"دنیا پر است از انسان هایی به ظاهر زیبا که هر روز لباسی نو بر تن می کنند، ولی نزدیک شان که می شوی بوی کهنگی عقایدشان آزارت می دهد." ( آلبرت انیشتین)
ظاهر پرستانی که خویشتنِ خویش را فریب می دهند و یا تصور می کنند با آراستگی ظاهر خود ، قادرند تا زشتی های درون خود را فراموش کنند. تعداد این افراد در هیچ جامعه ای کم نیست ، اما در جوامعی که به جای باطن ، هنر ظاهر آرایی و ظاهر بینی دارند ، کثیری از افراد چنین هستند. یقین ماجرای ازدواج دخترکان دَم بخت کوی و برزن و فامیل و اهل منزل بیشتر ما ، دیروز و امروز و در بسیاری از مواقع قربانی همین نگرش بوده است.
دامادی که خوش خط و خال است و برای جلب نظر دختر خانم و خانواده او چه دروغ ها که نمی گوید و با لباس و ماشین عاریتی ، چشمان اهل منزل را خیره می سازد و مای ظاهربین ظاهردوست ، کم فریب نخورده ایم . اما فقط کافی است یک بار با او در اماکن عمومی چون رستوران و سینما و تئاتر و..... همراه شوید تا متوجه کوچکی دنیا و برداشت او بشوید. عده ای عاقل ، عقب نشینی می کنند و کثیری نادان به قبول فریب خود ادامه می دهند تا زمانی که حقایق همانند دُمل چرکین آماده ریزش چرک آب خود به بیرون گردد.
زشتی نیّت و یا کهنگی عقایدِ بسیاری ، پشت همین ظاهرِ نقاشی شده پنهان می ماند ، این شمائید که تا چه حد توانایی شناخت ، تشخیص و دوری از آنها را دارید. کهنگی عقاید یک بازمانده از زمان ، مشمئز کننده است ، آزار دهنده و غیرقابل تحمل است . همانند بوی بسیار بد دهان است که ترجیح می دهی از آن دور بمانی و یا صورت خود را بپوشانی .
راستی اگر این کهنگی عقاید مربوط به مدیران ریز و درشت ما باشد ، تکلیف چیست ؟ لباس و آراستگی ظاهر آنان برای مان بس است ؟ و یا تا چه حد مجبوریم تحمیل آنان را تحمل کنیم ؟ مگر نمی کنیم ؟
« دیدگاه ها و نظرات افراد و گروه ها لزوما نظر صدای معلم نیست ؛ این رسانه آماده انتشار پاسخ مسئولان و افراد مخاطب می باشد »
« آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم »
نظرات بینندگان