رؤیا ، خیال ، آرزو ، حسرت ...... هر کدام وجهی از زندگی افراد در هر جامعه ای است. تعداد و تنوع آنها در جوامعی که انسانها فرصت برابر آموزش ندارند و یا از عدالت اجتماعی و اقتصادی و حتی فرهنگی ، بی نصیب اند، شدیدتر است. تلخی محرومیت در رسیدن به آمال ، آنچنان در تارو پود این افراد رسوب می کند که سررشته این نرسیدن به دلخواسته های خود را با اصرار به سرنوشت کودکان خود متصل می سازند و از کودک خود علیرغم داشتن استعداد و ذوق و علاقه و رغبتی دیگر ، انتظار ادامه مسیر آرزوهای خود را دارند. می خواستم وکیل شوم ، نشدم پس پسرم حتما باید وکیل شوی .می خواستم پزشک شوم و.....
در گذشته نسبتا دور ، پسران شغل پدران را پی می گرفتند و هنوز این روند در کشورهایی با فرهنگ سنتی حاکمیت دارد. آنان نیز از یافتن و جستن منِ واقعی درون خود محروم می ماندند. آنان به طریقی و کودکان امروز به شکلی دیگر. اصل موضوع همچنان باقی است اما ظاهر قضیه متفاوت گشته است. در این جامعه کلی سرمایه گذاری از سوی والدین ، انجام می گیرد تا فرزندشان مسیر ناقص آرزوها و حسرت های آنان را طی کند. ما بزرگ ترین حق آزادی کودک خود را از او سلب می کنیم و به دنبال مفهوم آزادی در جامعه طغیان می کنیم . ما خود ، گاه بسیار غیرمنطقی ، زورگو و مستبدانه عمل می کنیم ، ما در لباس مهربانی و عشق به فرزند و یک حکومت در لباس ....
پدر و مادر عزیز ،
اگر قرار بود در طول زندگی تان پزشک یا وکیل و.... شوید ، لابد الان چنین بودید . اگر همین ظلم امروز شما نسبت به فرزندتان را در گذشته ، والدین خودتان نسبت به شما روا داشته اند ، پس شما خطای آنان را تکرار نکنید و بزرگ ترین حدود آزادی فرزند خود را در انتخاب رشته و شغل ، محدود نسازید و لذت انتخاب را به او هدیه بخشید. ما هر کدام یک بار با مدت زمان متفاوت زنده ایم ، پس حق والدین بودن را بجا بیاورید و خود را مالک مطلق فرزندان تان حس نکنید.
شما اگر او را به خوبی تربیت نمایید و عزت نفس و اعتماد به نفس را در وجود او تعبیه نمایید ، قدر مسلم او فردی خودساخته خواهد بود و قدم های استواری برای مفید و ارزنده و شایسته بودن برخواهد داشت. شما والدین چراغ راه بزرگ شدن او هستید ، نحوه و چگونگی حرکت برای بزرگ شدن را بر عهده مهارت و توانایی و علایق او قرار دهید. اجازه دهید او مفهوم آزادی و استقلال و توانستن را با انتخاب خود درک کند تا فردا در جامعه ، قدرت پیاده سازی هر یک و پشتیبانی از آنها را بدست آورد. روح آزاد انسانها را به اسارت خود در نیاورید.
با تحمیل نظر خود به فرزندتان در انتخاب رشته تحصیلی در مدرسه و دانشگاه و شغل آینده و حتی انتخاب همسر ایده آل ، آن هم با ایجاد ترس و تحریک عذاب وجدان ، شما زندانبانی مخوف برای او خواهید بود که یاد و خاطره ظلم روا شده را تا آخر عمر ، فراموش نخواهد کرد. گاه حتی با عقده گشایی و یا حس انتقام ، او این مسیر تحمیل شده و رسم غلط والدین خود را به فرزندانش نیز منتقل خواهد ساخت ، اثر تخریب یک نسل سوخته در جامعه از تأثیرات سوء عمل جرم و جنایت بزهکاران در جامعه کم نیست. پس از شبیه سازی کودکان خود به رؤیاها ، خیال ها ، آرزوها و حسرت های خود بپرهیزید تا سلامت روحی - روانی آنان و سلامت جامعه تضمین گردد.
" هرگز به کودک تان نگویید پیشه آینده اش چه باشد. همواره به او ادب و ستایش به دیگران را آموزش دهید، چون با داشتن این ویژگی ها همیشه او نگار مردم و شما در نیکبختی خواهید بود و اگر این گونه نباشد، هیچ پیشه ای نمی تواند به او و شما بزرگواری بخشد. " ( اُرد بزرگ )
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.