هر کسی که به نوعی به حیطه آموزش و پرورش مربوط است و یا ترجیح می دهد که خود را به آن مربوط سازد ، از پرداخت مطالبات سخن می راند. دو نکته به ذهن می رسد :
اولا :کلمه مطالبات از کجا وارد خزانه واژگان وزارت آموزش و پرورش شده است و علت ماندگاری آن تاکنون چیست ؟ ( بیش از یک دهه )
ثانیا : در شگفتم که در بین بیشمار مدیر و مسئول و نماینده و تنوع وزرا، چرا تاکنون فردی نگفته است که از این ساعت به بعد تمامی حق و حقوق فرهنگیان را تحت هر عنوانی ، در وقت قانونی اش پرداخت خواهیم نمود و دردنامه ای به نام " عدم پرداخت مطالبات " نخواهیم داشت.
قدرمسلم تنها وزارتخانه ای که کلمه متعهدوار " دیون " را تبدیل به " مطالبات " نموده است ، وزارت آموزش و پرورش است. همچنان که وظایف شغلی بنده طبق سیاست های مفروض ، برای خود تعریف و حدودی مشخص دارد ، پرداخت به موقع حقوق و مزایای من معلم نیز از وظایف حتمی و اجتناب ناپذیر شمای وزیر هست.
عده ای از همکاران با وعده های شما قبل عملی شدن قول هایتان ، می روند خرید مورد انتظار خود را می نمایند و یا به پشت گرمی آن قرض می گیرند و یا وام دریافت می کنند ، تا نیاز اکنون خود را مرتفع سازند. روزگاری رسم زیبندۀ " دیون " آنان را از ورطه نومیدی می رهاند اما امروز و طی یک دهه با روال غلط عادی شده به نام مطالبات ، آنان در سیاهچاله های بحران اقتصادی خانواده ، دست و پا می زنند.
عدم توان دولت ها در تأمین بودجه درخور برای آموزش و پرورش ، بحران دیروز و امروز نیست ، اصل درد آن است که هیچکس دانش و مهارت حل چنین بحرانی را ندارد.
نبود بودجه بی کفایتی مطلق است و ناتوانی در حل مسأله بی تفاوتی مرضی است که درمان هیچ دردی نیست و نخواهد بود. با حلوا حلوا گفتن دهان هیچکس تاکنون شیرین نشده است. نسخه ای جدید و پویا و عملی تجویز نمایید و از خود بپرسید چرا مطالبات ؟
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.