وزیر جدید آموزش و پرورش و انتظارات متفاوت ؟!

   از این هفته رسما جناب دکتر دانش آشتیانی سکان وزارت آموزش و پرورش را به دست می گیرد.
ضمن تبریک این مسئولیت جدید و آرزوی توفیق برای ایشان در این مسئولیت خطیر ٬باید به ایشان یاد آور شوم که :
انتظارات از وزیر جدید بسیار است . وزیر جدید باید سه گروه اصلی را راضی کند تا وزارتش تداوم داشته باشد .

ابتدا باید ارکان نظام جمهوری اسلامی را از خود راضی کند ، سپس جامعه بزرگ فرهنگیان و نهایتا تشکل های فرهنگی .
الف - ابتدا انتظاراتی را که نظام از وزیر آموزش و پرورش دارد :
۱-  وزیر باید کاملا در خط رهبری حرکت کند و منویات ایشان را اجرا کند .
۲- نماز جماعات و سایر مراسم مذهبی در مدارس پر رونق باشد .
۳- ارتباط وزیر با مراجع بسیار پر رنگ باشد.
۴- اردوهای راهیان نور گسترده تر از قبل گردد.
۵- نقش آموزش و پرورش در راهپیمایی اربعین پر رنگ تر شود .
۶- مدیران ارزشی وفادار به نظام نبایستی از پست های مدیریتی دور شوند .
۷- بحث نفوذ فرهنگی ٬جنگ نرم و نتایج دسیسه ها و جنایت های آمریکا بیش از پیش در کتب درسی آورده و تدریس شود.
۸- دوره های ضمن خدمت ایدئولوژیک بیشتری برای معلمان گذاشته شود.

ب- انتظاراتی که اکثر قریب به اتفاق معلمان از وزیر دارند :
۱- حقوق معلمان حداقل دو برابر شود .
۲- اخراج دانش اموزان خاطی از مدرسه قانونی گردد.
۳- معوقات معلمان و بازنشستگان هرچه سریع تر نقدا پرداخت شود .
ج-  تشکل های صنفی و همسو با دولت هم انتظار دارند پست های مدیریتی به نیروهای آن ها واگذار شود .

البته معدود معلمانی هم هستند که دغدغه های متفاوتی دارند . آن ها دغدغه ی شان علم و دانش است که هر روز در جامعه ما کم ارزش تر می شود.کمتر کسی هست که واقعا دغدغه اش کیفیت آموزش و پرورش و نظام ارزشیابی دانش آموزان در مقاطع پایین باشد. کمتر کسی دغدغه اش تعداد زیاد دانش آموزان (حدود سی نفر و بالاتر در حالی که نباید از بیست نفر بیشتر باشد) در مقطع ابتدایی مدارس شهری به خصوص سه سال اول است که همین مورد باعث افت تحصیلی پایه ای دانش آموزان می شود .کمتر کسی دغدغه ی این را دارد که چرا برخی همکاران غیر متخصص در مقطع ابتدایی به کار گرفته می شوند در حالی که در مقطع ابتدایی پایه ی تعلیم و تربیت گذاشته می شود ؟
در این آشفته بازار کمتر کسی واقعا دغدغه ی این را دارد چرا بودجه ی لازم برای اداره امور مدارس و نوسازی آن ها اختصاص نمی یابد و والدین باید دست به جیب شوند ؟

کمتر کسی دغدغه ی این را دارد که چرا مسائل پرورشی (به جز برنامه های مذهبی) در مدارس به فراموشی سپرده شده است ؟
کاش همکاران و تشکل های صنفی مسئله مشارکت نظام مند معلمان در اداره امور آموزش و پرورش و تصمیم سازی ها (انتخابی شدن روسای ادارات و شوراهای آموزش و پرورش) جزء خواسته های اصلی شان از وزیر جدید می شد تا برای همیشه مشارکت بدنه ی بزرگ و تحصیل کرده و گچ و خاک کلاس خورده به صورت نظام مند تحقق می یافت.
در پایان ضمن آرزوی توفیق برای وزیر جدید از ایشان می خواهم که ضمن اینکه به انتظارات نظام و همکاران فرهنگی و تشکل ها توجه می کند به دغدغه معدود همکاران فرهنگی که در پایان آمد نیز نیم نگاهی داشته باشد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید