اگر چیزی را دوست نداری ، تغییرش بده. اگر نمی توانی تغییرش دهی ، طرز نگرش خود را تغییر بده. ( مایا آنجلو )
چند بار با خودتان تکرار کنید : من سالمم . من سر حالم . من خوشحال و شادم .یک نوع انرژی مثبت به همراه لبخند در شما به وجود می آید.
اما ما در مسیر گرفتاری خود در زندگی و اسارت ناخواسته روزمرگی ، واقعیت وجود دو اصل سلامتی و شادی و در واقع زندگی را فراموش می کنیم . لذا بیشتر دلمرده ، افسرده ، ناراضی ، نالان ، بی تفاوت و.... هستیم. در واقع ما پتانسیل و یا باور ایجاد تغییر در مواردی که آنها را دوست نداریم ، در خود بسیار کم داریم . برخی از تغییرات به شهامت بسیار زیادی نیاز دارد و برخی به پذیریش اصل ریسک و خطر پذیری و البته عده ای نیز به اعتراف واقعی ما از چیزهایی که با خود داریم اما با انکار آنها ، تلاش می کنیم راحت تر زندگی کنیم و آنها را در بخش ناخودآگاه مغز ، بایگانی می کنیم و از تداعی آنها در مسیر زندگی هراسانیم.
چیزهایی که برای ایجاد تغییر به شهامت نیاز دارند : تغییر رشته تحصیلی . تغییر دانشگاه و یا مدرسه محل تحصیل . تغییر شغل و....
چیزهایی که برای ایجاد تغییر به ریسک پذیری نیاز دارند: خرید مسکن ، ماشین ( برای کسانی که پول کافی ندارند و باید وام و یا قرض بگیرند) سرمایه گذاری در بورس ، شراکت با فرد یا گروهی در سرمایه گذاری اجتماعی و یا اقتصادی و.....
چیزهایی که برای ایجاد تغییر به اعتراف ما نیاز دارند : بیشتر مربوط به رفتارهای فردی و اجتماعی ماست. ویژگی ها و خصوصیاتی که با خود داریم اما یا آنها را قبول نداریم و انکار می کنیم و یا شهامت پذیرش آنها را نداریم . صفاتی چون بخیل بودن ، حسادت ، تنگ نظری ، نداشتن عزت نفس ، موذی بودن و........
هر انسان عاقلی دوست دارد عرض و طول زندگی او مفید ، ارزنده و مؤثر باشد. پس ما باید برخی چیزها را تغییر دهیم و گرنه ضرورت دارد تا نوع نگرش خود را نسبت به هر چیز و باور خود بدانها تغییر دهیم . راستی ما معلمان بدون در نظر گرفتن اِهمال و بی اعتنایی نظام آموزشی نسبت به خودمان ، نگرش مان نسبت به حرفه معلمی و یا فاکتورهای این شغل چیست ؟
آیا ما نیازمند ایجاد برخی از تغییرات در این شغل هستیم و یا باید نگرش خود را تغییر دهیم ؟ یعنی ما انتظار تزریق ارزش خارج از خود به خود را داریم و یا برعکس ؟ پس ما چگونه می توانیم ابتدا به تغییر نگرش خود و سپس از کانال دانش آموزان به تغییر نگرش جامعه دست یازیم ؟ آیا ما قادریم به جز روال عادی کلاس داری و محتوای کتب درسی ، به دانش آموزان خود ، انگاره های درست و مورد انتظار مان را منتقل سازیم و یا معتقدیم که این مهم رسالت من معلم نیست و نظام آموزشی باید آن را به وجود آورد ؟
به نظر شما با ساز و کار فعلی ، دست یازیدن بدین هدف ممکن است ؟ ارزش ها و هنجارها و اخلاقیات در فضای مدارس و جامعه ما معلق اند و وظیفه ما معلمان اصلاح نگرش افراد نسبت بدانهاست چون زندگی همانقدر که برای تداوم خود به آب و هوا محتاج است به عملکرد درست و بهینه ما نیز محتاج است.
همین امروز تمامی آنچه را که دوست ندارید ولی در زندگی و وجود شماست ، فهرست کنید و سپس به ایجاد تغییر در آنها بپردازید. برخی باید حذف گردند و برخی تقویت . ما به داشتن نگرش درست از زندگی نیازمندیم چون زندگی کردن را دوست داریم.
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.