پس از مشخص شدن نتایج انتخابات مجلس دهم ، کلیپی صوتی که آن را منتسب به خانم " سکینه الماسی " منتخب مردم دیر، کنگان، جم و عسلویه کرده بودند در فضای مجازی منتشر و تکثیر شد .
« صدای معلم » در پی انتشار وسیع این کلیپ ، مطلبی با عنوان " انگیزه پخش کنندگان این کلیپ صوتی چیست ؟
کلیپ صوتی اعتراض یک معلم که دست به دست می چرخد و البته سکوت "سکینه الماسی " ؟!
( این جا )
منتشر نمود .
هر چند دفتر سکینه الماسی در اطلاعیه ای کلیپ منتسب به خود را تکذیب نمود .
در این اطلاعیه آمده بود :
" اخیرا فایلی صوتی و تصویری منتسب به سرکار خانم الماسی در فضای مجازی منتشر شده که محتوای آن، سخنرانی یکی از بانوان فرهنگی در جمع همکاران شان می باشد.
اغلب مردم شریف حوزه انتخابیه دیر، کنگان، جم و عسلویه، صدا و تصویر و ادبیات سرکار خانم الماسی را به خوبی می شناسند اما نظر به انتشار در سطح کشوری، بدین وسیله ضمن تکذیب انتساب این سخنرانی به خانم الماسی، اعلام می شود که تمامی اخبار، بیانیه ها و مواضع سرکار خانم الماسی از طریق خبرگزاری های رسمی و همچنین وب سایت و صفحات رسمی ایشان که آدرس آن در ذیل آمده است منتشر می گردد.
www.s-almasi.ir
Telegram: almasi_s94
Instagram: almasi_s94
با تشکر
دفتر سکینه الماسی
منتخب مردم شریف دیر، کنگان، جم، عسلوی"
با آن که سخنرانی آن همکار فرهنگی در سال 93 و هم زمان با تجمعات و اعتراضان معلمان ایراد گردیده بود اما انتشار این کلیپ در این ابعاد وسیع و پس از مشخص شدن نتایج انتخابات مجلس دهم جای تردید ، پرسش و مداقه بود .
در برخورد با این کلیپ ، بسیاری زبان به تحسین گشودند و شجاعت و صراحت کلام وی را ستودند !
حتی برخی از فعالان تشکل های معلمان نیز در انتشار مجدد آن در شبکه های مجازی سنگ تمام گذاشتند !
اما نگاهی عمیق تر می تواند ما را با تحلیل دیگری از این قضیه و یا صورت مساله مواجه سازد .
بدون تردید اهداف و یا مقاصدی در پشت پرده این کلیپ نهفته است .
پس از مشخص شدن نتایج انتخابات و تغییر ترکیب حداقل دو سوم نمایندگان فعلی وانتخاب چهره های مستقل و حتی متمایل به دولت تدبیر و امید و پیروزی قاطع " لیست امید " در تهران ، عده ای عامدا و با برنامه ریزی به فکر بازتولید وقایع دوران مجلس ششم افتاده اند !
همگان واقفند که مجلس ششم با دولت اصلاحات همراه بود .
برخی از جریانات و نیز تشکل ها در آن زمان با فراخوان های خود فرهنگیان و معلمان را به صورت وسیع به مقابل مجلس کشاندند و نتیجه نهایی این تجمعات " پرتاب سکه و در نهایت نشان دادن فیش حقوقی " در مقابل نمایندگان بود .
برآیند سیاسی این وضعیت نیز سر دادن شعارهایی در عبور از دولت بود !
اکنون نیز برخی در تصورات و حتی محاسبات خویش به فکر بازآفرینی این اتفاقات ، استفاده ابزاری از فرهنگیان و معلمان برای مقاصد سیاسی خویش و در نهایت قرار گرفتن در مدار قدرت از دست رفته هستند .
« گروه صدای معلم » قبلا و با صراحت اعلام کرده است که راه پی گیری مطالبات معلمان و حقوق حقه آن ها از " خیابان " نمی گذرد !
ابزار معلم " قلم " و " اندیشه " است و تنها با حضور آگاهانه و مستمر همه فرهنگیان و معلمان در رسانه ها است که می توان افکار عمومی جامعه و به تبع آن مسئولان را متوجه جایگاه واقعی این دستگاه مولد و اندیشه ساز در معادلات و معدلات سیاسی و اجتماعی نمود .
از نظر ما ، شان و منزلت معلمان بسی فراتر و والاتر از حضور در " تجمعات و اعتراضات خیابانی " است .
حضور نظام مند و آگاهانه معلمان در بدنه کارشناسی تشکل ها و کانالیزه کردن و اولویت بندی مطالبات بر اساس شرایط و امکانات و انتقال آن ها در کانال رسانه و مسیرها و ظرفیت های قانونی می تواند جامعه فرهنگیان را به هدف اصلی خود که مهم ترین آن اجرای بی کم و کاست « قانون » است برساند .
متاسفانه باید به یک واقعیت تلخ اشاره نمود .
در درون آموزش و پرورش به علت غلبه فرهنگ شفاهی بر فرهنگ نوشتاری و نیز پژوهش زمینه رشد جریانات " پوپولیسم " و " موج سواری جریانات " بالاست .
لحن حماسی خوشایند عموم معلمان است .
در جمع های معلمی کسی که شعارهای تندتری بدهد با اقبال بیشتری مواجه می شود .
به نظر می رسد با توجه به برآیند وضعیت و نیز هزینه هایی که افراد فرصت طلب و موج سوار بر جامعه معلمان تحمیل کرده اند ؛ این فرهنگ باید متحول شود .
بسنده کردن به گلایه ، درد و دل و... کافی نیست .
فرهنگ " نق زدن " باید به " فرهنگ نقد کردن " تبدیل شود .
بیان مشکلات بدون منطق کارشناسی و دلایل محکم و قوی پس از چندی عادی شده و دیگر کسی آن را جدی نمی گیرد !
زبان رایج میان فعالان تشکل ها باید " زبان کارشناسی " باشد .
تشکل های فرهنگیان باید با تشکیل اتاق فکر و تحلیل باید از وضعیت " دنباله وری در وضعیت حال " عبور کرده و به مرحله تولید فکر و جریان سازی برسند .
( تشکلی که عنوان می کند " تحت فشار افکار عمومی " است قطعا در روزمرگی سیر می کند و هیچ برنامه و یا راهبردی برای آینده ندارد . )
تثیبت چنین وضعیتی موجب تغییر نگرش جامعه و مسئولان نسبت به آموزش و پرورش و مشکلات معلمان خواهد گردید .
ممکن است برخی از فرهنگیان و معلمان چنین استدلال کنند که آیا در این مورد و فرضا در مورد " پرداخت ها و تبعیض " نیز سایر کارمندان دولت نیز چنین رویه ای را در پیش می گیرند ؟
در ظاهر حرف این افراد درست است اما نباید از نظر دور داشت اگر قرار بود چنین وضعیتی نباشد دیگر جامعه ما در عداد کشورهای در حال توسعه ، جهان سوم و... طبقه بندی نمی شد !
آموزش و پرورش به عنوان منبع " سرمایه انسانی " محور توسعه پایدار است .
تحول در وضعیت موجود برای حرکت در جهت اجرای بی کم و کاست این اصل مهم فقط به دست یک گروه صورت خواهد گرفت :
" معلمان " !
نظرات بینندگان
دوست عزیز
ما آن قدر فدرت نداریم که کسی را بیاوریم و یا ببریم !
ما با مسئولان گفت و گو می کنیم و پرسش های همکاران را مطرح می کنیم .
سر جنگ و دعوا هم با کسی نداریم !
هدف ما مطالبه محوری و پاسخ گویی مسئولان است .
پایدار باشید .
دوست عزیز
مطالبی که در این جا نگارش شده است برآیند نزدیک به دو دهه فعالیت های صنفی است .
قطعا در طراحی و برنامه ریزی تشکل ها ایراد وارد بوده است و شامل حال بنده هم می شود .
اما نباید از نظر دور داشت که این دولت با دولت های نهم و دهم تفاوت های اساسی دارد .
این دولت اهل گفت و گو است .
وزیران و مسئولان آموزش و پرورش در دولت های نهم و دهم اصولا اعتقادی به گفت و گو و تشکل نداشتند و روش آن ها در برخورد با مطالبات معلمان نگاه امنیتی و تهاجمی بود .
به همین خاطر در دوران اصلاحات و با وجود اعتراضات معلمان از سال 80 تا 83 فاز برخورد با معلمان و فعالان تشکل ها امنیتی نبود اما از سال 85 برخوردهای شدیدی با تشکل ها و معلمان صورت گرفت .
بنده در یادداشت های قبلی به آسیب شناسی تشکل های معلمان به صورت مفصل و در 6 بخش اشاره کرده ام .
پاسخ بسیاری از این پرسش ها در آن مقالات داده شده است .
پایدار باشید .
دوست عزیز
جناب حیاتی
اول این که همه مسئولان مثل هم نیستند .
دوم این که تحربه نشان داده است که به علت تشکل پذیر نبودن ، فقدان الگوهای کار جمعی ، شتاب زدگی و بسیاری از عوامل دیگر در میان معلمان ، تشکل ها مدیریت و توان کافی برای هدایت این تجمعات را ندارند .
آن ها دعوت کننده هستند اما دیگر توان هدایت و یا پایان دادن به آن ها را ندارند !
تجربه نشان داده است که تجمعات معلمان چندین ماه ادامه می یابد و به طور کلی فرآیند و چرخه آموزش مختل می شود .
همین مساله موجب می شود تا خانواده ها در مقابل حرکت معلمان گارد و جبهه بگیرند و صورت مساله گاها به کلی عوض می شود !
قانون در این مورد تکلیف را مشخص کرده است .
اگر تشکل ها بتوانند از مسیرهای قانونی برای مجوز تجمع بگیرند مشکلی نیست اما آن ها هم متوجه این مسائل و عدم اتوریته تشکل ها هستند .
فعالیت های صنفی تدریجی ، مسالمت آمیز و پیوسته هستند .
دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است .
پایدار باشید .
این دولت فقط با کسی گفتگو میکند که از آن بترسد مثل آمریکا
بابا اسم این سایت مزخرفتان را عوض کنید شما صد در صد ضد حق و حقوق معلمان هستید و قطعا شما را خریده اند و گرنه دلیلی ندارد این همه مخالف حق و حقوق معلمان حرف بزنید بابا 6ماه است حق التدریس معلمان را نداده اند و ...........
مرد باشید موضع و اهداف خودتان را علنا وآشکارا بیان کنید پس ازآن هر چه خواستید از این دولت و وزیر بی لیاقتش حمایت کنید
دوست عزیز
در این مورد نظر من با آقای شیرزاد عبداللهی یکسان است .
فعالیت های صنفی باید با کم ترین هزینه و محاسبه همه جوانب کار باشد .
معلمان اصولا محتاط بوده و اعتقادی به روش های چریکی ندارند .
ممکن است در زنگ های تفریح شعارهای تند و یا رادیکال بدهند اما خیلی اهل ریسک و چالش نیستند ...
فرضا خود شما !
اگر غیر از این بود حداقل با نام خود را معرفی می کردید !
البته برای من خیلی مهم نیست و بنده با نام و بدون نام پاسخ پرسش ها را می دهم اما در طراحی مساله نقش مهم را راهبردی دارد .
مسئولان هم متوجه این گونه مسائل هستند .
فعالیت های صنفی و کنش های مدنی تابع اصولی هستند .
آیا معلمان از همه ظرفیت های قانونی استفاده کرده اند ؟
آیا در مدرسه از قدرت و اختیارات نماینده شورای معلمان به درستی و در جایش استفاده می شود .
مشکل جامعه و نه معلمان این است که همیشه به دنبال راه های میان بر هستند و حوصله کارهای جمعی را ندارند .
فکر می کنم بقیه مسائل و راه کارها در یادداشت بیان شده است .
پایدار باشید .
دوست عزیز
جلساتی که دوستان با مسئولان و فرضا با سازمان مدیریت گذاشتند در نوع خود خوب ، نو و قابل تقدیر است .
اما گذاشتن جلسه کافی نیست .
این نشست ها نباید فقط جنبه تبلیغاتی و یا نمایشی داشته باشد .
باید با دست پر در این جلسات حاضر شد .
به عبارتی افراد باید حرف برای گفتن داشته باشند و با کارشناسی امور پیشنهاد بدهند .
متاسفانه این خیلی ملموس نبود و پس از مدتی نیز تعطیل شد .
اگر چنین باشد دیگر نیازی به وارد شدن از پنجره نخواهد بود !
پایدار باشید .
حالا هی فلسفه بافی کن و صحبت از اخلاق صنفی و... کن.
شما باید این نصایح رو ببری پیش کسانیکه پول مملکت رو همه جا و برای همه چی خرج میکنند ولی وقتی به معلم میرسند یادشون میفته که بودجه محدوده, یا اقتصاد مقاومتیه و یا مملکت تحت فشار و....
جناب پور سلیمان با چه زبانی بگیم که "کارد به اسخوان رسیده".
در خصوص اقدامات فرهنگی موثر و قانونمند و غیر احساسی با شما هم عقیده ایم و در همین راستا با جمعی از دوستان هم فکر به فکر کار تشکیلاتی منسجم و قانونی در همین راستا و با تکیه بر خرد جمعی و کاملا مسالمت امیز هستیم اما بیش از یک سال است درخواست یک تشکل قانونی را ارائه کرده ایم و با پاسخ منفی دولت تدبیر و امید روبرو گشته ایم ،می دانم پاسخ شما این است که فعلا فعالیت رسانه ای بر داشتن تشکیلات ارجح است اما می دانید که فعالیت رسانه ای نمی تواند مشارکت همه ی معلمان را به دنبال داشته باشد و بیشتر کاری فردی است یا جمع کوچکی را درگیر می کند و کافی نیست .منظور این که وقتی با کار قانونمند و شفاف مخالفت می شود ناخوداگاه و علیرغم نظر ماجمعی به فکر تحصن و اعتراضات دیگر از این نوع خواهند افتاد.
چاره چیست؟؟؟؟؟؟
جناب درستکار
تشکل های مختلفی در آموزش و پرورش وجود دارد .
شما می توانید یکی از آن ها را انتخاب و فعالیت کنید .
معلمان و شاید جامعه ابتدا با احساس و انگیزه کاری را شروع می کنند اما بعدا آن را رها می کنند !
مهم استمرار است .
اگر هم قصد عضویت در تشکل های موجود را ندارید می توان برای نقادی و اصلاح آموزش و پرورش از مدرسه شروع کرد و گروه های کاری تشکیل داد .
فعلا نسبت به تشکل ها نگاه امنیتی وجود دارد .
گزارش کار خود را می توانید در رسانه ها ثبت کنید .
پایدار باشید .
کلیپ یاد شده مربوط به خانم محمدی در تجمع فرهنگیان جلوی اداره کل آموزش و پرورش استان هرمزگان بوده
تشکل های موجود حتی انها که به فکر کار سیاسی هم نیستند در نطر معلمان منتسب به یکی از جناح ها هستند و به همین جهت توان جذب فراگیر فرهنگیان را ندارند .
از طرفی ما در مرامنامه ی تشکل موردنظرمان به صراحت اقداماتی از قبیل اعتصاب و تحصن را منع نموده ایم و در مذاکره با وزارت کشور نیز سعی کرده ایم دغدغه های انها را در نظر بگیریم و در گزینش هیات موسس نیز با وسواس تمام افرادی مطمئن برای نظام را در نظر گرفته ایم ، با این حال متاسفانه این دولت نیز مانند دولت قبل روی خوش نشان نداده است.
ما به دنبال کار اصولی و زیربنایی و استفاده از همه ی افکار وسلیقه ها و تاکید بر خرد جمعی هستیم اما برخی افراد با این نوع اقدامات بیشتر مشکل دارند.
اما در هر حال تلاش شما در سرپا نگهداشتن این رسانه به خصوص مدیریت آزادمنشانه ی ان و استفاده از همه ی سلیقه ها و نظرات قابل تقدیر است.
بنده تعجب می کنم از کسانی که علیرغم این که نظرا ت خود را بدون سانسور در این سایت می بینند اما در کنار آن نظرات مدیر سایت را تحمل نمی کنند در حال که می توانند محترمانه آن را نقد نمایند .
جناب درستکار
قصد شما برای پی گیری مطالبات و مطالبه محوری قابل تقدیر است .
البته تجمع یکی از ظرفیت های قانونی است و نباید خود را از قانون محروم کنیم .
به نظر من ، شما و دوستان باید روی مطالبه گری معلمان کار کنید .
بسیاری از معلمان واقعا به کارکرد و قدرت رسانه واقف نیستند و آن را جدی نمی گیرند و یا فرهنگ ترس و تنبلی موجب نادیده گرفتن این ابزار ارزش مند می شود .
بنده خود نزدیک به دو دهه فعالیت صنفی و تشکیلاتی کرده و الان به این نقطه رسیده ام .
شما نیز نباید دلسرد شوید .
اما در مورد بخش آخر :
هر کسی می تواند نظر خود را بیان کند .
متاسفانه ما ایرانی ها معمولا اهل افراط و تفریط هستیم .
فرهنگ آزادی و نقادی در ما اصولا تعریف نشده است .
در واقع ما این گونه تربیت نشدیم !
اما نباید ناامید شد .
پایدار باشید .
25 سال صبر کردیم و کسی به معلم توجه نکرد
صدرحمت به اقای احمدی نژاد.من هیچوقت بهش رای ندادم اما خیلی مرد بود.این بار صددرصد بهش رای میدم.اینقدر مردبود با قرض گرفتن از اینوراونور شب عید معوقات را میداد.حقوقارا سروقت میداد..امسال هم پیش زن وبچه هم جلوی مادران خجالت کشیدیم.خدا شمارا خجالت زده ی خانواده کنه تا حال مارا بفهمید.
وزیر با کمال پررویی میگه چندمیلیارد خرج کردیم که مسافران غیرفرهنگی برن حال کنن.اما این پولارا خرج معلمش نکردتا اوناهم بتونن یه مسافرت دوروزه برن.لااقل حقوق 15 روز از 6 ماه عقب افتاده را میدادید لااقل جلو مادر خجالت نکشیم
ا
بالاخره تا عید هرطوربود رفتیم سرکلاس.اما اگه تا قبل تعطیلات. معوقات اضافه کاررا ندن حتی یه روز سرکلاس نمیرم.دیگه بعدتعطیلات به درد خودشون میخوره.
الان میفهمم اون عده معدودی که میرن سرکلاس و درس نمیدن علتش چیه.ماهم میدونیم چکارکنیم.اگه معلمانی که غیرموظف دارن بعدعید کلاس برن خیلی بی غیرتن.میخان بدشون بیاد میخاد خوششون بیاد.ادم تا حدی ظرفیت داره.20 روزه هرروز حسابم را چک میکنم ببینم پولی ریختن برم بیمارستان.برای خرج بیمارستان پول ندارم.میفهمه وزیر.نه درد نداشته که بفهمه درد چیه.معلما به حرف این واون گوش ندید.ما اگه اتحاد داشته باشیم همه کار میتونیم کنیم.
اینا کم کم معلما را از جنس مونث استخدام میکنن که برای حقوق اعتصاب نکنن.اما از همه اقایون معلم خاهش دارم بعدتعطیلات نرن سر کلاس.بذارید کلاسهارا خودشون پرکنن.بخدا دیگه به اینجام رسید.
فکر می کنم اینکه ما فقط به اعتصاب فکر کنیم یا فقط به نوشتن در روزنامه ها و مقاله نویسی، هیچ کدام مشکلی را بطور اساسی حل نخواهد کرد. هر دو این امور و دیگر کارهای ممکن همزمان و برنامه ریزی شده جامعه فرهنگی را به مقصود می رساند. البته توجه داشته باشیم که اکثریت جامعه معلمان منفعل شده و هیچ انگیزه ای برای کار صنفی از هر نوع و فعالیت در جهت احقاق حق ندارند. همزمان با اینکه تلاش می کنیم جامعه را همره خود کنیم و واقعیات آموزش و پرورش را برای همگان روشن کنیم ، می باید موتور جامعه فرهنگی روشن شود و این خمودگی و سرخوردگی از آنان زدوده گردد. البته این امر مسئولیت تشکلها و سرشناسان فرهنگی است که با دوری از تحزب و وابستگی سیاسی همه معلمان را در یک تشکل کاملا فرهنگی گرد آورند.
دوست عزیز
جناب پناهی
به نظر می رسد مهم ترین مشکل جامعه ما در حال حاضر فرهنگ تنبلی و فرهنگ زیرکی های حقیر است !
جامعه ای که در آن کم تر از نیم درصد عضو نهادهای مدنی هستند و کشور کنیا وضعیت بهتری از ما دارد ( 6 درصد ) چه انتظاری باید داشت ؟!
مساله پیچیده تر است ...
پایدار باشید .
با نظر شما در پیچیده بودن مساله موافقم اما هر مساله پیچیده ای راه حل پیچیده و سختی ندارد. همین مشارکت کم مردم در نهادهای مدنی نیز راهکاری از آموزش و پرورش دارد، یعنی بدست ما قابل حل است. در جامعه ما ورود به نهاد مدنی برابر است با سیاسی شدن و خدمت به سیاست و اهل آن. در صورتی که باید سیاستمدار در خدمت نهادی قدرتمند و مولد تفکر باشد. اگر نهادی غیر سیاسی و صرفا فرهنگی با بیش از 500 هزار نفر عضو تشکیل شود که با هیچ سیاستمداری عقد اخوت نبسته باشد و تنها به نقد سیستم آموزشی و فرهنگی و ارایه راهکار بپردازد هر سیاست مداری به خدمت آن در می آید. کاملا برعکس اتفاقی که الان می افتد و با ورود معلمان به عرصه سیاسی در جریانات حل می شوند و هیچ تاثیری ندارند. ابتدا باید به فکر ایجاد تشکل کاملا غیر سیاسی با حضور حداکثری معلمان بود، در این صورت در کمتر از طول عمر دو دولت مشکلات معلمان کاهش خواهد یافت.
جناب پورسلیمان گرامی
مسئولین کشورمادرچهاردهه اخیراثبات کرده اندکه جواب مطالبات بحق ومنطقی رانمیدهندوغافل ازاینندکه همین کنش موجب اعتراضاتی ازاین دست میشووهرچقدردیرترقطعأ با قدرت تخریبی ببیشترو ریشتر فراتری بوقوع میپیوندد.
مسیؤلین ماباداعیه حکومت عدل علوی وبرابری(که شعاراصلی انقلاب هم بود) .تکیه براین مسندهازده اندوحکم میرانند.
ادامه این روش دروغ ووعده وفرافکنی وناعدالتیها درپرداختهاورفاه اجتماعی نه به صلاح مسئولین خواهدبودنه فرهنگیان.
راهکارهم نه سکوت توصیه شماست نه فریادهای حماسی،
راهکاربیدارشدن دولتمردان ازخواب غفلت وبرگشت به دین است.
آیابهترنیست حق مظلومان رااداءکنندتادچارعذاب قطعی وعده داده شده برظالمین ومستکبرین نشوند؟
ولله بکل شئ قدیر
بر برادر عزیزم جناب پورسلیمان.
استاد اگریادتان باشد چندساله پیش بنده وجناب در شهریار برداباد(امیریه)دبیرستان فکر کنم راهیآن انقلاب که بودیم،بحثی شد درمورد فتنه وموضوع نه دی و... که از همکاران شخصی به نام حقوردی که الان درمنطقه نزدیک به نمایندگیه مجلس میباشدچندتن از همکاران وشخص شما ماراکم مونده بودین درمقآبله حرفهاش تسلیم بشین چون رشته اش تاریخ بود واژ مغالطه هم یدبیضایی داشت بنده بودم که ازسکوت بیرون امدم وچنان کردم که خودشاهدش بودین چنان عصبی شدن که حتی نتوانستن توانایی نسشتن دردفتر راداشته باشن همه به ما کف زدن واحسن گفتن وحتی خودشما برام...تعارف کردین.ایا ازحق وحقیقت به کنار چیزی گفتم؟ازتاریخی که منبعی نداشت برایشان منبع صحیح ونقل قوی چیزی دیگر گفتم و...!!!!ولی چه شد عاقبت من وچه شد عاقبت انان و...؟این صنف(فرهنگیان)نیاز به خطیبی توانا وشجاع وسخنورودرعین حال باهوش که از لحاط علمی قدرباشه لازم داره وبرائ رهایی از مخمصه شرم اوروخجالت اور معیشت اشخاص قدروتوانارامیطلبه
وتمام کسانی که سخن حق را میگویند وازهیچ قدرتی غیرخدا نمیهراسند حتی اگر کاملا به ضررشان باشد.
ترس ومصلحت اندیشی موجب پیشروی قدم بقدم ظالم وبسةن تمام راهها میشود.
شرع وقرآن مهمترازتمام قوانین است وسکوت درمقابل ظلم خلاف شرع وتأئیدظالم است.
تمام دورها بما گفتند وبه واقع وبا تمام وجود آموختیم که حق گرفتنی است نه دادنی.
زنده باد مردی و مردانگی آریایی که در وجود یک خانم سربرآورد.
ظلم نکنندتااین سخنان حق وتلخ را نشنوند.
حد اقل بنام دین آزادانه ظلم نکنند
خاصیت اسلام ودینداری آنتی ستم است.