کودکان می توانند سه چیز را به بزرگسالان یاد بدهند :
1 – بدون هیچ دلیلی خوشحال بودن
2 – همیشه با چیزی مشغول بودن
3 – با تمام توان ، چیزی را که می خواهی ، طلب کردن ( پائولو کوئیلو )
* هر سه مورد یعنی تأمین و تضمین سلامتی . امروز در برخی از کشورها مثلا هندوستان ، کلی سرمایه هزینه می شود تا در کلاس هایِ دسته جمعی خنده درمانی شرکت نمایند. مردم باور کرده اند که خنده را فراموش کرده اند و دیگر از ته دل کمتر می خندند. شاید بدان دلیل که امروز بیش از هر دوره و عصری ، بشر موجودی سیاسی گردیده است و بیش از حد جدی گرفتن امور سیاسی از جمله رسیدن به آزادی ، استقلال ، حکومت دموکراسی و دسترسی به حقوق شهروندی و تمنای قوانین عدالت پرور و....... از آدم ها موجودی خشک و انعطاف ناپذیر ساخته است. لذا چنین نوع زندگی امروز خاصیت اصلی زنده بودن یعنی خندیدن را ولو با یک تبسم زیبا ، از گوشه لبان ما در ربوده است.
* بیکاری یعنی بطالت . و هردو یعنی رواج بیماری روحی و جسمی و از بین رفتن سلامت دِماغ . پس با مشغول بودن به انجام هر نوع کاری در غیر ساعات کاری ، می توان مفید بود ، مؤثر بود و یار و مددکار یکدیگر بود. کودکان هرگز خسته نمی شوند و از بام تا شام مشغول بازی و تلاطم هستند. آنان جلوه ای باشکوه از توان آدمی هستند. خصوصا بازنشستگان متوجه باشند که تنوع و تعدد بیماری های این ایام ، ناشی از عدم تحرک و یکجانشینی و بیکاری است.
* کودکان وقتی از کانال عشق در دسترسی به خواسته ها و دوست داشته های خود عاجز می مانند ، شروع به گریستن می کنند و یا اگر در کوچه و خیابان در حال حرکت باشند با ایستادن و جیغ زدن شما را وادار به تسلیم شدن می کنند. او از راه مسالمت آمیز توأم با عشق و مسیر بلوا و شیون بدون اهمیت دهی والدین ، تلاش برای رسیدن به چیزی را دارد که می خواهد. خواسته او گاه آنقدر کوچک است که در برابر این همه تلاش او جهت رسیدن به هدف ، انگشت به دهان می شوید : یک آدامس یا بیسکویت و یا .....
ما بزرگسالان ، ظاهرا طی طریق چنین مسیری زیاد برایمان اهمیت ندارد، شاید چون تشخیص می دهیم اگر آن چیز باشد و نباشد هم می توان زندگی کرد و زیاد مهم نیست ، چون ما نمادها و سمبل های کوچک اما مهم برای زندگی اجتماعی را فراموش کرده ایم و یا بی تفاوتی خود نسبت بدانها ، بی اعتنا شده ایم . ما بجای نالیدن و نومیدی ، لابد باید تلاش مضاعف کنیم تا به دلخواسته خود برسیم ، اما بسیاری از ما افتخار انجام این رسالت را به دیگرانِ متهعد وامی گذاریم و خود به تماشای نتیجه حرکت آنان می نشینیم.
یعنی صداقت و پشتکار کودک برای رسیدن به هدف نهایی و یا غایت مطلوب ، در بسیاری از ما بزرگسالان وجود ندارد.
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
نظرات بینندگان
کلمه متعهد ، صحیح می باشد.