امسال با این وضعیت اگه نگاه کنین به نوعی آموزش حضوری اختیاری شده و غیر حضوری اجباری. اما اگر بپرسین چند درصد معلمان خانواده شاگردان به درس و مدرسه علاقه دارند؟ با جواب بهش ممکنه فکر کنین به سقوط و مرگ مدرسه نزدیکتر شدیم. هنوز هم به جای یادگیری به حفظ کردن مطالب می پردازیم.
درس سلامت و بهداشت بچه به جای یادگرفتن مسائل بهداشتی ، مشغول حفطیات برای امتحان هستن. درس شیمی با وجود نداشتن امکانات آزمایشگاهی مشغول حفطیات ناشناخته هایی هستن که هیچ وقت ازش استفاده نمی کنند. بچه های کاردانش رشته گرافیک و کامپیوتر مشغول یادگیری بافتنی و خیاطی هستن چون علاقه ای به گرافیک ندارن چون کامپیوتر ندارن. بچه های تجربی مشغول کلاس کنکور برای قبولی در رشته پزشکی هستند که فقط به درآمدش فکر می کنند که هیچ علاقه ای بهش ندارند.
مدیر مدرسه در حال فکر کردن به بخشنامه عجیب غریب امروز مدرسه است و من همچنان موندم درس جدید رو چه جوری شروع کنم با حفطیات با چرت بچه ها سر کلاس به خاطر شب بیداری یا با.... مدرسه چه حضوری چه مجازی بدون امکانات بدون شیوه صحیح آموزش که بعد از چند سال شاگرد مطالب توی زندگی روزمره به کارش بیاد هدر دادن فرصت هست.
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.