در کشور ما از گذشته های دور دولت و حکومت ها نتوانسته اند برنامه مناسب و دقیق و معتبر و کافی و وافی و شایسته برای روند اداره تعلیم و تربیت عمومی جامعه رقم زنند . شنیده می شود که فرهنگیان در قبل از انقلاب اسلامی هم از وضع حقوق و معیشت خود گله مند بوده اند و حتی در تظاهرات منجر به فوت دکتر خانعلی که به دو برابر شدن حقوق معلمان در آن سال ها انجامید باز هم افاقه نکرد و معلمان همچنان نسبت به کم بودن حقوق و تبعیض در پرداخت حقوق با سایر ارگان ها معترض بودند .
شاِید به دلیل وضعیت اقتصادی مناسب و جمعیت و توقعات کمتر مردم آن دوران ، این تبعیض و کم فروشی دولت های قبل از انقلاب اسلامی نسبت به معلمان لمس نمی شد اما با شروع انقلاب اسلامی و پیروزی آن و احقاق حقوق از دست رفته ملت ایران و آزادی های نسبی باعث شد بسیاری از مسایل مربود به ارگان ها و سازمان دولتی به سطح جامعه راه پیدا کند ؛ اما با توجه به جو انقلابی و شروع جنگ تحمیلی این گونه مسایل صنفی به فراموشی سپرده شد .
آموزش و پرورش وضع خوبی نداشت و نیروهای انقلابی که جدید وارد آن شده بودند 6 ماه یک بار حقوق می گرفتند که حقوق ها هم بسیار ناچیز بود .در همان زمان بسیاری از نیرو های انقلابی آموزش و پرورش به سایر ارگان ها و نهادهای دولتی رفتند و خود را نجات دادند ، امابقیه این نیروها باقی ماندند تا شرایط نابه سامان دستگاه تعلیم و تربیت را در حال حاضر به چشم نظاره کنند .
هم حقوق های فرهنگیان شاغل و بازنشسته کفاف زندگی را برای 15 روز هم در ماه نمی دهد و هم تبعیض در دریافتی با سایر نهادها و ارگان های دولتی افزایش زیادی داشته است .
تمام فکر و ذکر فرهنگیان این است که چه زمانی معوقات و پاداش خود را دریافت خواهند کرد و مسئولین هم خونسرد و آرام توجه زیادی به این موضوع نمی کنند !
ظاهرا به این نتیجه رسیده اند که غرغرها و اعتراضات فرهنگیان نمک اداره کشور است و اگر نباشد دولت ها احساس کمبود می کنند !
ظاهرا دولت ها اراده یا اعتقادی به بهبود معیشت فرهنگیان و رفع تبعیض از این فرهیختگان جامعه ندارند و خود را با امور اقتصادی و سیاسی مشغول کرده اند غافل از اینکه بزرگترین ضربات خاموش و بی صدا از طریق فرهنگ به بدنه حکومت ها وارد شده است .
آموزش و پرورش در ایران برای ادامه حیات موثر خود نیاز به تغییرات اساسی در همه موارد را دارد علی الخصوص در مورد نیرو های انسانی به مسوولین متخصص و غیر سیاسی و باندی ، کاربلد ، معتقد به فرهنگ و تریبت نیازدارد .
کم کردن دوایر اداری آموزش و پرورش ضروری است .
به نظر می رسد با اجرای دولت الکترونیک و مدرسه محوری 20 درصد حجم فعلی ادارات و ستاد آموزش و پرورش کافیست .
بودجه های آموزش و پرورش باید صرف مدارس معلمان و کارکنان آن شود تا شاهد بالندگی تعلیم و تربیت کشور در تربیت انسان شایسته باشیم .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
«در حقيقت خدا حال قومى را تغيير نمي دهد تا آنان حال خود را تغيير دهند و چون خدا براى قومى آسيبى بخواهد هيچ برگشتى براى آن نيست و غير از او حمايتگرى براى آنان نخواهد بود»
معلم همه کاره و هیچ کاره است. معلم در تصمیمات هیچ نقشی ندارد, ولی کادر ستادی و اداری فراری و متنفر از کلاس درس, تمام تصمیمات حتی مسایل آموزشی را میگیرند.