ایام مبارک اعیاد قربان و غدیر همچنین سیزدهم مهر؛ روز جهانی معلم را حضور تمامی فرهنگیان فرهیخته ایران اسلامی تبریک عرض می کنیم. آغاز بازگشایی مدارس در هر سال فرصت مغتنمی است تا ضمن تبریک مجدد این ایام نگاهی بر رویدادهای وزارتخانه ای بیفکنیم که قرار بود پس از پیروزی انقلاب اسلامی با صبغه ای فرهنگی-اخلاقی، به کانون پرورش نسلی متخصص، مسؤول و اخلاق مدار مبدل شود.
بنا بود شهروندانی تربیت شوند که واجد نگاهی خلاقانه، متعهدانه و نقادانه بوده و قادر باشند تا ایران اسلامی را در هزارتوی تغییرات و دگرگونی های ملی و جهانی به ساحل امن پیشرفت و توسعه یافتگی هدایت نمایند، اما به نظر می رسد اوضاع و احوال امروز آموزش و پرورش هیچ تناسبی با این آرمان های بلند ترسیم شده ندارد.
لذا انجمن اسلامی معلمان سبزوار در این مجال برآنست تا در چند محور کارنامه و عملکرد کنونی نظام آموزشی کشور را مورد کاوش و نقادی قرار دهد:
1-آموزش و پرورش امروزه آن چنان در ورطه روزمرگی و یکنواختی گرفتار آمده که به سختی می توان نسبت به خروج موفقیت آمیز آن امیدوار بود. وجود بوروکراسی متورم و غیر کارآمد، برنامه های کلیشه ای و تکراری، فقدان راهبردی مشخص برای تداوم راه، ناتوانی ساختاری نسبت به ورود دیدگاه های اصلاحی، عدم توازن نیروی انسانی، گرفتاری هرساله در پیچ توجیه دولت جهت افزایش بودجه و... از جمله عوامل ناکارآمدی فزاینده این وزارتخانه به شمار می رود. از همین رو انجمن اسلامی معلمان سبزوار تشکیل "شورای برنامه ریزی راهبردی" را به مسؤولین این نهاد پیشنهاد می کند تا با بهره گیری از نظر کارشناسان درون و برون سازمانی قادر باشد راهبردهایی در جهت کاهش آسیب های اجتماعی، ضابطه مندی نظام انتصابات، تمرکززدایی سازمانی و... مصوب و تا حد امکان این وزارتخانه را در مسیری روشن به سوی کارآمدی یاری کند.
2- آموزش و پرورش کشور دیریست در کمند نوعی بیگانگی میان اجزای خود گرفتار آمده است. بیگانگی که شامل روابط میان معلمان و دانش آموزان از یک سو، و روابط این دو گروه با کلیت نظام آموزشی از سوی دیگر می باشد. واقعیت این است که تا معلمان، دانش آموزان و والدین محملی برای مشارکت موثر و معنادار خود در روند تصمیم گیری و تصمیم سازی این نهاد نیابند ، شبح بیگانگی بر فراز نظام آموزشی کشور همچنان رقصان باقی می ماند.
مشارکت؛ در قالب هایی همچون شوراهای دانش آموزی، شورای معلمان و انجمن اولیا تاکنون نقش تزیینی و کم اثر داشته و به هیچ رو قادر نیست تا پتانسیل بی پایان این سه گروه را کانالیزه و در جهت بهبود وضعیت آموزش و پرورش به کار گیرد.
لذا انجمن اسلامی معلمان معتقد است انجام راهکارهایی از قبیل انتخاب حداکثری مدیران مدارس توسط معلمان و افزایش نقش واقعی دانش آموزان و والدین در مدیریت واحدهای آموزشی می تواند از افزایش بیگانگی موجود در این نهاد جلوگیری نماید.
3- ایران امروز به شدت از رشد فزآینده آسیب های اجتماعی رنج می برد. آسیب هایی که به زعم جامعه شناسان به دلیل پنهانی بودن فقط تا حد محدودی قابل رویت بوده و دیر نیست روزی که تلالو انفجار آن چشمان همگان را خیره سازد. واقعیت این است که بخش قابل توجهی از نوجوانان امروزه از اعتیاد، خشونت و روابط عاطفی نامناسب با جنس مخالف رنج می برند و شگفت آن که بزرگ ترین متولی تربیت این نسل؛ یعنی آموزش و پرورش، همچنان فاقد راهبرد و عملکردی قابل دفاع در این زمینه است.
جامعه درگیر در چنبره بیکاری، اعتیاد و خشونت، به تدریج خانواده ایرانی را به عنوان تنها نهاد موثر این مرز و بوم در خود هضم و ناکارآمد می سازد و مدارس هم به شهرهای بی دفاعی می مانند که باید تاوان تمام کاستی ها را بپردازند. البته در این میان غوطه خوردن معلمان در بحران های معیشتی- منزلتی، در کنار حضور دانش آموزان بی انگیزه چشم انداز چندان امیدبخشی را جهت برون رفت از این وضعیت فراروی ما قرار نمی دهد. لذا انجمن اسلامی معلمان معتقد است انجام برنامه های مشارکتی حول آموزش مهارت های زندگی در عصر جهانی شدن، آیین گفت و گو و مدارا به دانش آموزان و والدین در کنار اطلاع رسانی شفاف آسیب های اجتماعی در کتاب ها و برنامه های آموزشی می تواند کمی وضعیت را به مدار تعادل بازگرداند.
4- سال گذشته شاهد شکل گیری مرحله جدیدی از تحرکات صنفی در کارنامه فرهنگیان این دیار بودیم. اعتراضاتی که به اذعان مسؤولان در برجسته سازی گفتمان اهمیت آموزش و پرورش نزد کارگزاران بلندپایه نظام موثر بوده و توانسته حساسیت مبارکی را در جامعه برانگیزد. تجمعاتی که مطابق اصول و حقوق مصرح در قانون اساسی برگزار و هیچ حاشیه ضد امنیتی و مخالف با منافع ملی در پی نداشت.
شاید بتوان تنها نقطه تاریک این رویدادها را برخورد شدید و نامناسب دستگاه های امنیتی و موج بازداشت فعالین صنفی دانست که شگفتی همگان را برانگیخت. بازداشت فرهنگیانی که بیش از دغدغه معیشت خود نگران آسیب دیدن دانش آموزان این سرزمین در چرخه آموزش و پرورش ناکارآمد هستند، پیام خوبی برای جامعه در پی ندارد.
لذا انجمن اسلامی معلمان سبزوار از وزارتخانه و مجموعه دولت انتظار دارد تا ضمن اتخاذ موضعی فعال تر زمینه بازگشت هر چه سریع تر این عزیزان به کانون خانواده و جمع دوستان را به ویژه در ایام بازگشایی مدارس فراهم آورند.
کلام پایانی این که؛ همان گونه که تحولات سی و هفت سال پس از انقلاب موید این امر بوده که حل مشکلات کشور به جای روندهای حذفی نیازمند رویه های تعامل و هم افزایی می باشد، معضلات دیرپای آموزش و پرورش کشور هم نشان از آن دارد که بدون حضور فعال و مشارکت تمام عیار فرهنگیان در روند تصمیم سازی های این نهاد هیچ گرهی قابل گشودن نیست. بکوشیم تا زمینه های بروز و ظهور چنین مشارکتی را هر چه بیشتر فراهم نماییم.
انجمن اسلامی معلمان سبزوار
مهر94
نظرات بینندگان
فقط پول و ثروت و سرمایه و سکه و سیاست بازارش گرم است.!