زینی وند : آقای استاندار ! شما به عنوان رئیس شورای آموزش و پرورس استان در همه ابعاد باید به آموزش و پرورش کمک کنید !

صدای معلم :

چند درصد از قانون تشکیل شوراهای آموزش و پرورش تاکنون اجرایی شده است ؟

زینی وند :

واقعیت این است که چالش های فرا رو برای قانون شوراها فراوان است .

شما در بحث تقویم آموزشی قوانین مزاحمی که به صورت موازی و بعدا مورد تصویب قرار گرفته است برخی از مواد این قانون را دچار مشکل کرده است .

در مورد تقویم آموزشی قبلا مجلس مصوبه ای داشته است که زمان شروع و پایان سال تحصیلی را کاملا مشخص کرده است .

گفته شده از اول مهر تا پایان خرداد .

این جا دیگر اختیاری برای شوراهای آموزش و پرورش استان ها نمی ماند که در این مورد اظهار نظر کند . تقویم آموزشی را خودش تدوین و مشخص کند .

این که این قانون چقدر محقق شده است و مواد این قانون عملی شده است بخشی مربوط به خود ما است و یک قسمت خارج از حوزه وزارتخانه است .

در بحث ماده 16 که مربوط به خود ماست می گوید باید زمینه مالکیت زمین ها برای آموزش و پرورش و تصویب در کمیسیون 5 ماده قانونی حتما ایجاد شود .

شهرداری ها زمین را مشخص می کنند . به ما می گویند 10 قطعه مربوط به آموزش و پرورش است و شما می توانید این زمین ها را خریداری کنید و این ها کاربری آموزشی دارند .

زمین هایی که کاربری آموزشی دارند چند نوعند :

بخشی مربوط به اشخاص هستند  یعنی مالکیت شخصی دارند . آموزش و پرورش باید حق آن فرد را پرداخت کند . زمانی که با محدودیت منابع مواجه می شویم در ماده 16 با بن بست مواجه می شویم .

بخشی هم مربوط به سایر دستگاه می شود .

مثلا در همین شهر تهران در چند سال گذشته اعلام کردند . گفتند زمین هایی که کاربری آموزشی دارند 2 سال وزارت آموزش و پرورش حق دارد ، اگر پول برای خرید این ها دارد واگذار می شود .

در برخی مناطق واگذار کردند . وقتی ما آمدیم در برخی استان ها زمین ها را پس گرفتیم .

در خیلی از استان ها مصوب کردیم . بیش از 25 استان مصوب کردیم و استاندار پذیرفته است . کارگروهی تشکیل دادیم . کارگروه تعیین تکلیف اراضی که کاربری آموزشی دارند چون این اراضی 3 گونه هستند : یک سری اراضی کاربری آموزشی دارند و در اختیار آموزش و پرورش است .

دیگری کاربری آموزشی دارند و در اختیار راه و شهرسازی است .

یک سری کاربری آموزشی دارند و در اختیار شهرداری هستند .

در کارگروهی با ریاست معاون عمرانی استاندار مصوب کردیم و به شدت هم روی این موضوع حساس هستم  و دارم پی گیری می کنم  که کلیه این زمین هایی که کاربری آموزشی دارند باید مشخص شوند و در اختیار آموزش و پرورش قرار بگیرند . چون معتقدم این سرمایه ها متعلق به نسل های آتی کشور هستند .

ما نباید در سال های آینده با مشکل فضای آموزشی مواجه باشیم ، به همین خاطر نمی شود گفت چه میزان از این قانون محقق شده است .

به این خاطر که چالش ها فقط مربوط به خود ما نیستند .

حوزه فرا وزارتی ما است و دستگاه های بیرون از آموزش و پرورش هستند و در داخل وزارت آموزش و پرورش هم با یک سری دستور العمل های دست و پاگیر متاسفانه مواجه هستیم .

رسول پاپایی :

نکته ای را خدمت دوستان عرض کنم چون من از جنس " رسانه " هستم .

یکی از گیرهای ما در آموزش و پرورش این است که دوستان ما در حوزه رسانه معمولا مطالبی برایشان جذاب است که مخاطب پسند باشد .

طی دو سال گذشته خدمت آقای زینی وند هم گفتم .

بررسی ها نشان می دهند در حوزه شوراها و این که مشارکت به عنوان یک دغدغه ملی است به جز آقای پورسلیمان که نقد زده است سایر رسانه های مطرح کشور وارد این حوزه نشده اند !

اگر می خواهیم شفاف باشیم علت این است که دوستان ما در حوزه رسانه ها نسبت به قانون شوراها اشرافی ندارند  !

و چون اشراف ندارند طبیعی است که  طرح پرسش هم نداشته باشند .

و این خلایی است که ما باید به عنوان " متولی شوراها " آن را برطرف کنیم و رسانه ها را با این قانون کمی آشنا کنیم که دغدغه  شود .

زینی وند :

واقعیت این است و این سوالی که آقای پورسلیمان پرسیدند که چقدر از این قانون اجرایی شده است و چه میزان از ظرفیت آن محقق شده است یکی از آن موارد ، فقدان نگاه ملی به آموزش و پرورش است .

اگر همه مدیران اجرایی کشور بدانند که آموزش و پرورش آیینه ی تمام نمای فردای جامعه ماست . اگر امروز آموزش و پرورش کارآمد و پاسخ گو و مسئولیت پذیری داشتیم و اگر توانستیم یک نسل  متعهد و معنویت آفرین و پرسشگری تربیت کنیم و بتوانیم نیارهای جامعه را پاسخ دهیم ، آینده جامعه قطعا آینده رو به رشدی است ؛ مطمئنا دغدغه ی همه آموزش و پرورش خواهد بود .

وقتی آموزش و پرورش کشورهای  دنیا را بررسی می کنید یکی از مهم ترین دل نگرانی های مسئولان وضعیت آموزش و پرورش است  و شناخت یک جامعه برای آن که متوجه شویم در مسیر درست توسعه قرار دارد باید به آموزش با کیفیت در کنار امنیت ، سلامت و سایر مولفه ها توجه کنیم .

اول آموزش با کیفیت است و به همین خاطر سرمایه گذاری در آموزش را بزرگ ترین سرمایه گذاری می دانند .

مقام معظم رهبری در تمام دیدارهایی که با فرهنگیان داشتند معمولا به این نکته اشاره دارند که هر چه شما در آموزش و پرورش هزینه کنید سرمایه گذاری برای آن دستگاه و نه فقط برای آموزش و پرورش است .

اگر دوستان ما در پلیش می خواهند دغدغه امنیت نداشته باشند و اگر آموزش و پرورش پویا و فعال و اثربخشی داشتیم مطمئنا این دل نگرانی ها وجود نخواهد داشت .

به همین خاطر این فقدان نگاه ملی به آموزش و پرورش از مواردی است که در کمک به اجرای قانون شوراهای آموزش و پرورش می تواند تاثیرگذار باشد .

و مورد دوم نبود یک نهاد سیاست گذار در بحث شوراهای آموزش و پرورش است .

ما سال گذشته این حساسیت را ایجاد کردیم .

وزیر محترم آموزش و پرورش در جلسه استانداران حضور پیدا کرد و دغدغه ها را اعلام کرد ، انتظارات را بیان کرد .

آقای استاندار !

شما به عنوان رئیس شورای آموزش و پرورس استان در همه ابعاد باید به آموزش و پرورش کمک کنید .

جالب است بدانید سال گذشته چند استان با پی گیری هایی که داشتیم رئیس پروژه ی مهر فرمانداران و بخشداران بودند .

در مرکز استان  استاندار است و در مراکز و بخش ها فرمانداران بودند .

زمانی که مسائل آموزش و پرورش را دیدند و حتی مسیر رفت و آمد دانش آموزان را بررسی کردند که  با کوچک ترین کمک وزارت راه این مسیر می تواند تسطیح شود در بحث پروژه ی مهر کمک های بسیار خوبی انجام شد .

اگر این احساس مسئولیت در همه ی مسئولان نسبت به آموزش و پرورش ایجاد شود مشکلات حل خواهند شد .

در هیچ جای دنیا آموزش و پرورش به تنهایی نمی تواند پاسخ گوی همه ی مسئولیت های خودش باشد چون انتظارات مردم از آموزش خیلی فراتر رفته است .

زمانی که آموزش و پرورش می خواست کارش را انجام دهد غیر از معلم و خانواده و مدرسه رقیب دیگری نداشتیم ؛ الان رقیب ما آن نظام ارتباطات جهانی و نظام آموزشی فضای مجازی است .

باید همه دستگاه ها به کمک آموزش و پرورش بیایند .

بخش نخست

ادامه دارد