آقای پزشکیان ! از سرانجام وعده های بی پشتوانه مدرسه سازی تان می ترسیم !

بسمه تعالی
عرض سلام و ادب خدمت هموطنان عزیزم و رسانه صدای معلم

نگارنده این سطور دوست دارد باور کند که آقای پزشکیان از روی بی اطلاعی یا دریافت اطلاعات اشتباه در حال دادن وعده رفع کمبود فضای آموزشی در یک سال است. اما ملاحظات زیر توانی برای باور کردن آن باقی نمی گذارد.

آقای پزشکیان در سفر به بجنورد در ۶ دی ماه وعده رفع کمبود فضای آموزشی را دادید و گفتید «در تمام کشور هر کجا ما کمبود فضا داریم ما درست خواهیم کرد و در عرض یک سال درست خواهیم کرد. ما به دنبال حل مدارس یک کلاسه،دو کلاسه،سه کلاسه نیستیم. ما هر جا مشکل وجود داشته باشه در رابطه با آموزش و پرورش، مصممیم حلش کنیم.»
www.irna.ir/news/85701665/

بر اساس مصوبه جلسه ۸۸۶ شورای عالی آموزش و پرورش در سال ۱۳۹۲ (نشانگرهای ارزشیابی نظام اموزش و پرورش) حداکثر میزان تراکم در کلاس های درس ۲۲ نفر است (نسبت دانش آموز به کلاس دایر).
https://www.sce.ir/fa/enactment/226/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%DA%AF%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D9%88-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%B4-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%80%D9%80%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%86/

اگر بر این اساس میزان تراکم و تعداد کلاس مورد نیاز در هر کدام از مناطق آموزشی محاسبه و سپس به صورت استانی تجمیع گردد،‌ مشخص می شود که میزان کمبود کلاس در کشور حداقل ۱۰۰هزار کلاس درس جدید است. ۶۰هزار کلاس درس نیز عمر مفیدشان به پایان رسیده و باید تخریب و بازسازی شوند. آقای پزشکیان ۱۰۰هزار کلاس درس جدید را یک ساله چگونه می خواهید بسازید؟ برای ۶۰ هزار کلاس تخریبی که مازاد بر نیاز به کلاس درس جدید است، چه فکری کرده اید؟ شاید تعریف دیگری از رفع کمبود دارید،‌ لطفا به ما بگویید.

نیاز استان ها را به شما گفته اند؟ استان تهران ۲۷ هزار کلاس جدید- خراسان رضوی ۱۰هزار کلاس جدید- اصفهان ۷هزار کلاس جدید- البرز ۶هزار کلاس جدید- خوزستان ۵.۵۰۰ کلاس جدید- سیستان ۵ هزار کلاس جدید و...

آیا به شما گفته اند استان سیستان و بلوچستان بعد از ۳۰ سال با توجه ویژه دولت و کمک هموطنان با معرفت از نظر کمبود کلاس به رتبه ۶ کشوری رسیده و حال وقت رسیدگی به استان های تهران و خراسان رضوی و اصفهان و البرز و خوزستان است؟

آیا به شما گفته اند استان سیستان و بلوچستان با وجودی که به رتبه ۶ رسیده ولی ۱۰ درصد بودجه مدرسه سازی کشور را می گیرد و به بقیه استانها متوسط ۳ درصد بودجه می رسد و حقشان تضییع می شود؟

مشکل استان سیستان و بلوچستان هر چه هست،‌ کمبود شدید فضای آموزشی نیست. چرا کمبودهای استان سیستان و بلوچستان به قیمت تضییع حق ۳۰ استان دیگر باید از محل بودجه مدرسه سازی جبران شود؟

مجموع توان سالانه سازمان نوسازی مدارس کشور و زیرمجموعه های آن (با بودجه سالانه ۴۰۰ میلیون دلار) با احتساب کمک خیرین سالانه ۱۱ تا ۱۴ هزار کلاس درس است. اگر می خواهید بدانید این عدد چگونه محاسبه می شود کافی است فرض کنید تمام این ۴۰۰ میلیون دلار بودجه ساخت مدرسه است و هزینه تامین تجهیزات مدارس و ساخت سالانه ۲ هزار کلاس درس را خیرین به صورت کامل پرداخت می کنند.

با دلار میانگین ۷۳ هزار تومنی، بودجه ۴۰۰ میلیون دلاری سازمان نوسازی مدارس و توابع آن برای ساخت ۱۱.۶۸۰ کلاس درس کافی است (متوسط هزینه ساخت هر کلاس درس در سال جاری ۲.۵ میلیارد تومان است). ۲ هزار کلاس خیرساز را هم به این عدد اضافه کند. باز هم تعداد به ۱۴ هزار کلاس نمی رسد. تازه فرض کردیم ۶۰ هزار کلاس درس که نیازمند تخریب و بازسازی هستند وجود ندارند و هزینه خرید تجهیزات برای مدارس را نیز خیرین به صورت کامل تامین می کنند. گول عددسازی های سازمان نوسازی مدارس را نخورید شما را با سرانه مترمربع سر کار گذاشته اند.

می گویید جهادی انجام می دهیم. باشد هزینه نیروی انسانی را صفر در نظر بگیرید. تامین و حمل مصالح و نظارت فنی را چه می کنید؟ نوسازی مدارس ۲ هزار پرسنل دارد که ۵۰ درصد آن دبیر و هنرآموز هستند که در بخش اداری و پشتیبانی بوده و رتبه بندی می گیرند. می ماند هزار نفر پیمانی و رسمی و کارمعین و طرحی در رشته مهندسی که به صورت نامناسب در استان ها توزیع شده اند. یک استان مهندس معمار زیاد دارد و مهندس عمران کم. استانی دیگر مهندس مکانیک کم دارد و مهندس برق زیاد. با تمام اینها این تعداد پرسنل فقط توان پاسخگویی به امور همین حداکثر ۱۴ هزار کلاس درس در سال را دارند.

می گویید نهادها کمک می کنند؟ آیا می دانید قرارگاه های خاتم و امام حسن تا کنون فقط زحمت کشیده اند بدون مناقصه به عنوان پیمانکار با دریافت هزینه کامل از نوسازی مدارس مدرسه ساخته اند؟ نمونه اش همین ۱۵ مدرسه ساخته شده در شهرستان بهارستان استان تهران در دولت سیزدهم.

آیا می دانید بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی و بانک ها در صورت مشارکت حداکثر ۲۰ درصد هزینه ساخت مدارس را داده و بیشتر تمایل دارند به سراغ مدارس کمتر از سه کلاس روستایی بروند که هزینه ها کمتر باشد؟ باز دم شرکت شهرک های جدید گرم که به جای مالیاتش، صفر تا صد یک مدرسه را می سازد و تحویل می دهد و نوسازی مدارس این مدارس را به حساب آمار عملکرد خودش می گذارد. دستور بررسی این مطالب را بدهید و نتایج را به مردم بگویید.

آیا می دانید موسسات خیریه مدرسه ساز تبدیل به تجارت شده اند؟ آیا می دانید کمک های مردمی را یک سال سپرده بانکی می کنند تا هزینه های جاری خود را تامین کنند؟ آیا می دانید حدال ۳۵ درصد کمک های مردمی برای مدرسه سازی به خیریه ها صرف هزینه های جاری خیریه ها می شود؟

آیا می دانید پول خیرین اصلا در حساب نوسازی مدارس وارد نمی شود و نظارت مالی بر آن نیست و خیرین و موسسات خیریه خودشان مستقیم با پیمانکاران قرارداد می بندند و اصلا معلوم نمی شود میزان پول و رد و بدل شده دقیقا چقدر است؟ و نوسازی مدارس هم خوشحال از اینکه توانسته ریالی از بخش خصوصی نصیب مدرسه سازی کند چشم بسته برای همه تاییدیه هزینه به مقصد اداره مالیات صادر می کند.

آیا می دانید برخی خیرین در عزل و نصب مدیران نوسازی مدارس و آموزش و پرورش دخالت می کنند؟ نمونه اش ماجرای آقای وکیلی مدرسه ساز نیشابوری و استاندار نیشابوری خراسان رضوی و انتصاب مدیرکل آموزش و پرورش خراسان رضوی.

آیا از عاقبت حواله های قیر در نوسازی مدارس و اینکه امورش در ستاد سازمان نوسازی و هر اداره کل استانی سرقفلی دارد،‌ خبر دارید؟ حداقل گزارش مرکز پژوهش های مجلس درباره حواله های قیر (وکیوم باتوم) را بخوانید. https://rc.majlis.ir/fa/report/show/1777331

مرتب مدرسه سازی را با ساخت خانه بهداشت توسط خودتان در دهه ۱۳۷۰ مقایسه می کنید. اساسا چقدر مقایسه سازه، مساحت، فضاها، کاربری و میزان بهره برداری از این دو فضا با یکدیگر همخوانی دارد؟

آیا گزارشی وجود دارد که عمر مفید آن خانه های بهداشت که ساختید چندسال بوده؟ رفته اید خانه های بهداشت یک اتاقه کوچک در یک طبقه که روزانه کمتر از ۳۰ نفر مراجعه کننده دارد ساخته اید (اجرتان ماجور) و آن وقت آن را با مدرسه ای که در هر کلاسش ۲۰ تا ۳۰ دانش آموز همزمان حداقل ۶ ساعت در روز مداوم حضور دارند مقایسه می کنید؟

آیا می دانید اگر مردم در آن زمان (سال ۱۳۷۶) چند روز کار خود را برای کمک به خانه بهداشت تعطیل می کردند و حتی مبلغی کمک می کردند، پس انداز و بنیه ای برای امرار معاش داشتند و امروز (سال ۱۴۰۳) آن بنیه و پس انداز کامل سوخته و اگر نصف روز کار نکنند نان شب ندارند؟

این قدر دل ما را آتش نزنید. حتی نای چندانی برای سرخ کردن صورتمان با سیلی هم نداریم. خودتان شرایط ما یارانه بگیرها و در صف ایستاده ها را می دانید.

اگر نمی دانید از آقای میدری وزیر کار و رفاه و آقای حسینی در سازمان بهزیستی بپرسید.

« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »

« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »

کانال تلگرامی صدای معلم

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید