میان اتاقک درهم فرو رفته ماندند. ماموران پاسگاه پارک‌وی در محل حاضر شدند. مجروحین به بیمارستان ژاندارمری و رضا پهلوی منتقل شدند. » ( 2 )
« در مراسم خاکسپاری "ژانت کهن صدق" جمع کثیری از شخصیت های ورزشی ، همکاران ، مربیان ورزشی ، استادان دانشگاهها ، دانشجویان ، اعضای انجمن کلیمیان ایران ، اعضای سازمان بانوان یهود ، بسیاری از شاگردان مدارس که ژانت برای آنها تدریس می نمود و دیگر طبقات جامعه حضور یافتند و طی مراسم با شکوه به خاک سپرده شد و اعلامیه های متعددی از طرف سازمان ها و شخصیت ها منتشر گردید .
بر باور بعضی ها ، ژانت کهن صدق اخگر فروزانی بود که در افق نیمه تار دو صدمتر ایران درخشید و با مرگ نابه هنگام خود ، جامعه ورزشی میهن ما را داغدیده ساخت . او سالهای جوانی را در پیکار برای کسب امتیاز گذرانید و در این رهگذر معجزه ای برپا کرد که اعجاب و تحسین همگان را برانگیخت . افسوس که چراغ عمرش دیری نپائید و از میان ما رفت . ابعاد این فاجعه برای خانواده ژانت به قدری سنگین و غیر قابل تحمل بود که پدرش پس از یکماه در بستر بیماری افتاد و ده ماه بعد جان به جان آفرین تسیلم نمود .
پس از فوت ژانت کهن صدق فدراسیون دو و میدانی ایران با اعتقاد بر اینکه خاطره ژانت برای دیگر قهرمانان دو و میدانی همیشه جاودان خواهد ماند ، کاپ سالانه ای را به نام وی برگزار نمود . در اولین مسابقه ای که در رشته تخصصی او برگزار شد ، خط دوم که در آخرین مسابقه اش در آن دویده بود با گل پوشانده شده بود . دانشگاه تهران هم بدین منظور مسابقات دو و میدانی را سالانه با نام ژانت برگزار نمود و تا قبل از انقلاب اسلامی ، این امر در دانشگاه انجام می گرفت . نیز همچنین سازمان بانوان یهود ایران با همت انجمن کلیمیان تهران سالن ورزشی بانوان کلیمی تهران را به نام شادروان ژانت کهن صدق قهرمان دو سرعت و رکورد دار دو صدمتر زنان ایران را در محل مجتمع فرهنگی ورزشی « سرابندی » واقع در یوسف آباد افتتاح نمود .
ژانت کهن صدق ورزشکاری خوش استیل و افتخار آفرین بود . نیرومندی روح و جسمش زبانزد همه بود . او با خصوصیات روحی استثنایی سراپا محبت و انسانیت مظهر یک ورزشکار واقعی بود ، هراز گاهی به طور پنهانی بعضی از خانواده های مستمند را دستگیری می نمود . نیز همچنین بدون هیچ تعصبی ، زیباترین خصلت های انسانی را در هر فرصتی برای دیگر هم وطنان خودش به نمایش می گذاشت .
در تمامی مسابقاتی که شرکت می کرد همگی یک صدا نامش را فریاد می زدند و تشویقش می کردند ، زیرا در آن لحظه می دانستند ، ژانت برای ایران و سربلندی ایران می دود . اما شوربختانه در بهت و ناباوری همه ، "ژانت کهن صدق" در سن 27 سالگی در ماه ایار 5732 عبری (1972 میلادی) جان به جان آفرین تسلیم نمود و از حرکت باز ایستاد . »
( 1 ) دویچه وله فارسی
( 2 ) توانا
( 3 ) این جا
پایان پیام/
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.