به نمایندگان ملت
به وزیر آموزش و پرورش
به کارشناسان و برنامه ریزان بالادستی کشور
آیا مسئول دلسوز و کاردانی در این این کشور وجود دارد؟
به دلیل این تنوع، امروز در برخی از مدارس دانش‌آموزان و خانواده های آنان احساس تبعیض می‌کنند و این باعث نوعی عقده روانی و زمینه بی عدالتی در کشور شده است ؛ در حالیکه کشور ما کشور اسلامی و شعار عدالت و اسلام را مبنا و سرلوحه پیشرفت و انجام امور زندگی مردم قرار داده است .مدارسی از قبیل تیزهوشان ، نمونه دولتی، سمپاد، مدارس خصوصی و....با عناوین ونامه های مختلف که در این نامه مجالی برای بحث آن نیست .
درست آن است که همه این مدارس برچیده شود و همه آن ها در یک اسم (مدارس دولتی) ادغام شوند و آموزش وپروش برای همه بک برنامه مشخص و کارشناسی شده و منظم داشته باشد.
درست آن است که اصل تفاوت های فردی برای همه دانش آموزان را در یک کلاس در نظر گرفته شود و باهوش وضعیف وفقیر و ثروتمند به طور مساوی در یک کلاس ، از یک امکانات و از یک معلم ومدرسه برخوردار باشند.
درست آن است که این همه دیوار تبعیض و ناعدالتی و اختلافات طبقاتی در کار آموزش و پرورش برداشته شود و با مهندسی صحیح تمام آحاد و اقشار مختلف جامعه در یک سطح از امکانات تعلیم و تربیت برخوردار شوند.
درست آن است که پسر وزیر ، نماینده ، معلم ، کارگر و فقیر و سرمایه دار .... بدون هیچ گونه تفاوتی و تبعیضی دریک کلاس و از یک امکانات برخودارشوند آن وقت عدالت در این کشور معنی پیدا می کند.
لازم به ذکر است وجود این مدارس خاص در گذشته باعث رشد طولی بدنه آموزش و پرورش گردیده است که با ادغام آن ها می توان کمبود نیرو را در آموزش و پرورش جبران و ساماندهی کرد .
ای کسانی که قلمی در دست دارید و خود را دلسوز و صاحب این کشور می دانید:
آموزش و پرورش مصرف کننده نیست بلکه زیربنای توسعه و تولید فکر هر کشور آموزش و پرورش است پس چرا آموزش و پرورش دغدغه و در اولویت اول کار شما مسئولان نیست.
آموزش و پرورش کمبود نیرو ندارد، ریشه نمام مشکلات آموزش و پرورش در گذشته تا حال مدیریت غلط و سیاسی کردن بدنه آموزش و پرورش بوده است .
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
نظرات بینندگان
احساس تبعیض خیر ، دقیقا خود خود تبعیض. گاه در مسیر جریاناتی واقع می شویم که متوجه قدرت عمق اثرگذاری منفی آن نمی شویم تا این که نوبت به خرابی بصره که می رسد تازه می فهمیم که 39 سال بر ما و فرزندان ما و جریان آموزشی کشور چه گذشته است!!!!!
امید که سطح آگاهی های جمعی خصوصا ما فرهنگیان به آن درجه برسد که مخالفت خود را هنگام آغاز طرحهای ناکارآمد یا پراشتباه ،به موقع ابراز داریم نه بعد اثرگذاریهای عمقی جبران ناپذیر. یکسان سازی آموزشی ضرورت حتمی است اما چگونه؟ دولت به نفوذ مالی مردم در امر آموزش شدیدا وابسته است!!!!!