نامه یک معلم به دکتر حسن روحانی ، ریاست محترم دولت تدبیر و امید

 باسمه تعالی

حجت الاسلام جناب آقای دکتر روحانی

رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران

سلام علیکم

اینک که به لطف مشی اعتدالگرانه دولت شما، معلمان مجدداً فرصت یافته اند تا نارضایتی و خشم فروخورده خود طی سالیان گذشته را بروز داده و رفع کاستی ها را از شخص شما و دولت یازدهم مطالبه و جسورانه به تجمع و تحصن مبادرت نمایند، این را باید به فال نیک گرفت و از این بابت به شما و همکاران تان در دولت یازدهم تبریک گفت.

اما نباید غافل بود که این اعتراض ها، پاسخی درخور، به موقع و حساب شده می خواهد: پاسخی از جانب شخص شما. همان طور که در سیاست خارجی، به مانند سید محمد خاتمی راه مذاکره و گفت و گو را در پیش گرفته اید، در سیاست داخلی نیز چنین مشیی را دنبال کرده و با معلمان به گفت وگو بنشینید. حال که گفت و گو با دولت های خارجی را با تدبیر مناسب به دکتر ظریف و همکاران شان سپرده اید، در داخل اما، خود شخصاً این گفت و گو را رهبری نمایید.

جناب آقای رئیس جمهور،

شما اشتباه دولت خاتمی را تکرار نکنید و هر چه سریع تر با معلمان وارد گفت و گو شوید و فضا را مدیریت نمایید. شخص شما و کل دولت باید به این امر مبادرت نمایید و گرنه تحریک ها و سوء استفاده های مخالفان برنامه ها و سیاست های جناب عالی، و جو احساسی و هیجانی غالب، عنان امور را از کف تدبیر شما و پختگان آموزش و پرورش خواهد ربود و امید ها را به یأس و نومیدی مبدل خواهدساخت. خوشبختانه شما این اقبال را دارید که با بهره گیری از تجربه وضعیت مشابه در ده سال قبل از این، با اجتناب از اتخاذ سیاست های اشتباه، در یک بازی برد برد اوضاع را به نفع کشور، جامعه فرهنگی و دولت خودتان مدیریت کنید- قطعا به دلیل حضور در شورای عالی امنیت ملی بهتر از من واقف هستید که در آن زمان چه سیاست هایی اتخاذ شد و نتایج حاصل از آن ها چه بود. نیک می دانم که خزانه دولت شما خالی، تحریم ها پا برجا و قیمت نفت به نصف کاهش یافته است، و برای جبران عقب ماندگی های به جای مانده از سالیان گذشته، عملا از دست شما و دولت یازدهم کار چندانی ساخته نیست؛ اما بدانید که معلمان به خاطر تبعیض حاکم در میان کارکنان دولت، تفاوت در افزایش ضرایب حقوق، و دیده و شنیده نشدن است که فریادشان بلند است.

لذا، با چند اقدام ساده و کم هزینه می توانید از این بحران سربلند بیرون آمده و اجازه ندهید مخالفان تان از این آب گل آلود ماهی بگیرند و با تضعیف اصلی ترین و مؤثر ترین پایگاه اجتماعی تان، خواب هایی را که برای تان دیده اند به واقعیت تبدیل کنند! هشدار این معلم دلسوز را جدی گرفته و توصیه های زیر را به کار بندید:

1- سریعا با تشکل های فرهنگیان از قبیل: کانون های صنفی معلمان (تهران و استان ها)، سازمان معلمان ایران، مجمع فرهنگیان و انجمن اسلامی معلمان ، ارتباط گرفته و شخصا با آنها دیدار کنید و مشروح آن دیدار ها را به اطلاع بدنه فرهنگیان برسانید. معلمان محترم مشکلات گریبان گیر آموزش و پرورش را فراتر از توان و اختیارات ادارات کل و وزیر محترم می دانند، بنابراین از رأس هرم دولت توقع دارند برای اولاً شنیدن دردها از زبان خود معلمان و ثانیاً برای ارائه ی راهکار قابل قبول و دست یافتنی وارد عرصه شود. لذا اکیداً توصیه می کنم این توقع به جای فرهنگیان را بی پاسخ نگذارید و آن را بسیار جدی تلقی کرده در اولویت اول کاری خود قرار دهید.

2-  وزیر محترم با وجود تلاش بسیار، در جلب رضایت نمایندگان مجلس ناموفق بوده و با اتخاذ این سیاست ناصواب، موجبات نارضایتی شدید معلمان را نیز فراهم نموده است. این در حالی است که مدام خبر می رسد که مجلس در حال تمهید استیضاح ایشان است، پس با برکناری وزیر و ابلاغ حکم سرپرستی دکتر نجفی، با یک تیر دو نشان بزنید: با این کار،از یک سو به معلمان اطمینان می دهید که به خواسته های آنان بها می دهید و بر عهد پیشین خود با آنان استوارید و این به نوبه ی خود می تواند ریختن آب سردی باشد بر جو ملتهب حاکم بر بدنه آموزش و پرورش. و از دیگر سو، با این اقدام توپ را به زمین مجلس نشینانی  می اندازید که از یک طرف با رأی عدم اعتماد به دکتر نجفی، بدنه آموزش و پرورش را از داشتن وزیر مورد احترام و مطلوب خود محروم کرده، موجب سرخوردگی آنان شدند و از طرف دیگر، با سوء استفاده از جو ملتهب آموزش و پرورش و دامن زدن به آن، در صدد موج سواری و بهره برداری سیاسی و جناحی هستند!

3- حرف معلمان حسابی است: اگر پول نیست، قاعدتاً باید برای هیچ کس نباشد! از قدیم گفته اند حرف حساب جواب ندارد! پس اگر در بودجه تقدیمی به مجلس، بند هایی تبعیض آمیز نظیر افزایش ضرایب حقوق برخی کارکنان وزارت خانه ها بوده، آن ها را اصلاح کنید و شجاعانه بر اشتباه بودن آن اعتراف و طراحان آن را مؤاخذه نمایید.

4- از دلایل اصلی نارضایتی معلمان کند بودن تغییرات در وزارتخانه و به تبع آن در ادارات آموزش و پرورش است و نیک می دانم که خواست شما این نبوده ونیست، بلکه به اجبار یا به قصد تعامل با مجلس به آن رضایت داده اید! اما جناب رئیس جمهور، به چه قیمتی؟ چرا دولت شما باید چنین هزینه سنگینی برای یک تعامل یک طرفه و شکننده بپردازد؟

5-با وجود اینکه در دولت آقای خاتمی و به دنبال اعتراضات سراسری فرهنگیان، مطالبات چندین ساله کارکنان آموزش و پرورش که بالغ برهزاران میلیارد تومان بود، به یک باره به صفر رسید و برای اولین بار میزان افزایش سنواتی حقوق بر میزان افزایش تورم پیشی گرفت، و برای اصلاح تبعیض در میزان دریافتی های کارکنان دولت، لایحه «نظام مدیریت خدمات کشوری» به جای قانون «نظام هماهنگ پرداخت» به مجلس رفت، اما اشتباه استراتژیک ناشی از عدم برقراری ارتباط مستقیم با معلمان و در نتیجه محاسبات و تحلیل های نادرست از وضع موجود، همه این اقدامات کم سابقه و مؤثر را تحت شعاع قرار داد.

با توجه به بایکوت خبری معلمان در رسانه ها و برخورد کاملاً عوام فریبانه و غیرصادقانه صدا و سیما، دولت و رسانه های در اختیارش لازم بود به شکل مطلوبی به انعکاس واقعیت های آموزش و پرورش و دغدغه ها و مشکلات معلمان و پوشش بیانیه ها و گزارش جلسات آنان می پرداختند تا معلمان مجبور نمی شدند برای شنیده شدن، مدام صدای شان را بالاتر برده، به رفتارهای رادیکال روی بیاورند! اما افسوس که در آن زمان این اتفاق نیفتاد.

لذا صمیمانه از شما استدعا دارم خود و دولت محترم و تمام رسانه های در اختیار، صدای معلمان را انعکاس دهید. تا ضمن رفع عوامل روانی منفی و جلوگیری از سوء تفاهم ها و استفاده های احتمالی، در سایه گفت و گوی مستقیم، شما و معلمان به یک مفاهمه و درک مشترک از مشکلات، واقعیت ها، امکانات و راه حل های ممکن دست بیابید.

 ان شاء الله     

با سپاس فراوان

( مطالب منتشر شده در سخن معلم الزاما دیدگاه های این پایگاه خبری - تحلیلی نمی باشد )

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید