آموزش و پرورش ، معلمان و اینترنت

 شهین دخت میان دشتی

عضو شورای نویسندگان سخن معلم :

وقتی از حرفه معلمی و نوآوری در عرصه آموزش سخن به میان می‌آید بی‌درنگ ذهن‌ها متوجه اینترنت و فضاهای مجازی می‌شود و در عصر ارتباطات انتظار می‌رود معلمان برای تجهیز به امکانات جدید و نوآوری‌های آموزشی خود را با اینترنت مانوس نموده و از این ظرفیت شگفت‌انگیز در مسیر حرفه معلمی خود نهایت بهره‌برداری را به انجام برسانند. از طرفی وقتی به این واقعیت اجتناب‌ناپذیر می‌اندیشی به‌طور حتم تصور خواهی نمود که دراین راستا برنامه‌های ستادی و رسمی به‌طور جد آن هم پس از شکل‌گیری معاونت نوآوری در وزارت آموزش و پرورش تدوین و به مرحله اجراگذاشته شده است و معلمان با بهره‌برداری از این برنامه‌ها می‌توانند در توانمندسازی و به روز کردن خود گام‌های مهمی را بردارند. تجهیز مدارس به امکانات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری، کلاس‌های آموزش ضمن خدمت در زمینه«IT» و راه‌اندازی سایت‌های مختلف مرتبط با آموزش و پرورش در وزارتخانه، سازمان‌ها و مناطق از جمله مواردی است که انتظار می‌رود در گرایش معلمان به عرصه مجازی انگیزه و شور و شوق را ایجاد کرده باشد و بیش از یک میلیون دست‌اندرکار امر تعلیم و تربیت در این مجموعه به سمت دنیای مجازی سوق داده شده باشند.

اما متاسفانه آنچه شواهد گواهی می‌دهند خلاف انتظار است و استناد به یک نمونه از آنچه بناست استفاده از اینترنت را نهادینه نماید اثبات‌کننده این ادعاست. وزارت آموزش و پرورش به‌طور هماهنگ سایت‌هایی را طراحی نموده تا تمام ادارات آموزش و پرورش با تجهیز به سامانه اینترنتی زمینه را برای گرایش معلمان و اولیای دانش آموزان به این مسئله فراهم سازد. با نگاهی گذرا و مراجعه موردی به تعدادی از سایت‌های ادارات و مناطق به‌ویژه استان‌ها و شهرستان‌ها به‌خوبی درخواهیم یافت که تلاشی اصولی و اساسی در این راستا صورت نگرفته و فقط در حد شعار باقی مانده است.

خالی بودن سایت‌ها از حداقل اطلاعات مربوطه که در سرفصل‌های طراحی شده سایت پیش‌بینی شده است حکایت از کم‌توجهی ناشی از باورنداشتن این مهم در سطح مدیرانی است که انتظار می‌رود خود پیشگام توسعه فن‌آوری اینترنتی در عرصه آموزش و پرورش باشند، به‌عنوان مثال وقتی به سایت بعضی از مناطق مراجعه می‌نمایید نه خبری از مقالات پژوهشی است و نه در بخش‌های دیگر! مانند اخبارتشکیلات سازمانی، مدارس و... چیزی را مشاهده می‌کنید و تاسف‌بارتر اینکه در ساده‌ترین بخش که معمولا مورد علاقه مدیران نیز هست یعنی انعکاس اخبار مناطق گاهی هفته‌ها می‌گذرد ولی خبری روی سایت درج نمی‌گردد و نکته دیگر اینکه به‌دلیل عدم تشویق مسئولان و کارشناسان مراجعات به سایت‌ها نیز بسیار پایین است و در بعضی از مناطق تعداد مراجعات در روز به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.

این واقعیت‌ها حکایت‌گر این مسئله است که متاسفانه در عرصه رسمی آموزش و پرورش اینترنت در انزوا قرار دارد و به جز تعدادی از معلمان علاقه‌مند به تحقیق و پژوهش چندان اینترنت مورد توجه و استقبال قرار ندارد و حتی در کارکرد حداقلی آن یعنی اطلاعات اولیه مدارس و دستیابی به اطلاعات فردی معلمان به‌عنوان مثال آگاهی از فیش‌های حقوقی ماهانه نیز چندان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، این درحالی است که اگر مدیران، مسئولان و کارشناسان با جدیت و اعتقاد به مهم بودن این مسئله برنامه‌هایی را تدوین نمایند و معلمان را تشویق کنند، دراندک زمانی شاهد گرایش معلمان به عرصه مجازی خواهیم بود وبا توجه به جذابیت این عرصه دیگر جای نگرانی نخواهد بود، چراکه این جذابیت‌ها خود عاملی خواهند بود برای استمرار ارتباط معلمان با اینترنت و بهره‌برداری از آن در مسیر ارتقای حرفه معلمی. امیدواریم مسئولان حوزه ستادی و مدیران و دست‌اندرکاران مناطق و شهرستان‌ها اینترنت را رقیب خود ندانند و تکنولوژی را دشمن رشد و توسعه فرض نکنند و نگران این نباشند که اگر پای معلمان به فضای اطلاعات مجازی گشوده شود زیر پای آنها خالی خواهد شد یا آنها از قافله اطلاعات عقب خواهند ماند چراکه پیشرفت همگان در دانستن است و توانستن وامدار این دانستن‌هاست.