با نزدیک شدن به بازگشایی مدارس، تب‌وتاب سخنان مسئولان آموزشی کشور بالا گرفته است. از وزیر آموزش‌وپرورش گرفته تا مدیرکل‌ها و روسای ادارات، همه از «آمادگی صد در صد» برای آغاز سال تحصیلی سخن می‌گویند. وعده‌های مربوط به مدارس شاد، عدالت آموزشی و روش‌های نوین تدریس اگرچه خوشایند به نظر می‌رسند، اما در عمل بدون تغییر ملموس در شرایط کلاس‌ها و امکانات مدارس، تنها بر کاغذ و صفحات خبری باقی می‌مانند.
آن‌ها پروژه‌ای با عنوان «پروژه مهر» را پررنگ می‌کنند و می‌گویند تمام امکانات فیزیکی و روانی لازم برای بازگشایی مدارس پیش‌بینی شده است.
اما در سوی دیگر ماجرا، آنچه در ذهن و دل دانش‌آموزان نقش بسته، تصویر دیگری است. بسیاری از دانش‌آموزان نه دل‌خوشی از فضای مدرسه دارند، نه از رفتار معلمان احساس رضایت می‌کنند و نه حتی کتاب‌های درسی برایشان جذابیتی دارد. شکاف میان «تصویر رسمی» و «تجربه واقعی» روز به روز عمیق‌تر می‌شود؛ گویی دو جهان موازی شکل گرفته است:
جهانی در سطح بخشنامه‌ها و نشست‌های خبری، و جهانی در کلاس‌های پرجمعیت و فضای خشک مدارس.
رخشان بنی‌اعتماد در فیلم «توران خانم» روایتی از توران میرهادی به تصویر می‌کشد؛ جایی که او می‌گوید:
«انسان اسیر را سیستم‌های تعلیم و تربیت برای حکومت‌های جبار تربیت می‌کند، اختیار را از بچه‌ها و معلم‌ها می‌گیرد و فقط دستور می‌دهد.»
این سخن، آینه‌ای است در برابر واقعیت امروز:
سیستمی که به جای پرورش خلاقیت و اختیار، به بازتولید انضباط اجباری و اطاعت صرف تمایل دارد.
درحالی‌که مسئولان از «تجهیز کامل مدارس» سخن می‌گویند، پرسش اصلی این است:
آیا آموزش و پرورش به جای آمار و شعار، توانسته دل دانش‌آموزان را به مدرسه گرم کند؟
در سیستمی که برای برگزاری نماز جماعت دانش آموزان عکس گرفتن یک اولویت محسوب می شود چگونه می‌توان به اخلاق و معنویت امیدوار بود؟
بر اساس آخرین اطلاعات منتشر شده از مدیر کل آموزش‌وپرورش هرمزگان در بهمن ماه 1403: چهار هزار نفر بازمانده از تحصیل در استان هرمزگان است و ۱۳ هزار دانش‌آموز اتباع در مدارس استان هرمزگان تحصیل می‌کنند. مدارس کانکسی و کمبود معلم از دیگر مشکلات آموزش‌وپرورش این استان است.
منوچهر ضیایی مدیرکل آموزش‌وپرورش هرمزگان به تازگی با انتشار یک خبر در سایت اداره کل این استان گفته است: 12 رتبه تک‌رقمی و دو رقمی سهم هرمزگان در کنکور 1404 بوده است.
ضیایی در این خصوص اظهار داشت: «این موفقیت بزرگ نتیجه تلاش بی‌وقفه دانش‌آموزان، حمایت همه‌جانبه خانواده‌ها و زحمات شبانه‌روزی معلمان و کادر آموزشی مدارس استان است.
نکته قابل‌توجه این است که بر اساس جست و جویی که من انجام دادم هیچ‌کدام از این رتبه ها مربوط به مدارس عادی نیست و دبیرستان شهید حقانی بندرعباس، دبیرستان خرد قشم، دبیرستان الغدیر کیش، دبیرستان خاص فرهنگ صفار زاده ناحیه یک بندرعباس، دبیرستان طلایه‌داران اسد پور ناحیه دو بندرعباس که همگی یا تیزهوشان یا نمونه است موفق به کسب رتبه شده اند!
باید از جناب مدیرکل پرسید پس سهم مدارس عادی کجاست؟
از وزارتخانه تا اینجا هرمزگان، تیترهای خبری پرزرق‌وبرقی دیده می‌شود که از «به‌کارگیری روش‌های تدریس نوین، تقویت کارگروهی و ایجاد محیط‌های شاد و پویا»، «تحقق عدالت آموزشی با اولویت مدارس دولتی» یا «ضرورت تغییر نگرش به آموزش» سخن می‌گویند و در سطح استان نیز اخباری چون «یکشنبه‌های ملاقات مردمی»، «کسب رتبه پنجم کشوری دارالقرآن‌های آموزش‌وپرورش هرمزگان» یا «برگزیده شدن روابط عمومی استان در سطح ملی» برجسته می‌شود. اما واقعیت را باید در کف مدارس دید؛ جایی که بازماندگان از تحصیل، کمبود معلم، مدارس کانکسی و نابرابری میان مدارس عادی و مدارس خاص، فاصله عمیق میان این تیترهای رسمی و تجربه واقعی دانش‌آموزان را آشکار می‌سازد.
وعده‌های مربوط به مدارس شاد، عدالت آموزشی و روش‌های نوین تدریس اگرچه خوشایند به نظر می‌رسند، اما در عمل بدون تغییر ملموس در شرایط کلاس‌ها و امکانات مدارس، تنها بر کاغذ و صفحات خبری باقی می‌مانند.
واضح است دو هفته دیگر مهرماه امسال هم با نبود ابلاغ، کمبود امکانات، مشکلات سرمایشی و گرمایشی، فراموشی مدارس عادی، تکرار بخشنامه‌های بی‌فایده و دیگر مسائل همیشگی دستگاه تعلیم و تربیت مدارس شروع به کار خواهند کرد!
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.