عیدی فانی به معلمان حق التدریس در هفته بزرگداشت مقام معلم : این معلمان جزء آمار نیستند !

فانی در برنامه ی خبری ویژه شبکه 2 به مسائل مختلفی اشاره کرد که البته تعداد قابل توجهی از آنها قبلا توسط ایشان بیان شده بود.
مجری از فانی در مورد میانگین حقوق معلمان سوال کرد.
ایشان با گفتن این که آمار دقیق در ذهن ندارد با اصرار خانم مصاحبه گر حداقل دریافتی را یک میلیون و چهارصد هزار تومان و حداکثر آن را دومیلیون و هفتصد هزار تومان عنوان کرد.
مجری گفت که تعدادی از معلمان در پیام هایی که برای این شبکه فرستاده اند بعضا حقوق خود را 300 یا 400 هزار تومان ذکر کرده اند.
فانی به معلمان رسمی و یا پیمانی اشاره کرد و تاکید کرد که معلمان حق التدریس جزء آمار نیستند.
ایشان ضمن تایید این وضعیت اما عنوان کرد که این معلمان در دو گروه قرار می گیرند که یکی مربیان پیش دبستانی و دیگری معلمانی که علاوه بر ساعت موظف ، اضافه تدریس دارند .
البته وزیر آموزش و پرورش در توجیه پایین بودن اشل حقوقی این گروه از معلمان به « زمان کار این معلمان » اشاره کرد که به نظر می رسد نمی تواند  دلیل محکم و قانع کننده ای برای تببین تفاوت بین معلمان حق التدریس با سایر معلمان باشد.
به نظر می رسد فراتر از زمان کار مسائل مهم تر و عمیق تری نسبت به این دسته از معلمان وجود دارد که جهت یادآوری به آن اشاره می شود .

« معلم حق التدریس » به معلمی اطلاق می شود که توانایی علمی و عملی تدریس را داشته باشد و به صورت پاره وقت یا تمام وقت در آموزشگاه های دولتی وزارت آموزش و پرورش تدریس نماید و حقوقش را از محل منابع وزارت آموزش و پرورش دریافت نماید و دارای کدپرسنلی و ابلاغ رایانه ای باشد.
حقوق این معلمان یک سوم معلمان رسمی و پیمانی بوده و شرایط کاری شان سه برابر سخت تر از معلمان رسمی و پیمانی است و به جز این حقوق اندک از هرگونه امتیازات و امکانات و تسهیلاتی محروم بوده اند.معلمانی که حقوق ثابت ندارند و ماهیانه حقوقی دریافت نمی کنند.
در اینجا  به بعضی از معضلات و بی مهری هایی که تلاشگران حق التدریس در ایام فعالیت شان  با آن ها  رو به رو بوده اند اشاره ای مختصر می شود :

 * عدم امنیت شغلی
 *  عدم دریافت 7 ماه  معوقه حق التدریسی از اول مهرماه
* تدریس (24) ساعت در هفته در مقطع ابتدایی و درج (22) ساعت در ابلاغ – برای اینکه پاره وقت محسوب شوند و شامل حقوق و مزایای استخدام نشوند و ندادن ساعات کار کافی (24 ساعت) به معلمان حق التدریس
* تدریس در بدترین شرایط آب و هوایی و دورافتاده ترین نقاط روستایی
* برتری داشتن معلمان رسمی و پیمانی نسبت به آنها حتی در شرایطی که مدرک و سابقه کاری مفید حق التدریس ها بیشتر از آن ها باشد.
* نبود هیچ گونه پوشش بیمه ای
* نبود هیچ گونه بورسیه ی تحصیلی یا سهمیه ی کنکور
* انتخاب نشدن به عنوان" معلم نمونه " حتی در صورت داشتن شرایط و شایستگی ها
* عدم پرداخت حقوق در ایامی که به هر دلیل تعطیل بوده ( تعطیلات رسمی ، فصلی )
* عدم پرداخت حق بدی آب و هوا ، عائله مندی ، پوشاک و....
* پرداخت حقوق یک سوم معلمان رسمی
 
 
در واقع رابطه میان وزارت آموزش و پرورش به عنوان کارفرما با معلمان حق التدریس یک رابطه یک سویه و از جنس استثماری است.
مرحوم « حمیدرضا گنگوزهی » یک معلم شرکتی و و در زمره این گروه از معلمان بود. معلم فداکاری که 7 ماه حقوق را دریافت نکرد و با فداکاری جان دانش آموزانش را نجات داد.
بسیاری از معلمان حق التدریس از بیم آن که انتقاد آنها نسبت به وضعیت موجود موجب تهدید امنیت شغلی آنها شود و مجددا برای تدریس از آن ها دعوت نشود اعتراض نمی کنند و این موجب شده است تا صدای آنها نیز به جایی نرسد.
معلمان حق التدریس هم جزء خانواده بزرگ آموزش و پروش هستند و نباید مرزبندی میان آنها و سایر معلمان هم وجود داشته باشد.
آنها هم حق زندگی دارند.
چگونه می توان این تفاوت ها و تبعیض ها را حتی درون خانواده بزرگ آموزش و پرورش توجیه و یا تفسیر کرد ؟
آیا خارج از آمار خواندن این معلمان توسط بالاتریم مقام وزارت آموزش و پرورش که به طور قطع مشکلات مضاعفی را نسبت به سایر همکاران متحمل می شوند جفایی بزرگ در حق  آن ها نیست ؟
معلمانی که این گونه با آن ها صحبت شود و رنج بزرگ تبعیض را بر شانه های خود احساس کنند ؛ آیا در مواجهه با دانش آموزان خود قادر خواهند بود که انسان هایی عدالت طلب و شهروندانی پرسش گر تربیت کنند ...