نامه ی یک آموزگار سمیرمی

چندسالی است که تعدادی از دانش آموزان مظلوم سمیرم قربانی حس پست پرستی مدیران برخی مدارس شده اند. با شروع تابستان زمزمه های انحلال، ادغام یا ضمیمه شدن دو دبیرستان دخترانه به دلیل کاهش آمار دانش آموزانش شنیده می شود . جذب دانش آموزان نامستعد به برخی رشته ها و بی کفایتی تعدادی از کارشناسان اداره و روابط گرایی و محله گرایی و فامیل بازی آن ها به همراهی برخی مدیران که گاه به زیان دانش آموزان تمام می شود از نمونه های بارز جدال بر سر قدرت است و این جدال در شهریورماه به اوج خود می رسد.

هر دو دبیرستان دانش آموزانی را با تعداد کم در رشته ریاضی ثبت نام کردند که عده ای از آنها توان لازم را برای تحصیل در رشته ریاضی نداشتند و سال سوم در امتحانات نهایی موفق نشدند و اکنون به دلیل کاهش آمار، کارشناسان اداره اصرار دارند که باید با هم ادغام شوند در حالی که یکی در شرق شهرستان است و یکی در غرب و مدرسه دیگری حد وسط این دو مدرسه وجود دارد که مسلما از نظر مسافت بی عدالتی در حق هیچ دانش آموزی نخواهد شد.

اما کارشناسان اداره به دلایل گفته شده مصمم به تشکیل این کلاس در محله خود هستند و گاه با دادن وعده هایی به دانش آموزان مدرسه دیگر یا تماس های تلفنی مدیر مدرسه با برخی دیگر قصد فریب و جذب آنها را دارند. مشکلاتی که دانش آموزان این دو مدرسه دارند مشابه هم است اما کارشناس اداره یک طرفه قضاوت می کند.( کارشناس محترم و مدیر محترم در پیشگاه خداوند مسئولید اگر مصلحت تمام این دانش آموزان را در نظر نگیرید )
و مشکل دیگر دریافت پول برای ثبت نام در دبیرستان 200 هزارتومان، راهنمایی 150 هزارتومان و ابتدایی 100هزارتومان آیا مجوز قانونی دارد ؟

در حالی که در تمام رسانه ها تأکید شده است که هیچ وجهی از دانش آموزان گرفته نشود. حتی اسم کمک به مدرسه هم روی آن نگذاشته اند و علاوه بر آن وسط سال هم دانش آموزان با قبض کمک به مدرسه به خانه می آیند.کمک به مدرسه یک امر داوطلبانه است نه اینکه اولیا را در رودربایستی قرار دهند تا کمک کنند. صرف کارمند بودن پدر و مادر یک دانش آموز یا داشتن مدرک تحصیلی آیا ملاک درستی برای دادن قبض کمک به مدرسه است؟
« امان از یک مسئول که این مسایل را پیگیری کند »

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید