جناب آقای علی پورسلیمان
پایان فصل رسمی خدمت‌تان را نه پایان راه، که آغازی بر تداوم تأثیری می‌دانم که از قلبی به وسعت آموزش و قلمی به صلابت ایثار جاری ساخته‌اید.
سال‌هاست که نام شما در آموزش و پرورش این مرز و بوم، با « صداقت » و « مجاهدت فرهنگی » هم‌معناست و شخصیت یافته است.
هزینه‌کردن از جان و مال برای نگه‌داشت رسانه اثرگذار « صدای معلم » ، روایتی حماسی از عشق شما به آگاهی‌بخشی بود؛ فانوسی که با دستان خود برافراشتید تا راهی برای رشد جامعه باشد و قلم توانایتان، چراغی فروزان در این مسیر بوده است. این، سرمایه‌ای بی‌بدیل برای نظام تعلیم و تربیت ایران ماندگار می ماند.
شما « پل ارتباطی آرزوها و توانمندی‌ها » در افق روشن ترقی برای خیلی از افراد چون من بودید.
همواره با جملاتی چون اندیشه کن، حرکت کن و امید داشته باش، مسیرم را روشن کردید، که بال‌های اعتماد به نفسم را گشودید.
امروز هر قدمی که برمی‌دارم، رنگی از آموزه‌های شما را نیز به همراه دارد.
بازنشستگی‌تان، سپیدیِ محبتی است بر صفحه سبز خدماتتان.
باشد که در فصل جدید زندگی، قلم تان هم‌چنان جاری، حضورتان گرمابخشِ محافل فرهنگ و یادتان استوار در قلب‌های ما باقی بماند.
این سپاسِ اندک، گواهِ دِینِ بی‌کرانِ من و جامعه‌ای است که وامدار نورِ وجودتان است.
بی‌گمان، وجودِ چنین گوهری تابناک، برای « سیستم آموزش و پرورش کشور » نه تنها ارزشمند که « حیاتی » بود؛ گنجینه‌ای که درِ صدفِ دستگاهِ تعلیم و تربیت را به روی خورشیدِ دانایی گشود.
باشد که از این سرمایه به نحو احسن تجربه اندوزی و مهارت آموزی شود.
ارادتمند
نرگس کارگری
خبرنگار صدای معلم
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.