جناب آقای رئیسی؛ شرط اول وفای به عهد را با شنیدن فریاد اعتراض آمیز نیروهای خدماتی آموزش و پرورش به جا آورید

مدارس روزگار ما، باباهایی داشت با قدی نیمه خمیده، موهای سپید و صدایی نیمه لرزان. حتی در مدارس دخترانه نیز مردان بدین کار مشغول بودند. ظاهرا برای انتخاب خدمتگزار مدارس، کف سنی بالای 50 سال مدنظر بود. او می بایست کوله باری از تجربه زندگی مشترک و تربیت فرزندان را کسب می نمود تا برای انجام خدمت در مدارس که میلیونها کودکان در آن به عنوان امانت خانواده ها و کشور محسوب می شدند، آماده گردند.

دهه ها گذشت و این کف در هم شکست و جوانان و زنان نیز به عنوان خدمتگزار یا سرایدار به تناسب سن و جنس دانش آموزان و همکاران در مدارس مشغول گشتند. بیکاری جوانان از عمده دلایل گرایش جوانان بدین کار بود. هر کاری شریف است به تن آدمی، نه شرح وظایف شغلی.
سلسله مراتب ارزشمندی مشاغل در جامعه ما بیشتر با میزان درآمد سنجیده می شود تا سطح تحصیل. هر چند تناقضی بسیار آشکار با مدرک گرایی و تصور معمول وجود دارد. چون اگر مدرک مهم نبود که همه برای کسب بالاترین حد یا متناسب با توانایی خود، تلاش نمی نمود و برخی با جعل مدرک سعی به میان بُر رفتن نمی کرد.

افرادی که به دلیل داشتن حداقل سواد و بیکاری، در دو سه دهه پیش، جذب آموزش و پرورش شده اند و اکثرا استخدام رسمی نیز نیستند، با روی خوش دولت ها به ادامه تحصیل، همّت کردند و تحصیلِ ناتمامِ شرایطِ فقر و نان آور شدن زودهنگام دوران نوجوانی خود را به سامان رساندند. حقی ایجاد شده است که دولت از انجام تکلیف خود نسبت به آنان سرباز می زند. اگر به سایت مربوط به نیروهای خدماتی مراجعه کنید، تجمعات بیشمار و بدون نتیجه آنان را مشاهده خواهید کرد. واقعیتی که در رسانه ها گزارشی از آنها نمی بینید. اصلا آنان مردان و زنان نامرئی هستند که صلاح مملکت آن است که دیده نشوند.

تصور می کنم در یک برآورد ذهنی بیش از 30 درصد نامه های سایت صدای معلم به گلایه ها و شکایات همین نیروها اختصاص دارد. افرادی که اصولا درآمدی متناسب با هزینه های معقول زندگی ندارند و هشت شان گِرو نُه شان است، هر ماه برای رفع نیازهای خود منتظر آخر ماه می نشینند. این داستان هر ماه آنهاست و با چنان خوش بینی جریان دارد که گویی این ماه متفاوت از ماه های دیگر است. مثلا او تصمیم می گیرد برای خود کفشی نو بخرد چون پارگی کفش هایش دیگر از شرایط ممکن برای استتار خارج شده است و همانند کفش های میرزا نوروز فریاد می زند. اما آخر برج می رسد و باز نمی تواند. یا قول می دهد چشم های زنش را که ضعیف شده، حتما پزشک ببرد، اما باز نمی تواند.
برخورد دولت ها نیز با نیروهای خدماتی، شبیه همین کارهای به تعویق انداخته شده ماه ها و سال هاست. چه اهمیتی دارند کسی متوجه آنان نیست، قانونی برای مؤاخذه دولت توسط مجلس نیست، مسئولان ارشد آنقدر غرق سیاست داخلی و خارجی و بین المللی هستند که فرصت دیدن قشری به نام نیروهای خدماتی را ندارند.
اشتباه نکنید قصدم تحقیر کردن نیست، بلکه هدفم بیان بی اعتنایی دولت به واقعیت نیاز مدارس ما به این نیروهاست. اینجا که کشور ژاپن نیست که کودکان خود به نظافت مدارس بپردازند و یا از کودکی یاد بگیرند که جای زباله بر روی زمین و دل طبیعت نیست. اما ما همه این ها را به طور عملی یاد گرفته ایم و باوری بجز این نداریم. پس من زباله
می ریزم تا نیروهای خدماتی بیکار نمانند. تحقق آرمان ایجاد اشتغال با هنجار شکنی و قانون شکنی من. چیزی که کودک من نیز از من یاد می گیرد و این قصه سر درازی دارد.

" نیروی خدماتی در واقع زیر مجموعه موقعیت شغلی کارگر ساده است که وظیفه نظافت و تمیز نگه‌ داشتن مکان‌ها و محیط‌های عمومی و خصوصی را بر عهده دارد. تحصیلات؛ نقش چندانی در شغل نظافتچی و کارگر خدمات ندارد و داشتن مدرک دیپلم برای استخدام نیروی خدماتی کافی است. موقعیت شغلی نیروی خدماتی یکی از مشاغل ورودی است و برای کارجویانی که تخصص، مهارت و تحصیلات خاصی ندارند شغل مناسبی است.
در واقع، در این شغل بیش از تحصیلات، دارا بودن مهارت‌های فردی مثل دقت به جزئیات، مدیریت زمان و تعهد اخلاقی و سرعت اهمیت دارد. برای استخدام نیروی نظافتچی به دوره آموزشی خاصی نیاز نیست. شغل خدماتی یکی از ضروری‌ترین مشاغل برای هر محیط کار و شرکتی است و هر ساختمان و محیطی برای تمیز شدن و حفظ بهداشت به نظافت نیاز دارد. به همین دلیل انتظار می‌رود موقعیت شغلی نیروی خدمات و نظافت در دهه سال آینده حدود 4 درصد رشد داشته باشد که به‌اندازه رشد سایر مشاغل است.
کارگر خدماتی ساده و آبدارچی یکی از مشاغل ورودی و سطح ابتدایی به‌ حساب می‌آید و دستمزد آن نیز معمولا حقوق پایه وزارت کار در نظر گرفته می‌شود. تنها احتمال پیشرفت شغلی این است که ممکن است مسئولیت‌ها و وظایف او بیشتر شود و مسئولیت‌هایی مثل پذیرایی از میهمانان یا رسیدگی و مدیریت انبار تدارکات و خرید تجهیزات و لوازم مورد نیاز نیز بر عهده شما قرار بگیرد. در مرحله بعد، اگر مهارت مدیریتی خوبی داشته باشید ممکن است سرپرستی سایر نیروهای خدماتی را بر عهده بگیرید و مدیریت بخش خدمات و نظافت را انجام بدهید. در هر مرحله، با افزایش مسئولیت‌ها و وظایف شغلی، میزان حقوق و درآمد شما نیز افزایش پیدا خواهد کرد." (1)

سؤال : پایگاه اجتماعی افراد در هر جامعه ای به طور طبیعی قابلیت و خاصیت تغییر و پیمایش سیر صعودی را دارد یا خیر؟ اگر بلی و شما چنین اجازه ای را با تحقق ادامه تحصیل برای برخی از نیروهای خدماتی داوطلب و مستعد بوجود آورده اید پس چرا بدان متعهد باقی نمی مانید؟
نباید فراموش کنیم ما فقط کمبود معلم نداریم، بلکه کمبود نیروهای خدماتی نیز از مشکلات مدارس ماست و رشد پیش بینی شده برای جذب نیروی جدید خدماتی یعنی 4 درصد اصلا رعایت نمی گردد.
همه نیازمند کسب درآمدند. انسان ها در مقایسه خود با دیگری متوجه تضاد طبقاتی می شود. اگر تعداد جمعیت متوسط جامعه بیشتر باشد این قیاس کمتر به باور توزیع ناعادلانه ثروت منجر می شود، اما اگر همانند ما تعداد جمعیت فقیر بیشتری داشته باشد مقایسه های گواه بی عدالتی،بدون هر نوع منطق دو دو تایی، بیشتر و عمیق تر انجام می گیرد.

نیروهای خدماتی آموزش و پرورش جاپایی برای اطمینان خاطر خود و خانواده خود ندارند. امروزِ آنان با فقر و بی نصیبی از تمامی نعمات الهی سپری می شود و فردای آنان با نومیدی نزدیک به کفری که امام جعفر صادق «ع» از آن بیم داشتند،
پیش بینی می شود.

سؤال: نیروی خدماتی تحصیل کرده کارشناسی و بالاتر در آموزش و پرورش را به صِرف کمبود این نیروها در مدارس با همین شرح وظایف نگه داشتن، کدام چهره عدالت است؟

مدیران باید چقدر سخاوتمند باشند که بخواهند برای روزهای سخت سرایداری که در محرومیت از روزهای تعطیل تابستان و عید، سپری می شود و همانند یک نگهبان، شبانه روز موظف به مراقبت از مدارس اند، ساعات اضافه کاری بنویسند؟ یا برای روزهای برپایی کنکور، یا جلسات اداری و آموزشی که مهمانانی در مدرسه حضور می یابند؟ یا برای تمیز کردن برف حیاط مدرسه که مبادا دانش آموز یا معلمی بر زمین افتد و یا برف روبی پشت بام که موجب رطوبت و ریزش سقف کلاس ها نشود، جلوی در مدرسه مراقب هر نوع ناامنی ماندن که مبادا به کودکی آسیب وارد آید و سایر موارد.

لازم است یادآور شوم که نیروهای خدماتی نباید برای دست یافتن به شرایط مطلوب تر شغلی و زندگی به دنبال مواردی چون طرح رتبه بندی معلمان باشند. مثل این که من به عنوان یک معلم شرایط حقوق قضات یا وزرا را بخواهم. معلمان خود با این مقوله کم دچار دردسر و امید واهی نیستند. بهتر است از کانالی که مربوط به سازو کار شغلی خودتان است به دنبال حق خواهی باشید، تا به نتایج معقول تری برسید.

رئیس جمهور محترم، جناب آقای رئیسی؛

تعریف خط فقر در جامعه ما مشخص است و وقت آن رسیده است که بدون وابستگی به کمک های حاشیه ای دولت از اقشار محروم جامعه، تحت عناوینی چون یارانه معیشتی و یا با هر عنوانی دیگر، حقوقی متناسب با هزینه ها را برای هر قشر شاغل در جامعه تعیین نمایید. استضعاف نیروهای خدماتی آموزش و پرورش با اتکا به نیازمندی آنان و ارجحیت خدمتگزاری و سرایداری نسبت به بیکاری، در بین تحصیل کرده ها و نکرده های آنان، بی رحمانه ادامه دارد و ندید گرفتن خواسته های به حق آنان، دور از عدل و داد است. آنان در عین نیازمندی، وسوسه ناخنک زدن به اموال عمومی و بیت المال را ندارند اما هزار ماشاا.... بزرگان زیادی در عین بی نیازی، به ناخنک زدن هم قانع نمی شوند و سرمایه های ملی و طبیعی کشور را غارت می کنند. پس برای پاسداشت این پاکی و پایبندی، وفای به عهد حضرتعالی در بیان
" سفره‌ها رنگین‌تر می‌شود " به عنوان یکی از 9 وعده اقتصادی دوران تبلیغات انتخاباتی تان، به عنوان اولین قدم اجرایی شود تا این انسان های شریف، فقط مشقت و رنجوری مسئولیت خویش را تحمل کنند نه بار سنگین بی عدالتی را.

امید که روح و تلاش عدالت جویی حضرتعالی در قوه قضائیه به قوه مجریه نیز سرایت یابد و عدالت آموزشی و عدالت اقتصادی را در این قوه نیز به جمیع نیروهای شاغل در آن با تعیین کف و سقف حقوقی متناسب و عادلانه، تقدیم نمائید.



1) جاب ویژن؛ سایت استخدام، راهنمای استخدام نیروی خدماتی و آبدارچی در سازمان‌ها و شرکت‌ها، زهرا مظاهری.

« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »

« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »

کانال تلگرامی صدای معلم

ارسال مطلب برای صدای معلم