در حال حاضر نظام آموزشی کشور در بعد آموزش یک سویه است ، بدین معنی که آموزش، معلم محور است و دانش آموزان نقش انفعالی در آن دارند. تنها معلم است که درس می دهد و دانش آموز شنونده است. در نظام آموزشی ما امر آموزش مثل جاده یک طرفه است در صورتی که اگر این مسیر دوطرفه باشد و دانش آموزان در تدریس دخالت و مشارکت داشته باشند مثمر ثمر و مفید خواهد بود. از جمله ابزارهای رشد و تعالی نظام آموزشی این است که دانش آموزان از حالت شنوندگی محض خارج شده و نقش فعالی در این خصوص ایفا نمایند.
اساسا طرح پرسش و پاسخ در زمان تدریس پویایی خاص خود را داشته که اعتماد به نفس بیشتری به دانش آموز می دهد تا اظهارنظر نماید.
می طلبد که متولیان امر آموزش، سیستم فعلی را که میراث گذشتگان می باشد دگرگون ساخته و مشارکت دانش آموزان را در نظام آموزشی تعریف و نهادینه سازند.
بدون تردید با عملیاتی شدن این روش، سه اثر برجسته به دنبال خواهد داشت:
۱- ایجاد اندیشه که متجلی رشد علم در جامعه است.
۲- ایجاد انگیزه و خودباوری که متجلی خلاقیت و ابتکار است .
۳- آفرینندگی که متجلی هنر و صنعت است.
در یک جمله همه اینها باعث شکوفایی استعدادها می شود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
من با نظر ایشون کاملا موافقم. شما داری فقط از روی تعصب و غرور صحبت میکنی