با سلام چند روز پیش به همراه یکی از همکاران قبض گاز ایشان را می دیدیم چیزی در حدود بیست هزار تومان برای 40 روز ( برای هرماه حدود پانزده هزار تومان ) به عناوین مختلف روی قبض آورده بودند مانند عوارض گازرسانی و آبونمان و ... یعنی اگر کسی اصلا گاز مصرف نکند هم باید این مبالغ را پرداخت کند . سوال این است : رساندن خدمات آموزشی و پرورشی به دورافتاده ترین نقاط کشور و به تک تک افراد ملت اهمیتی کمتر گازرسانی و برق رسانی و ... دارد ؟ که هیچ منبع پایدار و همیشگی برای آن تعریف نمی کنیم که سرهرسال باید التماس کنان وزیر را بفرستیم که با نماینده و مجلس و وزیر و رئیس جمهور و ... سربودجه چانه بزند.
همه این ادارات چه بودجه شان رشد مثبت یا منفی داشته باشد این قضیه در خدماتشان نمود پیدا می کند نه در هزینه های پرسنلی شان . ( مثلا بودجه کمتر مساوی راه سازی و برق رسانی و گازرسانی و ... کمتر)
به جای چانه زنی ( بخوانید التماس ) هرساله سر تصویب بودجه سالانه و ایجاد منابع مالی موقت با منت گذاری های گاه و بیگاه که تازه معلوم نیست که این منابع تحقق پیدا کنند یا نه ؟ بهتر است اگر مسئولین واقعا به دنبال تحول واقعی در کشور هستند به دنبال منابع همیشگی و پایدار باشند .
نظرات بینندگان
مردم هزار و یک هزینه دارند لطفا هزینه آموزش را به آنها اضافه نکنید!شما گاز را مثال زدید مردم مجبورند برای گاز هزینه کنند هر چند پول زور باشد! پول گرفتن برای آموزش،بر خلاف عرف،شرع و قانون اساسی کشور می باشد.بهترین راه تخصیص درصد بیشتری از منابع بودجه کشور و حذف نهادهای موازی آموزش و پرورش است.این کشور فقط باید یک متولی آموزش و فرهنگ داشته باشد.
پیشنهاد خوبی بود ولی معمولا هر ساله از طرف مجلس برای دولت بودجه تعیین می شود و دولت باید برای تحقق آن درآمد ها تلاش کند.مثلا همین امسال بودجه دولت تحقق نمی یابد.پیشنهاد شما باید مورد توجه مسئولان محترم قرار بگیرد به شرطی که مسئله آموزش در اولویت قرار بگیرد.