خداوند متعال با آیه ی اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ اغاز گر تحول عظیم در جهان هستی گردید و مبعث پیامبر عظیم شان اسلام را رقم زد و گرد تاریکی هایی که بر چهره غم آلوده بشیرت نشسته بود را زدود و آهنگ هدایت بشری را در طول قرون و اعصار را به احترام این انسان کامل و هدایت گر را ضمانت کرد .
آغاز سخن خداوند متعال با خواندن شروع شد و اینکه خداوند علم خواندن بر پیامبر امی اسلام نهاد و شروع مبعث بهترین انسان و مخلوق خود را با علم رقم زد .
حال اینک علمی را که مورد احترام و ستایش خداوند هست ، آموزش دهندگان علم در کجا قرار دارند معلمینی که شغل انبیا را انتخاب کرده اند با دلی سرشار ناامیدی ، پرخون و سرخوردگی روزگار محنت باری را در جامعه و خصوصا در نزد خانواده های خود می گذرانند.
اگر موفقیت کشور اسلامی با رعایت اصل عزت و سربلندی مد نظر است باید به معلمین این کشور ،با استعانت از خدا روی عزت برگردانده شود تا بیشتر از این فاجعه ای که بر اثر ندانم کاری های دولت ها بر سر این قشر فرهیخته آمده است ادامه پیدا نکند و سر خوردگی این قشر بیشتر از این به نسل های آینده ساز این کشور عزیز سرایت نکند که در آینده نه چندان دور ما شاهد بسیاری از مسائل و رویدادها در آینده خواهیم بود .
تعجب می کنم که صدای معلم رسالتش را فراموش کرده و در این زمان که تاکنون برنامه های ارائه شده از نامزدهای ریاست جمهوری هیچ کدام اولویت شان آموزش و پروش نیست و اصلا برنامه ای در این حوزه ارائه نکرده اند چرا سکوت اختیار کرده اید و این باید دغدغه شما به عنوان تنها صدای معلمان باشد و از نامزدها برنامه بخواهید تا مشخصا فرهنگیان کشور بدانند که در جایگاهی قرار دارند.
در این مختصر به بعضی از مسائل مهم و پیش رو در حوزه ی آموزش و پروش اشاره می کنم :
1- امنیت ملی کشور با جنگ فیزیکی چند کشور به اصطلاح ابر قدرت به خطر نمی افتد چرا که آنها ضرب شصت از ما در هشت سال دفاع مقدس و در جنگ های نیابتی و در سوریه و لبنان و عراق و یمن و حتی در حوزه ی اروپا در کشور مسلمان بوسنی و ... خورده اند بلکه تهدیدات امنیت ملی کشور در آینده فقط مربوط به آموزش و پرورش است که ما معلمین از نزدیک آن را لمس می کنیم که به چند مورد از صدها موردی که وجود دارد اشاراتی می کنم :
الف) سرخوردگی معلمین و دانش آموزان مخالفت های شدیدی با انقلاب و نظام را در پی دارد و آن هم به خاطر بی عدالتی های گسترده از طرف دولتمردان در این حوزه صورت گرفته است .
ب) عدم اعتماد به نظام و اینکه نظام ما معلمین را فراموش کرده است و این طور وانمود می شود که انگار معلمین کشور کارمندان دولت نیستند.
2) فرهنگیان کشور در سال های قبل اگر خواسته صنفی داشتند این خواسته ها در در قالب تجمعات در سراسر کشور به گوش ناشنوای مسئولین می رسانند و بعد از برخوردهای نابخردانه و ناصواب و از روی بی فکری و کج سلیقگی با فرهنگیان این اعتراض ها به درون کلاس های درس کشیده شده است و پشت درهای بسته و انتقال آن به حدود 30 نفر فکر و اندیشه که آینده سازان کشور و مسئولین آینده کشور هستند دشمن در کنارمان و در بین مان بدون هیچ هزینه ای راهبرد هایش را به پیش می برد و آقایان هنوز خوابند مثل آن دزدی است که داشت قفل مغازه ای را می برید به اوگفتند چه می کنی گفت تار می زنم گفتند چرا صدا ندارد ، دزد گفت فردا صدایش را می شنوید !
3) مگر کارمندان سایر ادارات چه گلی برسر این کشور می زنند که فرهنگیان از آن غافل اند در صورتی که اگر بنابر مقایسه باشد کار مفید یک فرهنگی در طول هفته 24 ساعت می باشد که فقط اگر دانش آموزان امروزی را بتوان کنترل کرد و تدریس انجام داد واقعا کار بزرگی است ولی کار مفید سایر کارمندان به گزارش دولت در هفته 11 ساعت است.
4) آیا قوانین صادره از طرف مجلس و اجرای آن شامل همه کارمندان دولت می باشد ؟ پس چرا در مورد اجرای قوانین لایحه خدمات کشوری بین کارمندان و فرهنگیان تبعیض های متعددی از طرف دولت اعمال می شود ؛ آیا این حق الناس نیست ؟
5) اکثر کشورها به آموزش و پروش نگاه ملی دارند چراکه پیشرفت کشورشان را از نظر اخلاقی و علمی در گرو توجه ملی به آموزش و پروش می دانند و کشورهایی که این نگاه را داشتند امروز جزء کشورهای پیشرفته به حساب می آیند.
6) چرا در صدا و سیما تاکنون برنامه تلویزیونی مختص جامعه بزرگ فرهنگیان نداشته و نداریم ؟ مگر سرنوشت یک کشور با عالمان و فرهیختگان آن کشور رقم نمی خورد ؟
در صداو سیما برای فوتبال چند ساعت آنتن زنده در اختیارشان هست ؟ آیا در کل شبکه ها یک ساعت حق جامعه میلیونی آموزش و پرورش نیست ؟
امروز و در برهه حساس باید برنامه ریزهای کشور مبنا و اصولش آموزش و پرورش باشد نه زبانی بلکه عملا آموزش و پرورش دغدغه نظام شود و گرنه ضرباتی که خدای ناکرده بر نظام در آینده از طرف این حوزه وارد می آید جبران ناپذیر است و آن وقت نه از دست کسی کاری برمی آید و نه کشوری می ماند که کسی رئیس جمهور آن شود !
حضرت امام (ره) بارها از بی اعتمادی مردم به نظام سخن به میان می آورد و آن را خسارتی جبران ناپذیر بیان می فرمودند.
بنابراین شما نامزدهای ریاست جمهوری که خود را در یک امتحان و انتخاب بزرگ قرار داده اید اگر به آموزش و پروش نگاه خاص نداشته باشید و در برنامه هایتان جزء اولویت هایتان نباشد و از این بابت خسارتی متوجه نظام جمهوری اسلامی ایران شود در برابر خدا و شهدایی که جان شان را برای حفظ ایران اسلامی عزیز دادند مسئول هستید و باید در پیشگاه خداوند پاسخگوی عملکردتان باشید .
والعاقبه للمتقین
و السلام علی من اتبع الهدی
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
برای سایر ادارات بودند جز آ پ
به همین خیال باش
آزموده راآزمودن خطاست
نون معلمی چه لذتی داشت
شاگردت از یه فرسخی مثل بید
ز هیبت معلمیت می لرزید
تو مهمونی جای تو صدر مجلس
زبونزد سوسن و سرو و نرگس
تموم دخترای این آبادی
می دیدنت تو پیرهن دامادی
عزت و احترام و جایگاهی
معلمی نگو، که پادشاهی