معلمان از رییس جمهور بخواهند که نجفی را به عنوان وزیر آموزش و پرورش معرفی کند/نجفی به عنوان حامی اصلی دانش آشتیانی الان خودش را کنار کشیده و همچنان نقش منتقد و رییس محبوب کمپین مطالبات معلمان را بازی می کند !

   آقای نجفی در گرما گرم انتخابات وعده تشکیل کمپین مطالبات فرهنگیان از دولت دوازدهم را داد و گفت : "خود من هم عضوی از این کمپین خواهم شد تا به اتفاق همه فرهنگیان مطالبات معطل مانده معلمان را به جد پی گیری کنیم ." نجفی افزود :"اصلی ترین مطالبه ای که به اتفاق آراء، مورد تاکید قرار گرفت؛ بالا بردن سهم بودجه آموزش و پرورش از بودجه عمومی کشور است. "

 نجفی در ادامه گفت: " در دولت تدبیر و امید این سهم به حدود ده درصد رسید که البته اگر چه مطلوب نیست؛ اما با توجه به معضلات فراوان اقتصادی که میراث دولت قبل بود، می تواند مورد قبول باشد." نجفی با اشاره به تفاوت بودجه مصوب و عملکرد بودجه گفت: "اگر بودجه عملکرد را اگر در نظر بگیریم، بودجه آموزش و پرورش بیش از 15 درصد از بودجه عمومی را به خود اختصاص می دهد. "

بودجه مصوب آن مبلغی است که رسما در مجلس تصویب می شود. سهم بودجه مصوب سال 96 آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت کمتر از 32 هزار میلیارد تومان است. اما هزینه های آموزش و پرورش معمولا بیش از بودجه مصوب است ؛ مثلا ممکن است در سال جاری به 37 هزار میلیارد تومان برسد. این مبلغ را عملکرد بودجه می گویند  (عملکرد بودجه = بودجه مصوب + کسری بودجه ) اگر فرمایش آقای نجفی در مورد عملکرد بودجه (15 درصد بودجه عمومی ) درست باشد قاعدتا در سال 95، دولت بیش از 14 هزار میلیارد کسری بودجه آموزش و پرورش را تامین کرده و درسال جاری هم قاعدتا باید بیش از 16 هزار میلیارد اضافه بر بودجه مصوب به آموزش و پرورش بپردازد. تفاوت بین بودجه مصوب و  عملکرد بودجه حدود یک تا یک و نیم درصد است و 5 درصد درست نیست.  

نجفی در جریان انتخابات خواسته مهم معلمان را اعلام کرد :"مطلوب این است که سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی، به بیش از بیست درصد و از تولید ناخالص داخلی به بیش از 6 درصد برسد." بنابراین دو مطالبه اصلی کمپین معلمان به رهبری دکتر نجفی اختصاص 20 درصد از بودجه عمومی دولت و 6 درصد از تولید ناخالص داخلی است. بودجه عمومی دولت در سال 96 ، 320 هزار میلیارد تومان است. 20 درصد آن می شود 64 هزار میلیارد تومان ، یعنی دو برابر بودجه فعلی . تولید ناخالص داخلی ایران سال گذشته حداقل  420 میلیارد دلار برآورد شده است. 6 درصد این مبلغ بیش از 25 میلیارد دلار است که اگر تبدیل به تومان شود حدود 90 هزار میلیارد تومان  یعنی 28 درصد بودجه عمومی دولت خواهد شد.

به طور متوسط مطلوب این است که حدود 25 درصد بودجه عمومی دولت را به آموزش و پرورش بدهند.

آقای نجفی در گرما گرم انتخابات پیش بینی کرد: " آموزش و پرورش در اولویت کارهای دولت قرار خواهد گرفت. "  وی گفت: " قطعا در دولت دوم آقای روحانی، با مدیریت وضعیت تحریم های خارجی و ایجاد ثبات اقتصادی در فضای داخلی، وضعیت مناسبی برای توجه به مباحث زیر بنایی تر مانند آموزش و پرورش فراهم می شود."

به نظر می رسد که اولویت یعنی اینکه در آذرماه امسال که بودجه سال 97 دولت تقدیم مجلس می شود مطلوب فوق تحقق پیدا کند . آموزش و پرورش در اولویت اقتصادی دولت قرار گیرد و بدون چک و چانه بین 20 تا 28 درصد بودجه عمومی دولت به آموزش و پرورش اختصاص یابد. نجفی اینجا پیش بینی می کند که درآمدهای دولت افزایش پیدا کرده و دولت سهم بیشتری برای رفاه مردم و بودجه آموزش و پرورش اختصاص می دهد ؛ این پیش بینی بر چه پایه ای استوار است؟  نجفی به عنوان اقتصاد دان باید اول منابع تامین اعتبار برای افزایش دو تا سه برابری بودجه آموزش و پرورش را نشان بدهد.

آقای نجفی در متنی که اخیرا از ایشان در گروه های تلگرامی منتشر شده ، گفته که لیستی از "اصلی ترین خواسته ها و انتظارات فرهنگیان کشور" را در دست دارد. این لیست توسط "جمعی از دوستانی که در ستاد فرهنگیان جناب دکتر روحانی" گرد آمده بودند آماده شده بود. اما دو دلیل " مانع اعلان خواسته ها و نظرخواهی از فرهنگیان علاقه مند شده است." اول اینکه دوستان توصیه کرده اند "تا زمان تعیین تکلیف وزیر آموزش و پرورش دولت دوازدهم دست نگه داریم" دلیل دوم این است که ایشان خواسته اند"  از آراء جمع بزرگتری از صاحبنظران و دست اندرکاران بهره برده شود." اگر مبنا را مطالبات معلمان بگیریم اصلی ترین خواسته ها همان هایی است که نجفی در انتخابات اعلام کرد، یعنی افزایش چند برابری بودجه و به تبع آن  افزایش حداقل دو برابری حقوق و مزایای معلمان. در گروه تلگرامی کمپین مطالبات هم که بعد از پیام نجفی راه اندازی شده بیش از 90 در صد خواسته ها معیشتی و مالی است.  

در یادداشتی در صدای معلم در 10 خرداد 96  ( اینجا ) نوشتم : "نجفی  از منظر اصول فکری به عنوان یک اقتصاد دان لیبرال با پخش پول و توزیع هلی کوپتری پول مخالف است. اما می داند که معلمان تصور منجی از او دارند و نمی خواهد این تصور بشکند."

نجفی بارها گفته که بودجه کنونی آموزش و پرورش حداکثر توان اقتصادی دولت است .با این حال در جمع معلمان شعارهای معیشتی و افزایش دو سه برابری بودجه می دهد . کدام حرف نجفی را باورکنیم؟

نجفی از یک طرف اختصاص ده درصد بودجه عمومی دولت به آموزش و پرورش را "قابل قبول" می داند و از طرفی در راس کمپینی قرار می گیرد که خواستار سهم 20 تا 30 درصدی از بودجه برای آموزش و پرورش است.

  در جمع فعالان و تشکل های معلمی مثل یک فعال صنفی حرف می زند اما در جایگاه مشاور ارشد رییس جمهور ،  اقتصاددانی طرفدار بازار و کاهش هزینه های جاری دولت است.

نکته این است که ظاهر شدن در نقش نماینده صنفی و سیاسی معلمان با مبانی فکری نجفی اقتصاددان جور در نمی آید. راه حل نجفی و دوستانش پیدا کردن "منابع جدید غیر دولتی" برای تامین هزینه های  آموزش و پرورش از طریق افزایش تعداد مدارس غیر دولتی و اخذ کمک های مالی اولیا در مدارس دولتی با مصوبه انجمن است.

شاید خیلی ها به یاد ندارند که نجفی در نیمه اول دهه 70 مبتکر مدارس نمونه مردمی بود. مدارس نمونه مردمی همان مدارس دولتی بودند که بر اساس مصوبه انجمن از دانش آموزان شهریه می گرفتند. در این منظومه فکری در واقع همه راه ها به جیب مردم ختم می شود. در تفکر نجفیِ اقتصاددان، افزایش بودجه دولتی آموزش و پرورش نه امکان پذیر است و نه مفید. اما نجفی دچار نوعی "رودربایستی سیاسی" با معلمان است و نمی خواهد با بیان صریح نظراتش معلمان را از خود برنجاند و محبوبیت خود را در معرض خطر بگذارد.

مسیری که نجفی برای پیگیری مطالبات کمپین معلمان پیشنهاد کرده است هم بسیار جالب است.

" تعدادی از دوستان توصیه کردند که تا زمان تعیین تکلیف وزیر آموزش و پرورش دولت دوازدهم دست نگه داریم و پس از انتخاب وزیر پیشنهادی موارد را با ایشان در میان بگذاریم تا آن بخش را که تایید می فرمایند با رئیس جمهور محترم مطرح و در برنامه پیشنهادی خود به مجلس منظور دارند."

انگار که وزیر پیشنهادی قرار است از کره مریخ بیاید و هیچ اطلاعی از مشکلات آموزش و پرورش ندارد!

وزیر (هرکس باشد ) زیر بار تعهدات مشخص و دارای عدد و رقم نمی رود. به علاوه نجفی بهتر از همه می داند که وضع اقتصادی دولت دوازدهم تغییر اساسی نکرده است. البته کمپین می تواند از طریق بسیج معلمان و تظاهرات و راهپیمایی و اعتصاب به دولت در سطح اجتماعی فشار وارد کند،  اما قطعا نجفی در راس کمپینی برای فشار بر دولت روحانی قرار نمی گیرد.

من معتقدم که در چهار سال آینده تحول عمده ای در بودجه آموزش و پرورش و اصولا در اقتصاد کشور رخ نمی دهد. هرکس وعده رفاه و پخش پول بدهد دنبال یک پروژه سیاسی است. حقوق معلمان و سایر کارمندان با شیب ملایم و حول و حوش سالی 10 درصد (کمی بیشتر از نرخ تورم) اضافه می شود. اگر کسانی برای دل ربایی از معلمان وعده  افزایش جهشی بودجه آموزش و پرورش را می دهند باید  از آنها پرسید درآمدهای دولت برای این جهش از چه منبعی افزایش می یابد؟ از محل مالیات ؟ از فروش نفت ؟ از ترانزیت کالا ؟ از صادرات گاز به اروپا ؟

ما از بزرگانی مانند آقای دکتر نجفی و دکتر نیلی آموخته ایم که اقتصاد علم است و روندهای اقتصادی قابل پیش بینی هستند. دولت رفاه پیامد رشد و توسعه یک کشور است. اگر یک دولت با در آمد محدود و هزینه بالا وعده رفاه بدهد قطعا در حال فریب مردم است . البته می شود حقوقها را 30 درصد اضافه کرد و با ترفند تورم ، 40 درصد از جیب مردم برداشت !

من قبلا گفته بودم که اگر نجفی وزیر آموزش و پرورش شود نوعی خودکشی سیاسی است و ظرف شش ماه محبوبیت خود را از دست می دهد اما به نظر من الان ضروری است که معلمان از رییس جمهور بخواهند که نجفی را به عنوان وزیر آموزش و پرورش معرفی کند .

   تا یک دور نجفی وزیر نشود توهم معلمان فرو نمی ریزد.

چه خوب است رییس کمپین مطالبات معلمان خودش در جایگاه اجرایی بنشیند و وعده های خود و مطالبات معلمان را عملی کند. اما نجفی نقش اجرایی در آموزش و پرورش را نخواهد پذیرفت. او می خواهد وزیرساز و رهبر و محبوب معلمان باشد و زیر بار مسئولیت اجرایی در حوزه پردردسر آموزش و پرورش نمی رود.

دانش آشتیانی وزیر مورد حمایت نجفی بعد از 9 ماه در باتلاق مشکلات غرق و تبدیل به یکی از نامحبوب ترین وزرای آموزش و پرورش شد. در حالی که نجفی به عنوان حامی اصلی او الان خودش را کنارکشیده و همچنان نقش منتقد و رییس محبوب کمپین مطالبات را بازی می کند.

نجفی هر موقع بخواهد تشکل ها را به خط می کند و در تعیین وزیر نقش تعیین کننده ای دارد اما ذره ای مسئولیت قبول نمی کند.  

نجفی 9 سال وزیر آموزش و پرورش بوده و در دوره او معلمان در جایگاه بسیار ضعیفی قرار داشتند.

آقای نجفی قبلا گفته است که عوامل ذینفع در آموزش و پرورش 4 گروهند :

1- معلمان . 2- کارشناسان . 3- دانش آموزان .4 اولیا.

حالا چه شده که آقای نجفی در دو سه سال اخیر فقط بر نقش فرهنگیان (کارکنان ) آن هم در چارچوب چند تشکل اصلاح طلب تاکید می کند .

جایگاه آن سه گروه دیگر به خصوص دانش آموزان و اولیا در منظومه فکری ایشان کجاست؟ آقای نجفی معمولا در نقش نماینده صنفی – سیاسی معلمان ظاهر می شود و راه اندازی کمپین فعلی هم در همین راستا است. آقای نجفی با کدام معیار تربیتی و آموزشی معتقدند وزیر باید نماینده و منتخب معلمان باشد؟ حمایت سیاست مداران  از معلمان برای دست یافتن به مقاصد سیاسی است و گرنه از این همه شعار چه چیزی نصیب معلمان شده است؟  

من از علاقه مندان نجفی هستم و ایشان را سیاست مداری در قد و قواره ملی می بینم. اما هر چند سیاست ناگزیر تاحدی با پوپولیسم آغشته است. اما یک سیاستمدار باهوش باید تعادل را رعایت کند و گرنه اعتماد گروه هدف را از دست می دهد. 

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید