سرباز کهنه کار جبهه های روزگار

  هر روز قبل از طلوع خورشید بر سجاده عشق با قلبی آکنده از مهربانی به راز و نیاز به حضرت حق با دستان لرزانش طلب سلامتی و افزایش روزی برای اهل خانه می کرد . او خورشید مهربانی خانه مابود دست های چروکیده نشان از زحمت و رنج زمانه بود با قلب پراز مهرش لقمه غذا را از سفره بر نمی داشت تا فرزندانش بیشتر غذا تناول کنند .

ستاره عشق و دلدادگی خانه ما بی نظیر و بی مانند بود . خسته کار نبود . لحظه ها تیک تیک ساعت خبر از آمدن او را با دستان پر از شیرینی و عشق به فرزندان را می داد . زبان از وصف خوبی های تو قاصر و واژه مناسب در مدح تو اندک . دست پینه بسته او نشان از زحمت شبانه روزی و بی رحمی دست روزگار زمانه نامهربان بود .

چگونه بنویسم تا حق تو را ادا کرده باشم  .

پدر ای خورشید عالم تاب مهربانی ، ای اسطوره صبر و تحمل ، قلب پر از مهر تو را می ستایم .

گرچه خانه ما از آینه نبود ؛ اما خسته‏ ترین مهربانی عالم، در آینه چشمان مردانه ‏ات، کودکی‏ هایم را بدرقه کرد، تا امروز به معنای تو برسم. چون روزی مانند تو پدر خواهم شد . شهد شیرین لبانت از عسل شیرین تر و از گوهر گران بهاتر است .

تو شایسته بهترین جایگاه در بهشت برین هستی .

تو مانند شمع سوختی اما اشک های همچون مرواریدی غلتان بر گونه هایت نقش بست . غروب چشمهایت نور امید و موفقیت را بر اهل خانه هدیه داد. ای فرشته آسمانی و هدیه با ارزش خدا دستم را با هزاران گل نسترن و نرگس با قلبی آکنده از مهر شادمانی و عشق تقدیم وجود تو می کنم .

می‏ خواهم دست پر از لطف و صفای تو را ببوسم .

ببخش اگر پای تک درخت حیاط مان، پنهانی، غصه‏ هایی را متحمل شدی و روح و جسم تو آزرده خاطر شد وقتی ناخن های ضرب دیده و شکسته ات را دیدم که لای درهای بسته روزگار مانده ولی تو با صبوری و متانت شکوه ای از روزگار نداشتی ، بر خودم بالیدم که تو فرشته آسمانی . تو مظهر عشق و زیبایی ، ای ستاره سپاس ،پدرم ای خورشید مهربانی اگر همیشه، پیش از رسیدن تو، خواب بودم؛ اما امروز، بیدارتر از همیشه، آمده‏ ام تا به جای آویختن بر شانه تو، بوسه بر بلندای پیشانی‏ ات بزنم.

سایه‏ ات کم مباد ای همیشه در سایه الطاف خداوندی سلامت و پاینده باشی . پدرم همیشه مانند کوه استوار و با صلابت باشی تا در سایه وجود پر برکت ات فرزندان آرامش و آسایش را تجربه کنند .

آن روزها، سایه‏ ات آن‏ قدر بزرگ بود که وقتی می‏ ایستادی، همه چیز را فرا می‏ گرفت؛ اما امروز، ضلع شرقی نیمکت‏ های غروب، لرزش دستانت را در امتداد عصایی چوبی می‏ ریزد.

تو مانند شمع سوختی و به مانور گرما بخشیدی ، دلم می‏ خواهد به یک‏ باره، تمام بغض تو را فریاد کنم و با دلتنگی و غرور بگوییم با دسته گلی از عشق و محبت با هزاران گل نسترن و میخک تقدیم تو باد .

تو نان‏ آور شبانه کوچه‏ های دلم با تمام وجود هستی ؛ خلوص تو در عشق ورزیدن به فرزندان بی نظیر و روح تو به بلندای آسمان آبی ، وقتی راه می روی آسمان با تمام عظمتش به تو فخر می فروشد و بر تو سایه مهربانی و عشق می گستراند ، وقتی دست پر مهر و عاطفه ات را از روی نوازش و مهربانی برسرم می کشی لطف خداوندی نازل واثری از درد و رنج به ظهور نمی رسد .

هیچ چیز در دنیا به اندازه یک کوه به اندازه پدر نیست . تو تپش لحظه ها در قلب خانه ما هستی ، ای پدر گلم تو تسلط زمانه و تکیه گاهی مانند کوه استوار و احساس خوب بر مرهم دردهایم هستی ، ای تسلی وقت اندوه چگونه از وصف تو سخن بگویم که در خور شان منزلت تو باشد .

پدرم !

تو بعد از خدا تنها سجودم هستی ، سایه مهربانی تو غرور مستی من است . قلب نازیننت دریایی از علم و معرفت و گذشت است . تو ستون خانه ما و چلچراغ آینده فرزندان و تکیه گاه همیشه محکم من هستی. تو چراغ هدایت و سفینه نجات ما هستی . آن‏گاه که دریافتم که تو ، نور جدا شده‏ ای از آفتاب هستی ، از پنجره هر خانه‏ ای که بتابی نور و گرمای حضور تو یخ های دلسردی خانه را ذوب می کند . عشق و محبت را جایگزین می کند .

به راستی تو نماینده خداوند رحمان و رحیم بر روی زمین هستی ، با تمام وجود دوستت دارم .تو را به من هدیه دادند و من امروز، تمامی خود را به تو هدیه خواهم کرد؛ اگر بپذیری.
پدرم!

تو تپش قلب خانه ‏ای؛ وقتی هر صبح، با تلنگر عشق، از خانه بیرون می‏ روی و با کشش عشق، دوباره باز می‏ گردی. دهلیزهای قلبم حضور تو را حس می کند شادمان می گردد.
هر جا که جای مهر پدر خالی است، می‏ توان پدر بود تا جامعه را از یتیمی بی‏ مهری، رهایی بخشید؛ آن وقت است که می‏ توان خیبر دل‏ ها را فتح کرد. پشتم به تو گرم است. نمی‏ دانم اگر تو نبودی، زبانم چطور می‏ چرخید، صدایت نزنم!

پدر یعنی دستی پر سخاوت کتابی از صداقت ،پدر یعنی که دستی پینه بسته ،نگاهی گرم اما سخت و خسته ، نگاه او پر از راز و مهربانی ست ،که او می بخشد امید زندگانی ، پدر یعنی نخفتن تا سپیده ؛  کسی که راحتی برخود ندیده ، ای فرشته زندگانی قربان قلب بی ریایت ،نگاهت خسته اما دهانت بسته از رنج ،همه دل بستگی هایت عشق و ایثار ، پدر یعنی همیشه چشم بیدار ، عزیزم راستش را بخواهی، گاهی، حتی وقتی با تو کاری ندارم، برای دل خودم صدایت می‏ زنم؛ بابا ! آن‏ قدر با دست‏هایت انس گرفته‏ ام که گاهی دلم لک می‏ زند، دستانت را بگیرم هر بار دستانت را می‏ گیرم، خیالم راحت می‏ شود؛ می‏ دانم که هوایم را داری و من میان ازدحام غریبی، گم نمی‏ شوم و تو هیچ وقت دستم را رها نمی‏ کنی… .

ای ستاره عشق دلدادگی خانه ما سپاس بیکران برقامت خمیده و زجر کشیده تو می خواهم وجود مبارکت را غرق بوسه محبت و عشق کنم .

نگاه پرمهرت نشانه محبت درون و عشق پدر به فرزند است . ای خورشید خانه ما خوش آمدی به سرای عشق دل دادگی لطفت پایدار و همیشگی .شانه‏ هایت، ستون محکمی است برای پناهگاه امن خانه ما. دست در دستانم که می‏ گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏ هایم می‏ دود.
پدرم در برابر توفان‏ های بی‏ رحم زندگی می‏ ایستی؛ آن‏ چنان‏ که گویی هر روز از گفت‏ و گوی کوهستان‏ ها باز می‏ آیی. لبخند پدرانه‏ ات، تارهای اندوه را از هم می‏ دراند.
تویی که صبوری‏ ات، دل‏ های ناامید را سپیده‏ دم امیدواری است. مرام نامه دریا را روح وسیعت به تحریر می‏ آید؛ آن هنگام که ابرهای دلتنگی، پنجره‏ های خانه را باران می‏ پاشند.آسمان همواره بوسه بر پیشانی بلندت را آرزومند است.
با تو، باران بهاری ام را پایانی نیست و بی‏ تو، پرنده ه‏ای آشیان گم‏ کرده در جاده‏ های پاییزم. تو که هستی، پنجره، با بال‏ هایی گشوده از آفتاب، باغچه را مرور می‏ کند. با تو، نفس‏ های مادرانه، تیررس اضطراب و تشویش را مجال نمی‏ دهند.
آجر به آجر، ساخته می‏ شوم؛ وقتی پناه دست‏ های امنت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می‏ آیند. بی‏ تو، بن‏ بستی می‏ شوم در هزار توی رنج‏ های خویش.
بی‏ تو، شکوه جهان، ویران ه‏ای است مسکوت و بی‏ هیاهو. پدر سرباز کهنه کار جبهه های روزگار ،چشمانت شعری است مردانه ،ای کسی که ناراحتی هایت را در پشت روزنامه پنهان می کنی ، پدر دوستت دارم را با عشق چشمانت می گویم ، ای بهار زندگانی تو در تمام آینه ها فریاد می زنم با عشق و محبت با تمام اعماق وجودم دوستت دارم ، پدر برای من همیشه پدر خواهی ماند .ای سایبان لحظه های بارانی ،عشق تو به فرزند همیشگی و حاکی از رضایت و محبت خداوندی است .
می‏ ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم هستی؛ آن‏ چنان که آفتاب، رگ‏ های سپید قطب را. تنها زمانی که بزرگ شوید و از او دور شوید ( زمانی که با خانه پدری وداع کرده و به خانه خودتان می روید ) تنها در این زمان است که پی به بزرگی وی خواهید برد و بزرگی اش را کاملاً ارج خواهید گذارد .

می خواهم با اشک چشم هایم جوهری از رنگ خون آه و دریغ و با استخوان قلم پایم از جنس چوب غفلت قلمی بسازم و با خط مهربانی و ایثار بنویسم تا ابد دوستت دارم و هر گز تو را فراموش نمی کنم .

هر پنج شنبه انتظار ملاقات با تو را در مزار عشق برسر قبر پر محبت تو را آرزو می کنم .

این کلمات به خدا قسم فی البداهه از اعماق قلبم سر چشمه می گیرد ، از دفتر قلب بی آلا یشم که تاکنون دست نزده باقی مانده بود . این دل نوشته تقدیم به همه پدران و مادران عزیز و تلنگری زیبا به نسل جوان که قدر و منزلت این فرشته مهربانی و شمع روشن الهی را بدانند و هر گز از احترام و محبت کردن به پدر و مادر خود غافل نباشند با عشق و محبت با شیره جانشان از فرشتگان خانه محافظت کنند و سبب آرامش و امنیت آن ها باشند . من که متاسفانه از نعمت پدر محروم و بی بهره هستم ، توصیه من به همه این است قدر این دو ستاره در خشان در خانه را بدانید و نهایت عزت و احترام و محبت را برای آنان قائل باشید .

عمرتان طولانی و سلامتی قرین زندگی پر برکت تان باد.

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید