ﮐﻮﺩﮎ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﻋﺸﻖ ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﺩﺭ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﻧﺎﭘﯿﺪﺍﯼ ﺧﻮﯾﺶ
ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺑﺎﺯﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﺯﻣﺎﻥ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﯾﺎﺑﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ
***
ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺎ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ
ﻓﺮﺑﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﻖ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺪ
ﭘﺸﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﻫﺪ
***
ﺍﻭﻝ ﻣﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺤﻦ ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﺑﻮﯼ ﺭﻧﮓ ﺷﺎﺩ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺩﻫﺪ
ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﺮﻣﻨﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﻫﺪ
***
ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﻣﺸﻖ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﯾﺎﻣﯽ ﺩﮔﺮ
ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﺩﺭﺱ ﺍﻧﺸﺎ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
***
ﻓﮑﺮ ﻓﺮﺩﺍﻫﺎﯼ ﻧﺎﺏ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﮐﻼﺱ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ، ﺑﻐﺾ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍ
ﺟﺎ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﻫﺪ ﺷﻮﺭ ﺳﭙﺎﺱ
***
ﻟﯿﮏ ﺍﻣﺎ ﺯﻫﺮﺧﻨﺪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ
ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﻭﺍﺭﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺵ ﮐﻨﺪ
ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﮔﻮﺭﺵ ﮐﻨﺪ
***
ﺍﻭﻝ ﻣﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺪﺭﺳﻪ ،
ﺍﺯ ﺷﮑﻮﻩ ﻋﺸﻖ ﺳﺮﺷﺎﺭﺵ ﮐﻨﯿﻢ
ﮐﻮﺩﮎ ﺍﻣﯿﺪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺳﺖ ﺳﺨﺖ
ﻫﻤﺘﯽ ، ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﮐﻨﯿﻢ
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
سپاسگزارم