یکی از شعارهایی که همواره هر دولت قبل از سکانداری قوه ی مجریه بدان تاکید می ورزد ، توجه به نهاد آموزش و پرورش است. همیشه این شعارها به بهترین وجه قبل از رقابت های انتخاباتی ارائه و مورد توجه قرار می گیرد تا به نوعی بتوانند این مجموعه بزرگ را به سمت خویش رهنمون کنند .
یادآوری بی توجهی های متعدد نسبت به این قشر در زمان رقابت ، امیدی اندک بر دل ها می نشاند ، اما دوام زیادی نمی آورد و همچنان مطالبات این قشر در محاق می ماند. در دوران گذشته حرف و حدیث های فراوان درباره ی معلم ارائه شد ولی گویی فقط دمیدن در بوق تبلیغات بود .
وقتی وزیر پیشین هم از سرعت تغییرات در وزارتخانه اش می گفت ، بازهم از این بایت آبی به جوی فرهنگیان سرازیر نشد و پیامد آن تصمیمات عجولانه ای بود که زیاد باب طبع این قشر نبود .
در دولت جدید هم وقتی آقای روحانی با ادبیات بسیار خوبی به بیان مشکلات موجود در آموزش و پرورش پرداخت ، بارقه ی امیدی در دل ها بوجود آمد ، اما گویی بنا نیست باز هم تغییری برای برون رفت از وضعیت کنونی را شاهد باشیم .
افزایش کم حقوق، در نظر گرفتن بودجه ی کمتر از نیاز برای این نهاد ، باز هم به حاشیه رانده شدن این قشر را به همراه داشت !
وقتی می بینیم معلمی که بیشتر وقتش باید مصروف پژوهش و تحقیق شده و به اندیشه ی آموزشی بپردازد ، به سمت کلاس های خصوصی و حق التدریس می رود ،آن هم برای رشته ها و در مناطقی که اجرای چنین کلاس هایی امکان پذیر هست آیا می شود به آینده امیدوار بود؟ و وقتی حق الزحمه ی کلاس های حق التدریس بعد از پنج ماه هنوز پرداخت نشده است ، آیا می توان از خلاقیت آموزشی و ... صحبت کرد؟ آیا می شود بدون دغدغه فقط معلم بود؟
در نگاهی کلی می بینیم ،در غالب نهادها حق الزحمه ی اضافه کاری همراه حقوق یا این که بعد از یک ماه پرداخت می گردد ، اما فقط سیستم آموزش و پرورش هست که هر وقت دلشان خواست و پولی در بساط بود ، آن را پرداخت نمایند!
راستی چرا این گونه هست؟ چرا این قدر آموزش و حرمت آن به انزوا کشیده شده است؟ چرا باید همیشه معلمان در این قضایا متضرر شوند؟ آن چه نگاه ها را به سمت دولت تدبیر می کشاند ، این نکته ی ظریف است که هنوز امید به تدبیر هست! هنوز همه ی دل خوشی ها از بین نرفته است!
راستی اگر تدبیر هم چاره ساز نباشد ، می شود به آینده ی آموزش دلخوش بود؟ می شود امیدوار بود که دلی هم برای آموزش می تپد؟!!
بی شک این ها همه وابسته به تصمیماتی است که دولتیان با یک برنامه ریزی جدی باید بدان بیندیشند!!!
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان