بزرگترین دغدغه ایجاد کانون صنفی برای معلمان ، منفعل عمل کردن و نبودن هم صدایی و اتحاد در بین قاطبه فرهنگیان است.
همیشه تعدادی از فرهنگیان پیشرو بوده‌اند که جرقه‌های ایجاد کانون را روشن کرده و سپس سعی در گردآوری سایرین در اطراف این شعله کوچک داشته‌اند.
مشکل بزرگی که همواره مانع جذب و فعالیت سایرین شده است ، تردید در اهداف مخفی این عده بوده ؛ ترس از بازیچه قرار گرفتن توسط گروه های سیاسی ، ترس از منافع شخصی عده‌ای ، ترس از قرار گرفتن در مقابل حکومت.
زمانی افراد از فعالیت در گروه ها احساس امنیت خواهند کرد که بدانند در تصمیم‌گیری های آن نقش موثر دارند .
اما نکته مهم آنجاست که تا زمانی که همه افراد وارد چرخه اظهارنظر و انتقاد نشده اند ، امکان بهرمندی از عقایدشان وجود ندارد و نکته دیگر آن که در یک گروه برای تک تک افراد این امکان وجود ندارد که بتوانند به طور همزمان به خواسته هایشان برسند.
بنابراین قبل از هر چیز لازم است شرایط گفت و گو در بین فرهنگیان فراهم گردد تا به یک اجماع فکری نزدیک شویم و سپس کسانی بیرق کانون را در دست بگیرند که با این اجماع فکری هماهنگ تر باشند.
پیشروان فعالیت صنفی علی رغم زحمات و جان فشانی های بی دریغ و فراوان شان و علی رغم حقی که بر گردن تمامی فرهنگیان دارند ، در مرحله کنونی که هنوز نطفه کانون به خوبی تشکیل نشده است ، نمی‌توانند هدف و برنامه ای به جز اتحاد و فعال کردن فرهنگیان در کانون صنفی داشته باشند . هر گونه اظهار نظر و تعیین جهت برای فعالیت صنفی و هر گونه اعلام خواسته از طرف فرهنگیان قبل از به دست آوردن تایید اکثریت همه فرهنگیان ، چه عضو کانون و چه کسانی که عضو نشده‌اند ؛ می‌تواند زمینه ساز انحصارطلبی در فعالیتهای کانون صنفی و به تبع آن گریز سایر فرهنگیان از گرداگرد این گروه شود.
برشمردن عده‌ای به عنوان سرآمد و منجی و کسانی که در فکر و عمل برتر از دیگران هستند ، دیدگاهی کمونیستی و خودپرستانه بیش نیست و در نظام طبیعت گاهی در برابر فشارهای محیط ضعیف ترین و بی ارزش شمرده شده ترین گزینه‌ها بهتر عمل می‌کنند.
اعضای علاقه مند و فعال همواره باید سعی کنند از اظهارنظرهای یک طرفه و شخصی پرهیز کنند و حق رای سایرین را محفوظ نگه دارند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان