گروه گزارش/
اسکندر مومنی وزیر کشور در شورای آموزش و پرورش استان همدان از ضرورت سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش با محوریت خیرین سخن گفته و چنین اظهار می کند : توجه به سرمایه‌گذاری در حوزه تعلیم و تربیت و تکریم معلمان باید مورد توجه قرار گیرد . ( این جا )
سید حمید پورمحمدی رئیس سازمان برنامه و بودجه کشوردر نشست با جمعی از خیرین و اعضای جامعه خیرین مدرسه‌ساز کشور 29 دی ماه می گوید : ( این جا )
تمام کسانی که امروز در جامعه موفق‌اند به برکت همان صندلی، میز و مدارسی است که خیرین عزیز مهیا کرده‌اند، به همین جهت قدردان زحمات شما خوبان هستم و از خداوند متعال برای شما عزت و سربلندی خواهانم .
همدلی و مشارکت مردم، کلید حل تمام چالش‌های پیش روی کشور است. ما می‌توانیم با این اراده و همراهی، همه نیازهای کشور را برطرف کنیم و ایرانی آباد و سربلند بسازیم » .
آیا واقعیت همان است که مقامات و مسئولان بیان می کنند ؟
علی راد؛ مدیرعامل جامعه یاوری فرهنگی در میزگرد تخصصی «مدرسه سازی و مدرسه یاری در ایران» که با هدف بررسی چالش‌ها و فرصت‌های این حوزه و طرح انتظارات از سیاست گذاران و دولت در دی‌ماه سال 1403 برگزار شد به نکات قابل تاملی اشاره می کند : ( این جا )
« یکی از چالش‌هایی که وجود دارد، سیاست‌های متفاوت رؤسای سازمان‌‌هاست. جامعه یاوری فرهنگی 40 سال سابقه در این زمینه دارد و از ابتدا هم با هدف مدرسه‌سازی تشکیل شده است و در 15 سال اخیر درگیر مدرسه‌یاری هم بوده است، اما سیاست‌های متفاوتی در رؤسای سازمان دیده شده است. البته نام نمی‌برم، زیرا براساس حرکتی که صورت گرفته، فراز و فرودها مشخص است. اگر در سازمانی سند جامعی شکل بگیرد شاید بتواند به مدرسه‌سازی کمک کند که سازمان نوسازی متولی اصلی این کار در ایران است و طبیعتاً تمام مؤسسات و افراد باید با آن هماهنگ شوند؛ از جمله خود جامعه خیرین مدرسه‌ساز به عنوان یک مؤسسه بزرگ‌تر و جامعه بزرگ‌تر که این فضای همکاری را دارند. اگر در آنجا اتفاق مهمی بیفتد و این انسجام شکل بگیرد قطعاً تأثیرش را می‌گذارد. پرسش « صدای معلم » آن است که چرا در پرتال وزارت آموزش و پرورش و سایت های دولتی سخنان و نقطه نظرات خیرین منعکس نمی شود و فقط شاهد سخنرانی های مسئولان هستیم ؟
در وزارت آموزش و پرورش و سازمان نوسازی مدارس، نکته‌ای که در این مدت حس کردیم این است که گویی در دو جزیره متفاوت حرکت می‌کنند؛ در صورتی که سازمان نوسازی، بازوی عمرانی آموزش و پرورش است. گاهی اوقات اتفاقاتی که در نوسازی تجربه می‌کنیم به این صورت است که گویی آموزش و پرورش کاملاً با آن بیگانه است و در دو فضای متفاوت حرکت می‌کنند. همین تغییر در دو تا سه نوبت، موجب تشخیص اولویت یا از طرف آموزش و پرورش یا نوسازی بود برای اینکه در چه مناطقی چه مدارسی ساخته شود. بنابراین این نکته قابل تعمقی است که چرا وزارت آموزش و پرورش با بازوی عمرانی خود یعنی سازمان نوسازی آن قدر فاصله دارند.
یکی از نکاتی که موجب دلسردی خیرین می‌شود مربوط به محتواها است. گاهی اوقات با افرادی مواجه می‌شویم که برای ساخت مدرسه تمایل دارند اما موضوعات محتوایی، آن‌ها را دلسرد می‌کند. آموزش و پرورش فضایی است که همه فضای آماری کشور با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. به این معنا که به هر شخصی مراجعه کنیم بالأخره یکی از وابستگانش با آموزش و پرورش ارتباط دارد، اما عدم توانمندی در موضوعات محتوایی و شکل‌گیری یک آموزش مؤثر از این طرف در ساخت مدرسه نیز تأثیر می‌گذارد.
گاهی با خیرین صحبت می‌کنیم و می‌گویند مدرسه بسازیم که چه بشود؟
بنابراین اگر آموزش و پرورش در جای خودش تأثیرش را به درستی بگذارد، شاید مدرسه‌سازی نیز بتواند رشد مؤثری داشته باشد .
سازمان نوسازی بیشتر خیّر را مانند یک بانک نگاه می‌کند گویی که فقط جیب او مهم است. واقعیت ماجرا این طور است و کمتر مشارکت یک خیّر و افزایش اثرات اجتماعی کار یک خیّر در آموزش و پرورش دیده می‌شود. البته در برخی از قسمت‌ها و استان‌ها این نگاه وجود دارد. از دست‌اندرکاران سازمان‌های نوسازی یک جمله‌ای می‌شنویم و آن اینکه به خیّر می‌گویند شما پول بدهید و با بقیه‌اش کاری نداشته باشید. یعنی گویی فقط و فقط روی پول متمرکز هستند. بنابراین مسئولین نگاهشان عمیق نیست و باید این رویه را اصلاح کنند.
تأثیرات اجتماعی خیرین در ساخت مدرسه بسیار فراوان است که بخش مالی آن بسیار کوچک است. ما به عنوان یک مؤسسه خیریه در خیلی از پروژه‌ها حدود 20 درصد از مبلغ کل را پرداخت می‌کنیم اما حضور مردم و حضور پتانسیل‌های اجتماعی برای هم‌افزایی مؤثری که در آموزش و پرورش باید اتفاق بیفتد، پارامتر بسیار مهمی است که گاهی اوقات خیلی‌خیلی کم دیده می‌شود. در بسیاری از استان‌ها با تغییر یک مدیرکل، فضای استقبال و پذیرش خیّر عوض می‌شود » .
پرسش « صدای معلم » آن است که چرا در پرتال وزارت آموزش و پرورش و سایت های دولتی سخنان و نقطه نظرات خیرین منعکس نمی شود و فقط شاهد سخنرانی های مسئولان هستیم ؟
آیا وزارت آموزش و پرورش و سازمان نوسازی ، توسعه و تجهیز مدارس کشور به عنوان یکی از سازمان های اقماری آن نگاه و اراده ای به تدوین و طراحی عملیاتی آن « سند جامع » داشته و دارند ؟
استفاده و بهره گیری از پتانسیل جامعه برای مدرسه سازی در کنار توجه به نقدها و پیشنهادات خیرین مهم است اما نکته ی مهم تر آن است که حاکمیت جمهوری اسلامی مطابق قانون اساسی نمی تواند و نباید تعهدات و وظایف خود نسبت به آموزش و پرورش را برون سپاری نماید و البته این نکته مورد تایید مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور نیز می باشد .
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
تا جاییکه حتی مدرسه ها کاغذ و ماژیک هم از بیرون طلب می کنند. تاسف براین سیکل معیوب.
کاش آقای پزشکیان دستور اخذ مالیات واقعی را صادر میکرد و جهت توسعه فضای آموزشی از مجاری اداری درصدی از کل مالیات اخذ شده صرف مدرسه سازی میشد ...
بسیاری از کسانی که کارهای اینگونه می کنند امتیازاتی به دست می آورند
کاش به جای ساخت مدرسه و بیمارستان، اشتغال زایی می کردند یا به وزارت فشار می آوردند که وظایف قانونی را درست انجام دهند
درحالیکه دو مدرسه در منطقه ۱۹ دربش بسته شده و درحال ریزش است
هزینه میلیاردی در اداره آموزش و پرورش چه معنایی دارد
به جای ساختمان اداری با یک شرکت مجلل روبرو خواهیدشد
آنقدربودجه دارند که دریک اتاق پنجاه متری در فاصله های کم ال ای دی نصب شده
معنای این ریخت وپاش بی رویه چیست؟
چرا بودجه تعمیرات مدارس باید باهزارمنت توسط مدیران ازجیب مردم تامین شود و در اداره چنین بودجه هایی خرج شود
آیامسئولی نیست از رئیس محترم سوال کند
آیاسرفصل خرج این پولهافقط در اداره است ومدیر درخرج این پول در مدارس اختیار ندارد؟؟؟
ووووو